Logboek

Op 19 oktober vloog de groep naar Kenia. Op deze pagina kunt u de verslagen lezen van de groep. Helaas is er geen internet, daarom zullen de verslagen niet zo uitgebreid worden. De verslagen worden via sms naar Nederland verstuurd.

De groep zal het leuk vinden als u een berichtje achter laat onder de verslagen of hier in de brievenbus

Maandag 6 november laatste dag Talitha Kum

Onze laatse dag in Talitha Kum is aangebroken. Na het ontbijt gingen we om 8 uur naar de weekstart voor de kinderen. Het begon met zang en dans, heel vrolijk en vol overgave. Daarna werd er een stuk uit de Bijbel gelezen, lukas 7. Daarna kregen we een uitgebreide uitleg in het Swahili. We merken dat onze kennis hiervan toch tekort schiet. Om 9 uur was het klaar en zijn we naar de Thomson falls gelopen tegenover Talitha Kum. We moesten natuurlijk helemaal naar beneden, een rotspad. Naar beneden ging het wel al werd het wel erg glad. Sommige Kenianen doen het gewoon op blote voeten. Naar boven was een ander verhaal. Ik kwam als laatste boven met heel veel pauzes.....maar ik kwam boven. Hierna naar Marleen craftshop geweest, een winkel waar L'arche spullen verkoopt ook gemaakt door de geestelijk beperkte mensen. Daar alle werkplaatsen gezien. Marleen was een meisje uit Nederland die de winkel gestart is, zij was een vrijwilliger bij de geestelijk beperkte mensen. Helaas is zij voor de winkel aangereden en is daar overleden. Als memorial is de winkel naar haar vernoemd. Na de lunch gingen we met de kinderen spelen. We hadden Memory, Mens erger je niet, Rummiecup, Lotto en Mastermind bij ons. We hebben ze al deze spellen geleerd. Ook hadden we buiten speelgoed bij ons dat goed in de smaak viel. Nu even rusten en na het eten overhandigen we al de muziek instrumenten die we bij ons hebben. Morgen op weg naar Niarobi met father Joseph en op weg naar Nederland. Geen dag was gelijk. We kijken terug op een intensieve, maar prachtige reis.

Rob (ook namens Pieter, Els en Els)

Zondag 5 november

Om half negen gingen we naar de mis, in het Swahili, in Nyahururu. Het was weer een mooie dienst met veel zang en dans en een uitgebreide preek waar we niet veel van meegekregen hebben. Onze kennis van de Swahili taal is net iets te weinig. Daarna kregen we een rondleiding op Talitha Kum. Hierna kregen we het verhaal van de oprichting van St. Martin, de organisatie gesticht door father Gabriel. St. Martin de heilige die zijn kleed scheurde om de helft weg te geven aan de armen. Een zeer indrukwekkend verhaal. Talitha Kum is een onderdeel van St. Martin. Andere onderdelen zijn de hulp aan de beperkte mensen, lichamelijk of geestelijk. In de middag bezochten we onder leiding van Lee, L'arche kenia het huis Effatha home. Wij kregen van Rachel een zeer bevlogen verhaal hoe ze probeerde om werk te vinden passend bij de individuele vaardigheden van de bewoners. Ze sprak vanuit haar hart en dat voelde je de hele tijd. We hadden veel contact met de bewoners die erg blij waren met ons bezoek. Ik herkende Samuel van de film die onze docher in 2012 had gemaakt. Na dit bezoek gingen we naar de opvang van de straatkinderen. Eerst naar de opvang van jongens voor de eerste drie maanden. Voor deze jongens wordt in die drie maanden gezocht naar een oplossing om weer bij de familie te komen en te zorgen dat ze weer naar school gaan. Daarna bezochten we de opvang van de meisjes. Deze meisjes komen vaak via de rechtbank naar het huis en verblijven daar ongeveer 3 weken. In die tijd gaat de organisatie bemiddelen of ze weer veilig thuis kunnen wonen. De meisjes zijn vaak het slachtoffer van misbruik of verkrachting. Op verkrachting staat een straf van tenminste 7 jaar gevangenis straf. Als laatste bezochten we het rehabilitatie centrum van de jongens. Na de eerste drie maanden komen sommige jongens hier. Het doel is in dit centrum om weer terug te keren in de maatschappij, meestal de familie. Is er bij de familie geen plaats, dan proberen ze een foster gezin. Voor 5 jongens was dat geen oplossing en zij verbleven er al langer. Er was hier plaats voor 12 jongens. Het centrum werd nu geleid door Hillary een jongeman van 26. Hij was nu vrijwilliger, was gestopt met zijn betaalde baan omdat hij geen bevrediging vond in het werk. Zijn roeping lag meer in de geestelijke wereld en hij wilde nu father worden. Het was heel indrukwekkend dat iemand een betaalde baan opzegt om zijn hart te volgen. Hierna nog een rondleiding door de boerderij hier. Het was een inspirerende dag.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Zaterdag 4 november op weg naar Talitha Kum

Eerst zaterdag naar de mis om 7 uur van father Sammy en de jeugdmis om 9 uur van father Patrick geweest. Hierna gingen we in Afrika stijl om 10.30 op weg naar het feest van father Joseph dat plaats vond bij zijn moeder. De vrouwen, sisters van Kilgoris waren daar om zijn moeder te groeten omdat Joseph, priester in Kilgoris was geworden. Na een lange rit via Nairobi met heel veel files kwamen we daar om half twee aan. Toen begon de lunch. Het feest was al om 10 uur begonnen en er waren 80 meestal vrouwen aanwezig. De meeste kregen een bord eten waar je U tegen zegt. Veel toespraken en zang en om 4 uur vertrokken we naar Talitha Kum. De rit was het langst in het donker en we kwamen rond 9 uur in Talitha Kum aan. Sr. Catherine verwelkomde ons en de kinderen zongen liederen voor ons. Ze waren al erg moe want het was al laat. Daarna kregen we nog gelukkig een normale maaltijd aangeboden.

Talitha Kum

Pieter, Els, Rob en Els blijven nog enkele dagen langer in Kenia en gaan naar de Zusters van Talitha Kum. Hun verhaalt volgt hierboven in dit logboek.

Donderdag 2 november, laatste dag voor de meesten

Vandaag gingen we wederom op Keniaanse tijd aan het werk. Half tien betekent hier vanaf half tien en het werd elf uur. Pole, pole (rustig aan) is ondertussen een lijfspreuk van Rob geworden. Bij de school in Intinyika (een Maasai-naam die “naast God” betekent) waar we gisteren ook aan het werk waren, hebben we vandaag de muren van de latrines afgebouwd. Ook de school vorderde. Tijdens het werk begon het zowaar te regenen. Helaas was het van korte duur.

Mensen snakken naar regen vanwege water- en gras tekort. We hebben al meermalen gezien hoe mensen proberen gezamenlijk een koe op de been te houden, terwijl het uitgemergelde dier niet meer op zijn poten kan staan. Heel verdrietig en schrijnend, zowel voor dier als mens. Voor veel gezinnen is de koe een van de weinige bronnen van melk, vlees en/of inkomen.

Er waren weer veel kinderen en volwassenen bij het schooltje aanwezig. Schitterende Maasai vrouwen in kleurige kleding en met opvallende sieraden om. Natuurlijk werden we op een bepaald moment uitgebreid toegesproken door het subhoofd van de regio, de voorzitter van de kerkenraad en het schoolhoofd. De mensen zijn zo dankbaar dat we mee werken aan de ontwikkeling van hun gebied en een van de sprekers noemde zelfs dat educatie de sleutel tot het leven is. Zo belangrijk is onderwijs hier!

Enkelen van ons hebben uitgebreid spelletjes met de leerlingen gedaan, zoals klapspelletjes en het molenspel. Een andere groep was liedjes aan het zingen met de kinderen, de ene in Kiswahili en de andere in het Nederlands. Ook mochten we helpen met het mais uitdelen aan de vrouwen. Een indrukwekkend moment.

Op de terugweg stopten we bij een droge rivierbedding. Daar hadden we al regelmatig mensen met hun vee heen zien gaan. Er bleken diverse diepe gaten te zitten, waar water op natuurlijke wijze uit de grond komt. Wel een gevaarlijke plek. Vorige maand waren er nog twee jongetjes in gevallen die ze ternauwernood konden redden. Door de droogte brokkelen de steile wallen af.

Om 15.00 uur waren we terug voor de lunch en konden we relaxen. Vanavond hebben we een afscheids eten met z’n allen, inclusief de drie gezinnen die aan een aantal van ons onderdak hebben verleend. Deze laatste dag voelde wederom als een warm bad en het is gek om te bedenken dat we morgen om deze tijd weer terug zijn in Nederland.  Maar natuurlijk ook heerlijk om jullie allen dan weer te zien!!!

Freeke

Reactie plaatsen

Reacties

Johan enGuus
6 jaar geleden

Wat hebben jullie hard gewerkt en veel gezien.wij wensen jullie een goede reis terug
groetjes Johan en Guus

Marjolein Schraa
6 jaar geleden

Lieve allemaal
Ik heb nu net pas alle verhalen ontdekt !
Fijn jullie avonturen te lezen. Het zit er al weer op.
Op naar huis met een rugzak vol mooie momenten, prachtige ontmoetingen en kostbare herinneringen.
Fijn jullie verslagen gelezen te hebben en weer even daar te mogen 'zijn'.
Lieve groet
Xx Marjolein Schraa

Niels Gillebaard
6 jaar geleden

Wat een kleurrijke dagen en wat een goed werk doen jullie daar. Geniet van jullie laatste avond en goede reis terug! Hartelijke groeten, Florine en Niels

corrie
6 jaar geleden

aan alles komt een einde. Ook deze geweldige belevenis zit erop. een ervaring rijker. veel te vertellen als jullie weer hier zijn. Ik wens jullie allen een goede reis en tot gauw.
corrie de waal

Wist u dat ......

PIETER door iedereen in Kenia herkend wordt.

MARIANNE een sister heeft in Sakutiek.

JEANETTE van Disco houdt waardoor we allemaal moesten dansen.

JOKE, onze grand lady, ook gedanst heeft met de Keniaanse leerkrachten.

COBY tranen in haar ogen had toen ze met de pasgeboren Fidel Castro in haar armen op de foto mocht.

JANNI  een slechte dag had toen Utrecht van AZ verloor.

BART de nieuwe president van Kenia ingezegend heeft door een fles bier kapot te gooien.

KEES met 3 vrouwen heeft geslapen.

ROB zijn eigen zuster mee heeft en daar ook nog mee is getrouwd.

SIETSE zijn naam wel 10 x kan zeggen en dat de Kenianen het dan nog niet uit kunnen spreken.

JAN een nieuwe roeping heeft gevonden als metselaar van toiletten.

FREEKE bijzonder trots is op haar bijnaam Mama Afrika.

ELS (Vlaar) in het klooster geslapen heeft en nu overweegt om non te worden.

ELS (de Visser) zwaardere natuursteen brokken tilt dan menige man.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Woensdag 1 november

Na een goed ontbijt gingen we met zijn allen naar een school in aanbouw om daar te gaan werken. Een groep ging helpen de WC’s te bouwen. De fundatie was al gestort en wij moesten mee helpen om de muren op te trekken. De muren bestaan uit grote stenen die gemetseld moeten worden. Een Keniaanse bouwopzichter had de leiding en hij zetten de grote lijnen uit. Onze taken waren zand en cement aanvoeren, water aanvoeren enz. Als de stenen voor een laag waren gelegd dan moesten de voegen gevuld worden. Na 5 lagen moesten we stoppen om de zaak te laten drogen. Morgen gaan we verder om de WC af te maken. Het werken schouder aan schouder met de Kenianen was helemaal geweldig.

Eén stuk van de school was al gebouwd en het volgende lokaal wordt nu gebouwd. Een aantal van ons gingen met een Keniaanse partner betonvlechten. Dat gaat wel iets anders als bij ons maar het resultaat mocht er wezen.

Er waren ook nog van ons die niet aan de bouw meehiepen maar met de kinderen gingen spelen.

Na het werken hadden we een gezamelijke bijeenkomst waar heel veel school kinderen allemaal een presentatie aan ons gaven. Wij moesten natuurlijk ook nog een presentatie doen. Daarna kregen al de kinderen een warme maaltijd. Er waren zeker meer dan 100 kinderen. Het was weer geweldig.

Na de lekkere lunch zijn we in de schoolbus gegaan en diep het Massai gebied ingegaan. Dat bleek toch ook weer anderhalf heen en anderhalf uur terug hobbelen, maar het was zeker de moeite waard! We werden heel warm ontvangen door een Massai familie. Deze familie bestaat uit een grootmoeder (68) met 12 kinderen en vele kleinkinderen. We mochten hun huisjes zien; heel bijzonder. Donker met een paar ruimtes om te slapen  en in de woonkamer staat de hele dag een vuurtje te branden, waar ook op gekookt wordt. Slechts een aantal gaten in de wanden voor wat licht. De grootmoeder is de baas en bij conflicten beslist zij. Sommige kinderen vonden die witte mensen eerst wat eng, maar dat ging snel beter.We hebben wat speelgoed en mutsjes etc. gegeven en wij hebben allemaal armbanden gekregen.

Rob en Els

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Dinsdag 31 oktober, reisdag naar Kaijado

 

Vandaag weer om 4 uur opgestaan, het begint bijna te wennen. Vandaag reizen we naar Kaijado.

Het is een hele afstand en zal ongeveer 7 uren in beslag nemen. We vertrekken om halfzes om op tijd langs Nairobi te zijn. We willen voorkomen om met de ongeregeldheden in aanraking te komen. Gelukkig rijden we alleen over snelweg. Maar zoveel uren opgepropt in een auto levert toch stijve ledenmaten op. We worden warm ontvangen bij father Patrick. Het huis is versierd met rood-wit-blauwe ballonen en er staan rozen op tafel. Father Patrick heeft niet voldoende slaapgelegenheid en daarom slapen Freeke, Bart, Pieter, Els, Sietse en Jeannette bij gezinnen van de parochie thuis. Na het eten worden we verrast met heerlijke taart.

Jeannette

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maandag 30 oktober Masai Mara

De plannen voor vandaag: een bezoek aan het Masai Mara park. En dat is heel vroeg vertrekken omdat we dan meer kans hebben dieren te zien. Om 4.15 uur ging de wekker en om 4.30 uur stond het ontbijt klaar. Het personeel van de keuken was daarvoor ook vroeg opgestaan, dat was fantastisch. Dus na een bordje pap en boterhammen gingen we om 5.30 uur eindelijk op pad. Father San was midden in de nacht in Kilgoris aangekomen en had al een hele afstand gereden maar stapte weer vrolijk aan het stuur voor de rit naar het Masai Mara, en Richard reed de 2e auto. Om 7.30 uur arriveerden we in het park na 2 uur hobbelen over de slechte wegen, veel kuilen, stenen en greppels. Wat hebben wij dan superwegen. Ook stak er af en toe een kudde geiten, koeien of ezels over de weg en die hebben altijd voorrang. In het park reden we door de weide savanne waar in de auto’s de oh’s en ah’s velal klonken met het spotten van de wilde dieren. Dit is wel even een groot verschil met een dierentuin als je kuddes zebra’s, oliefanten, zwijnen, giraffen en nijlpaarden in hun leefomgeving ziet. Ook leeuwen en hyena’s lieten zich fotograferen. Tussendoor even gelunchd. Het is bijzonder dat je met je eigen auto mag rondrijden op de paden en je kan blijven zolang je wil. Het was een geweldige ervaring voor ons om dit mee te maken. Om 14.30 waren we terug na nog ens 2 uur hobbelen in de auto. Daarna ging ieder zijn eigen gang en heb ik in het ziekenhuis wat rondgeneusd. Op het gebied van hygiene valt er nog wel wat te leren. Patienten kunnen er komen zonder de huisarts te zien en zonder afspraak. Het was er nu erg druk. Ik deelde aan de zieke kinderen balonnen uit, wat blije gezichten opleverde.

Els Vlaar.

Reactie plaatsen

Reacties

Eva
6 jaar geleden

Wat een bijzondere gebeurtenis! Dat vroeg opstaan was het vast helemaal waard. Hier worden jullie gemist hoor! Door mij en door oma ook heel erg
Xxx Eva

Tiny van Leeuwen
6 jaar geleden

Hallo allemaal,
Hele mooie foto's bekeken en de verslagen gelezen. Heel gaaf allemaal.
Geniet van de laatste dagen en een goede reis terug.
Groetjes Tiny

An Kaandorp
6 jaar geleden

Beste Kenia zangers,
Wat een belevenissen allemaal.
Ik ben trots op jullie allemaal.het geen jullie allemaal hebben bereikt .
Succes met de laatste kennisoverdracht, werkzaamheden en veel plezier nog met het samen zijn met de lokale bevolking.
En ik wens jullie een goede terug reis.
Groetjes ; An Kaandorp

Gonny en Sybe Groeneveld
6 jaar geleden

Heel leuk om de dagverslagen te lezen, leuke afwisseling van werken, bezienswaardigheden en de vele contacten met de plaatselijke bewoners. Geniet nog van de laatste momenten en alvast een goede terugreis. En Jan, ik zal op zang vanavond weer verslag doen , net als vorige week. Groeten uit HHW

Marijke Wijnker
6 jaar geleden

Wat lijkt me dat een belevenis! Je moet er wel vroeg voor op,maar dan beleef je wel wat!
Hier is het avonds ineens vroeg donker, maar ja de klok moest weer terug!
Groeten van Theo en Marijke

Frouke
6 jaar geleden

Beste Keniagangers,
Helaas is er iets fout gegaan met het plaatsen van de reacties. Dit is inmiddels verholpen. Hierdoor hebben jullie veel lieve berichtjes moeten missen. Deze heb ik gelukkig terug gevonden en zal ik naar Freeke appen. Ik wens jullie nog een paar hele fijne dagen!
Liefs,
Frouke

Daan en Xandra
6 jaar geleden

Hoi Allen,

Hard werken en ook tijd voor vertier. Ja, ja , jullie belevenissen worden gelezen. Het is natuurlijk ook leuk om wat van ons in dit kikkerlandje te horen. Het is koud en dus dikke jassen aan als jullie landen in Ned.
We zijn reuze benieuwd naar de foto's en verhalen op zondag 3 december.
groetjes, Daan en Xandra

Zondag 29 oktober

Gister hard gewerkt. Vanmorgen om 07.00 uur wakker gezongen. Kinderen oefenden voor de eerste viering. Na eerst bloemen te hebben geplukt voor in de kerk gingen we ontbijten. Daarna stond de openingsviering van de nieuwe kerk op het programma. Een viering waarin Father Joseph voor ging. Het was een warme en gezellige viering met dansende meisjes en een geweldig koor. Aan het eind vn de viering mochten wij onze liederen zingen, een in het Nederlands, een in het Engels en een in het Swahili. Dit werd heel goed gewaardeerd. Al met al een prachtige viering met grote saamhorigheid en veel dankbare gezichten. Na een voortreffelijke lunch gingen we bij Caroline op bezoek. Zij is een vrouw die kinderen opvangt die geen thuis hebben of in de thuis situatie gedreigd worden om uitgehuwelijkt te worden en de meisjes besnijdenis te moeten ondergaan. Caroline had dit zelf meegemaakt toen ze 13 jaar was. Ze maakt zich nu heel sterk om dit voor zoveel mogelijk meisjes te voorkomen. Op de terugweg hebben we een zusterklooster bezocht. We hebben daar gesproken met de 5 zusters die daar wonen. Veel onderwerpen kwamen aan de orde, vooral de verschillen tussen Nederland en Kenia. Zo werd het een leuk en gezellig gesprek. Al met al weer een dag om niet snel te vergeten.

Jan en Kees.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Zaterdag 28 oktober, een echte werkdag...

Beladen met bezems, emmers, doekjes en swabbers gaan de dames vandaag de vernieuwde kinderafdeling te lijf, de “dr. Jurgens ward” Deze afdeling is lang gesloten geweest, aangezien het ziekenhuis maar op halve kracht draaide. Toen hier 2 jaar gelden de jongeren waren zag de afdeling er vies en verlaten uit. In het afgelopen jaar zijn er nieuwe vloeren in gekomen, de muren zijn gestuukt en geverfd, de ramen zijn vernieuwd en al het houtwerk is opgeknapt. Iedere kamer heeft een wastafel. Het werk is net klaar, dus alles zit onder het stof. Met 8 vrouwen zijn we de hele ochtend en halve middag in de weer om kamer voor kamer schoon te maken, de gangen te dweilen en de WC’s te schrobben. De sfeer was heel gezellig en achteraf voelen we ons voldaan.
De mannen gingen ondertussen bij de nieuwe kerk aan het werk die zondag voor het eerst gebruikt gaat worden. Er zit nog geen glas in de ramen en in de kerk huizen de vleermuizen. Met lange stokken de vleermuizen verjagen, maar binnen de kortste keren zijn ze weer terug dus dat heeft geen zin. Er liggen nog wat hopen puin bij de hoofdingang en die moeten weg. Eerst maar eens op zoek naar een kruiwagen en een schep. Met 1 kruiwagen schiet het niet echt op dus bij het ziekenhuis een 2e kruiwagen en schep gehaald. Zweten in de brandende zon. Gelukkig kregen we wat hulp van 4 jongens zodat de klus in de middag toch geklaard was.
De rest van de middag wordt er geslapen, een boek gelezen, een puzzeltje gemaakt of wat geschreven.
Sietse en Freeke.

Wij zien niet veel reacties. Jullie lezen het toch wel?

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Vrijdag 27 oktober, bezoek scholen

Vandaag bezoeken we drie scholen. – Enosaeen gestart in 2006, heeft nu ca. 400 leerlingen. – Nkaruru gestart in 2009, heeft nu ca. 160 leerlingen. – Paroko gestart in 2013, heeft nu ca. 200 leerlingen.
De overheid draagt niet bij aan de kosten. De ouders betalen het salaris van de docenten en alle overige kosten zoals eten dat de leerlingen op school krijgen. De verschillen zijn heel groot. Nkaruru heeft kleine armoedige slaapzalen met een lemen vloer, terwijl Enosaeen mooie ruime zalen heeft met een cementenvloer. Stichting Share heeft bemiddeld dat een andere Nederlandse stichting de slaapzalen en mooie lokalen heeft gefinancieerd. De school van Paroko was een lang gekoesterde wens. Er werd veel gevochten om land kwesties, maar nu is er vrede. Met een bijdrage van stichting Kook konden er in 2013 in Paroko 6 lokalen, 7 woningen voor docenten en toiletten gebouwd worden. Nadien is de school op eigen kracht verder gegroeid. In Porokko werden we verrast met een heftige regenbui, inclusief hagel. De weg werd een rivier. In Poroko zijn we op bezoek geweest bij de familie van Michael. Een boeren gezin met een prachtig erf, mooi beschilderde woning, 14 ha land en ossen die gebruikt worden voor het ploegen. Het is een heel warm en gastvrij gezin.
Freeke en Bart hebben vanmorgen een goed gesprek gehad met een man die zich inzet voor de bevolking aan de rand van Masai Mara.
Pieter.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Donderdag 26 oktober, ziekenhuis

Vandaag is het verkiezingsdag, een belangrijke dag voor de Kenianen.

Na een heerlijk onbijt bij father Joseph kregen we een rondleiding in het Sint Josef Hospital. De mensen moeten zich melden bij de receptie en vooraf betalen. 60% van de mensen is verzekerd en betalen 5 euro per maand. We hebben vele afdelingen mogen zien en er werd duidelijk verteld over het reilen en zeilen van het ziekenhuis. Heel mooi was het gerenoveerde deel dat bijna af was en bedoeld voor baby’s en vrouwen.

Na de lunch gingen Els, Pieter en Kees op visite bij Lena. Rob ging proberen een elekra motor aan de praat te krijgen wat helaas niet lukte. De rest ging sporten met groep 8 van ‘Christ the King Academy’, badminton, volleyball en frisbee. Geweldig wat hebben we genoten. Jan zijn gijze bol, Janni haar rode haren en Marriane haar blonde haren waren erg in trek. Een leraar van de school gaf ons nog een rondleiding. Op deze school zitten 466 kinderen en er stonden veel bekers die gewonnen waren voor de goede prestaties van de school.

‘s Avonds hebben we liedjes geoefend om zondag te zingen in de kerk, en daarna spelletjes gedaan. Zo was het een emotionele en ontspannende dag.

 Janni en Marriane.

Veiligheid rondom verkiezingen Kenia

In sommige delen van Kenia zijn onlusten rondom de verkiezingen. Wij zitten in neutraal gebied en hebben daar geen last van. Voor de zekerheid verblijven we vandaag op de compound, om elk risico te vermijden.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Woensdag 25 Oktober

Vandaag gaan we weer verder reizen naar Kilgoris.

Een aantal van de groep zijn om 7 uur naar de dagelijkse mis geweest.

Rob en Freeke hebben een aantal schoolkinderen geinterviewd.

Na het onbijt ging een groepje dames op stap met dokter Bart naar de dispensary. Dit is een polikliniek met een apotheek, labaratorium, Eerste hulp en consultatiebureau. We waren rondgeleid door zuster Sharon. Wat het meeste indruk maakte was de kraamkamer. Er waren die nacht 2 moeders bevallen en die lagen nog bij te komen. Ondertussen hoorden we in de verloskamer gehuil. Hier werd net de derde baby geboren. Dit ontroerde ons allen zeer. Daarna zagen we buiten het wegen van de baby’s. Daarna gingen deze moeders naar een half open ruimte waar ze voorlichting krijgen en de baby’s een vaccinatie. We hadden hier graag nog wat langer gebleven maar moesten terug om te vertrekken naar Kilgoris. Het ging weer op zijn Keniaans, het duurde nog zeker een uur voor we echt vertrokken.

Een ander groepje met Pieter, Kees, Jan, Els Vlaar en Freeke, zijn naar de middelbare school gegaan om boeken te brengen voor de bibliotheek. Die werden heel enthousiast ontvangen. Weldra stond ieder met 20 leerlingen om zich heen, en werden ze bestookt met vragen over Nederland, en de reden waarom we in Kenia waren. Daar kwamen hele leuke gesprekken uit voort.

Na een voorspoedige reis kwamen we aan bij Father Joseph. Hij had een spandoek opgehangen met Oranje Boven.

Half in de middag ging een groepje naar het dorp. Even over de markt en door straatjes met plaatselijke bewoners. We bekeken ook de nieuwe kerk die achter het huis van Father Joseph is gebouwd.

‘s Avonds hebben gezellig spelletjes gedaan zoals Keezen en rummicub. Inmiddels is Father Antony ook bij ons gekomen.

Morgen blijven we thuis in verband met de verkiezingen. Wij zitten hier veilig en merken er niets van, maar zijn wel op de hoogte door de Fathers.

Cobi en Jeannette

PS Hoe is het in Nederland, wat vinden jullie van onze verhalen?

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Dinsdag 24 oktober school (reisje)

Vandaag begonnen we om 08.00 uur met een ontbijt met brood, popcorn, oliebollen en worstjes. Het eten is hier bijzonder goed. We gingen om 10.30 met de schoolbus vol kinderen en volwassen naar Ilmotiook, ongeveer een half uur rijden. Op de meisjeskamer met Joke, Jannie en Marianne noemden ze het al een schoolreisje. In Ilmotiook weren we welkom geheten door de schoolkinderen met gezang en Nederlandse vlaggetjes. Op het terrein konden we kijken naar de bouw van 8 nieuwe toiletten, en sommigen konden ook even helpen. Vervolgens liepen we naar de Bron van het waterproject waar de jongeren in 2015 aan gewerkt hebben. Vooral de kleine kinderen vonden het prachtig om hand in hand te lopen. Aan 2 handen kun je wel 4 kinderen meenemen. De pomp op de watertank van 40.000 liter werkt op zonne- energie of op dieselolie als er geen zon is. Er zijn wat problemen geweest met een kapotte pomp en met een erg droge periode. Na afloop werd er op kantoor door Pieter, Freeke en Sietse de verderere ontwikkeling van het waterproject besproken. Om 15.00 uur lunch in de bus met als hoogtepunt voor de kleinste popcorn en een flesje frisdrank. Terug in Mulot hadden we nog wat tijd voor ons zelf, rondkijken op het terrein, interview met de kinderen, bezoek aan de nonnen van de medische post enzovoort. ‘s avonds wat spelletjes doen. Het was een leerzame maar vooral  een gezellige dag.

Joke en Sietse

bouw toiletten

Reactie plaatsen

Reacties

Marijke Wijnker
6 jaar geleden

Wat een duidelijke foto's, het geeft een duidelijk beeld wat jullie allemaal zien en beleven! Hier regent het weer eens!
Een hartelijke groet.
Theo en Marijke Wijnker

Lisa Klercq
6 jaar geleden

Wat leuk om jullie avonturen te lezen. Het is heel herkenbaar voor mij. Wat leuk dat alle kinderen nog weten wie wij zijn. Ik kan niet wachten tot jullie weer thuis zijn en ik alle foto's kan bekijken en verhalen kan horen. Tot snel!
Xx Lisa

E.M Wijnker
6 jaar geleden

Wat zullen jullie veel beleven! Fijn om dat te kunnen lezen

Frouke
6 jaar geleden

Wat geweldig om jullie verhalen te lezen!

maandag 23 oktober vertrek naar Mulot

Ja, en vandaag afscheid  van Enosupukia.  Koffers pakken en op weg naar Mulot. Gelukkig was de weg wat droger dus zonder glijpartijen met de auto bereikten we de broer van Father San Sankale. Hij had al veel over ons gehoord en was blij ons nu op bezoek te hebben en met koffie en bananen werden we ontvangen. Toen de reis weer hervat op weg naar Narok daar weer een bezoek aan het huis gebracht van een priester.

Onderweg naar Mulot bleek een van de autos problemen te hebben  en we vonden gelukkig een plek waar de auto gelijk gerepareerd kon worden. Ja, wij dachten dat alles okay was nou dus niet, want wat kilometers verder ontdekten we dat de bladveer nog steeds problemen gaf.  

Besluit om de 28  koffers in  1 auto te doen en de 14 passagiers in 2 autos. Dat lukte gelukkig een kwestie van aanpassen. Father Wilson heeft de reparatie met de auto verder gergeld. Alles kwam weer in orde.

Eindelijk bereikten we Mulot en kregen om 16.00 een heerlijke lunch. En toen genieten op school van alle mooie optredens met zang en dans van de schoolkinderen. We hebben zelf ook een dans laten zien en een lied laten horen waar we veel aplaus voor kregen. Ze vonden het heel speciaal dat de blanken hun weer een bezoek kwamen brengen op school. Want met ons 3en kwamen we hier voor de derde keer.  Toen nog een heerlijk diner en met een rustige avond.   

Els Vlaar

zondag 22 oktober deel 1 Masai

S Ochtends vroeg liepen we met een Masai gids naar de groene weidevelden waar de Masai  hun schapenkuddes hoeden.  Zij trekken in het droge seizoen naar deze mooie groene velden en kamperen met z’n drieen in een klein tentje gemaakt van stokken en plastic. We  gaven de Masai mannen warme sjaals en jassen. Ze begonnen voor ons te         “ spring” dansen als welkom.

Daarna spoedde een deel van onze  groep zich naar de kerkdienst in Sakutiek en de rest van de groep bleef op het paradijselijke verblijf van Father San:  Eenosupukia

We kregen  van een locale Masai man als dank voor wat we voor Sakutiek doen,  een geit als  geschenk . Een paar van de thuisblijvers hebben van dichtbij meegemaakt hoe de geit werd geslacht.

Op het eind van de dag waren we met de hele groep weer bij elkaar  en waren er ook leerkrachten en catechisten uitgenodigd om met ons  nader kennis te maken en gezamenlijk te eten.

Het geitevlees werd eerst in een grote pot gekookt en vervolgens gebraden boven houtskoolvuur. Heerlijk.

Na het eten hebben we tot in de kleine uurtjes gedanst met de leraren en.. de leraressen op zaklantaarnlicht, wat een mooie dag hebben we weer beleefd.      

Bart

zondag 22 oktober deel 2 Kerkdienst

Een deel van de groep zijn naar de kerk gegaan. Dus weer over de zeer hobbelige wegen, maar vandaag was het echt zondag en de zon scheen volop, dus de wegen waren iets beter begaanbaar en we hoefden geen auto’s uit de prut te duwen deze keer. De kerkdienst zou om 10.30u beginnen, maar het gaat echt op zijn Afrikaans, dus dat werd over half 12. Buiten zijn de open tenten neergezet. Kinderen traden op met dans, een koor zong . Het was een zeer vrolijke dienst. De vele  kinderen wilden graag spelen en zelf handjeklap was een succes, ook Frisbeeen. Er  was deze dag ook de dag van Harambe en dan wordt er door allerlei groepen mensen geld gegeven voor deze katholieke gemeeenschap. Hierna gingen we eten, een flink bord riist, geitenvlees en bonen met een fles frisdrank. Daarna weer over de hobbelige wegen terug. Het was een geweldige ervaring.

Deze keer geschreven door Els de Visser-Groenewegen

21 oktober: Sakutiek bezoeken

Vandaag gaan we naar Sakutiek om aan de school te werken. Het heeft veel geregend, dus de wegen waren erg nat. Het laatste stuk moesten we lopen, omdat we achter vrachtwagens waren gestrand.

Op de school kregen we een mooie presentatie te zien die door de kinderen is gemaakt. Daarna hebben we de buitenkant van een klaslokaal geverfd (zie foto). Toen we weer terug naar onze verblijfsplaats wilden gaan, regende het nog steeds. Een paar keer kwamen we zelfs vast te zitten in de modder. Door te duwen (en dus modderhappen)kwamen we weer los. Eenmaal thuis was iedereen blij dat we weer veilig terug waren.

Van de buren hebben we als welkomstcadeau een geit gekregen. Dus raad eens wat morgenavond op de menukaart staat ;)

20 oktober: Aankomst in Kenia

Vanochtend zijn we met 10 personen aangekomen op de luchthaven van Nairobi. Eerst hebben we Rob, Els, Pieter en Els opgehaald (zij waren al in Kenia). Toen reden we met 3 auto's richting Sakutiek. Onderweg kregen we van de fathers een lunch aangeboden. Dat was in een luxe shoppingmall. Het laatste deel van de reis zijn we onder andere giraffes en apen tegen gekomen. Dat was ook een heel stuk onverharde weg. Hierdoor kwamen we tegen 17 uur bij father San aan. Morgen gaan we naar de school van Sakutiek.

Nog eventjes en dan gaan we met zijn 14-en naar Kenia. Wij hebben er zin in!

Reactie plaatsen

Reacties

Wil van der Horst
6 jaar geleden

Mooi om te lezen hoe jullie genieten en bezig zijn.veel succes verder

louis en janny wissing
6 jaar geleden

bedankt voor jullie post en een mooie foto ,
veel liefde voor elkaar en de mensen.
hier is het koud en af en toe regen.

Ineke Molenaar-Hagedoorn
6 jaar geleden

Wat een fantastische onderneming om dit te kunnen meemaken. . Veel goede momenten en resultaten en warme contacten met de bevolking

Wia Huisman
6 jaar geleden

Wat een andere wereld! Wat een mooie ervaring.
Nog een goede tijd toegewenst.
p.s. Jan, doe je een beetje rustig aan?

Gerda Vlaar
6 jaar geleden

Zo te lezen hebben jullie al veel gedaan en gezien! Hier in Nederland zien we af en toe beelden van de verkiezingen, laten we hopen dat jullie er niets van de ongeregeldheden meemaken! Veel plezier en een hele goede tijd toegewenst!

Mirjam de Visser
6 jaar geleden

Wat ontzettend fijn om op deze manier dagelijks jullie avonturen in het prachtige Kenia bij te houden! Wat een prachtige ervaringen. Geniet er met volle teugen van, het vliegt voorbij! Pap, mam, ik ben supertrots op jullie!

Marije Vlaar
6 jaar geleden

Fijn dat het jullie lukt om de verhalen met ons te delen, het klinkt nu al als een mooi avontuur!
Maak er nog een goed en nuttig bezoek van, succes!
Gr Marije

Ans Henneman
6 jaar geleden

Hierbij wil ik jullie veel succes wensen met het mooie project om een multifunctionele school te bouwen in
Kenia.

Larissa Jasperse
6 jaar geleden

Hoi lieve oma jannie hoe is het daar? Hoop snel wat te horen!
Dikke kus Laris

Yasmin Kaandorp
6 jaar geleden

Hallo allemaal ik wens jullie veel succes .
Ik hoop dat jullie veel kunnen bereiken.
oma Joke ik ben trots je

Doel bereikt

Ons doel is:  € 14.000 ophalen met acties voor het multifunctionele schoolgebouw in Sakutiek.
Dat doel hebben we al bereikt. Heel hartelijk dank voor uw steun. We gaan  gewoon door  met diverse  acties, want we weten dat de drie priesters (fathers) dat extra geld heel goed kunnen gebruiken. Om een voorbeeld te geven:
 Fr. Patrick en Fr. San ondersteunen kwetsbare kinderen die goed kunnen leren, maar door omstandigheden niet naar school kunnen zonder de steun van de fathers. The fathers zijn 12 jaar geleden begonnen de studie en het levensonderhoud van enkele kwetsbare kinderen te financieren met hun eigen geld. Vervolgens hebben ze een beroep gedaan op de middenklasse in Kenia en later is er ook structureel geld gekomen uit Nederland. Dankzij die bijdragen van mensen in Kenia en Nederland kunnen zij nu ruim 30 kwetsbare kinderen ondersteunen.