Welkom in ons reislogboek!

Tijdens onze reis naar Kenia, van 18 juli tot en met 3 augustus, zullen we je via onderstaand blog op de hoogte houden van onze avonturen, ontmoetingen en belevenissen!

Laat gerust een berichtje achter, wij zullen ze elke avond gezamenlijk lezen!

Reislogboek

za 03-08 - deel 2 | Op naar Nederland

Projecten bezoeken, door Lisa en Pieter:
In 2015 was de eerste jongerenreis van Samen voor Kenia. Schoon drinkwater voor de gemeenschap
in Ilmotiook was het doel. Vier jaar later werkt de installatie nog heel goed. De bomen geplant bij de
bron groeien goed, want het vee kan er niet bij komen. Ca. 3000 mensen hebben de beschikking
over schoon drinkwater. De resultaten van de leerlingen van de Middelbare school zijn verbeterd: De
school was tiende van 230 scholen in de regio. Het schoolterrein zag er ook heel goed uit. De
plaatselijke leiders toonden grote betrokkenheid bij de watervoorziening en hebben plannen om dat
verder te verbeteren. De Katholieke basisschool in Ilmotiook is helaas gesloten, want die bleek niet
rendabel te zijn. De weg naar Ilmotiook is nu grotendeels geasfalteerd. Met een goed gevoel
verlieten we Ilmotiook.
In Sakutiek was er in 2015 – toen Fr. Sankale daar ging werken - geen basisschool. Er was wel grote
behoefte aan een goede (Katholieke) school. In 2016 zijn er lokalen en docentenwoningen gebouwd
(mede door Share + Wilde Ganzen), in 2017 is er een multifunctioneel woonhuis gebouwd (door Samen voor Kenia senioren) en in 2018 is er geïnvesteerd in een aula, slaapzalen, wateropslag (jongerenproject van Samen voor Kenia vanuit De Rijp). Nu staat er een school met 230 leerlingen (waarvan ca. 40 leerlingen overnachten). In november 2019 gaan de 22 leerlingen van groep 8 deelnemen aan het landelijk examen. Als zij goed presteren zal dat resulteren in veel nieuwe aanmeldingen. We waren vrijdagmorgen aanwezig (in de kerk) bij het bekend worden van de rapportcijfers. Van iedere klas werden de drie beste leerlingen naar voren gehaald. Fr. Sankale heeft de leerlingen en de docenten nog een “peptalk” gegeven.
Intussen is Sankale overgeplaatst naar een andere parochie. Hij is opgevolgd door een jonge maar
zeer gemotiveerde priester; Fr. Samwel. Sakutiek ligt in een groene vruchtbare omgeving. Er zijn
geen muggen en ’s nachts hadden we 2 à 3 dekens nodig. We hebben ook nog spelletjes gedaan bij
de open haart. In de auto – op de glibberige wegen, met veel schapen – heb ik met Fr. Sankale
plannen besproken voor de komende reis voor senioren. Het gaat dus gewoon weer door allemaal!.

Geschreven door Pieter

 

 

De dag van de terugreis - door Ida en Anne

Rond half 10 vertrokken we vanuit Kilgoris met twee bussen en één auto. In een van die bussen zaten
Frouke, Ida, Sanne, Charlotte, Eva, Karen en Esther. Zij waren erg ontevreden met hun bestuurder,
omdat die nogal de neiging had om keihard te rijden en dan pas vlak voor een hobbel keihard op de
rem te trappen. Dit zorgde voor irritaties en misselijkheid bij deze groep. Als afleiding werd het
spelletje “wie ziet de meeste mensen op één scooter” uitgevoerd. De winnaar was een scooter met
drie kinderen, twee volwassenen en een baby.
Vlakbij onze lunchplek in Mulot sloeg de bestuurder zo raar af dat het busje een kabaal van jewelste
maakte. Wij begrepen van de bestuurder dat er iets met de remmen was. Desondanks was het busje
volgens de bestuurder super veilig en kon er gewoon nog mee gereden worden…. In Mulot hebben
we heerlijk geluncht en ontvingen we bovendien van Father Matata, onder het liedje Jambo Bwana,
een Maasai Shuka. Iedereen was hier erg blij mee en de meesten hebben die doek dan ook gelijk
omgedaan. Daarna vertrokken we naar Narok, waar dezelfde souvenirman was als op zaterdag 27
juli. Sommigen (zoals Esther) hebben het voor elkaar gekregen om hun gekregen Maasai Shuka in te
ruilen voor een van de doeken van de verkoper. Onderweg hadden de inzittenden van het busje met
de slechte bestuurder een nieuwe tactiek (dankzij een tip van Father Joseph) bedacht: door met de
bestuurder te praten en hem ook wat snacks te geven, hoopten we dat hij besefte dat er andere
mensen in het busje met hem zaten, waarop hij dan netter zou rijden. Deze tactiek werkte redelijk
(hoewel hij niet fatsoenlijk vrachtwagens kan inhalen), totdat we in de file terecht kwamen. Hoewel
de auto en het ene busje zich in de file aansloten, besloot het eerdergenoemde busje met de slechte
remmen om een zijweggetje te nemen vol met hobbels en op een gegeven moment ook nog een
steile hobbelige weg naar beneden. Elke keer dat het busje over een grote hobbel ging, begaf hij het,
waarop de bestuurder onder luid getoeter van de overige wegbestuurders en angstkreten van de
inzittenden, iets achteruit reed en daarna weer verder kon. Uiteindelijk kwamen we rond 19.00 in
Karen aan, waar we de eerste nacht van deze reis al hadden overnacht bij de zusters. Daar
ontmoetten we Lisa, Pieter en Father Patrick. Bovendien hebben we daar ook heerlijk gegeten en
werden we verrast door de begeleiding die iedereen een armbandje gaf met de Nederlandse en
Keniaanse vlag erop.
Eenmaal op het vliegveld aangekomen moesten we helaas snel en rommelig afscheid nemen van
Father Joseph, waarop we wel lang hebben moeten wachten totdat we door de douane heen waren.
Ondertussen was Marjolein druk bezig om iedereen een fijne zitplek te geven, wat nog een hoop
gepuzzel was. Rond 23.40, verassend genoeg zelfs eerder dan de afgesproken 23.50 verlieten we
Keniaanse bodem. Na 8 uur vliegen kwamen we rond 7 uur in de ochtend aan op Schiphol Hier hebben we een warm welkom gekregen van alle familieleden en vrienden die ons op stonden te
wachten. Na een groepsfoto te hebben gemaakt vertrokken we naar Heerhugowaard. In de Brink
hebben we vervolgens lekker ontbeten met allerlei lekkernijen zoals krentenbollen en kaas. Na het
ontbijt werd er nog een toespraak gedaan door de begeleiding, waarna iedereen die meeging naar
Kenia, samen met Rob en Els, een boekje kreeg waarin de rest van de Keniagangers allemaal een
persoonlijk stukje had geschreven. En toen begon het moeilijke afscheid nemen van elkaar, met terechte tranen, na zo'n bijzondere reis samen te hebben gemaakt!
Zondagochtend hebben nog een paar van de begeleiding en de jongeren hun gezicht in de kerk laten
zien en de kerkdienst gevolgd. Het was leuk om elkaar weer even te zien en om te vertellen over de
reis.

Er zal nog een terugkomdienst komen, en zodra hij over een tijdje klaar is komt er een aftermovie op deze site. Zodat iedereen nog even kan nagenieten van al onze avonturen!

Geschreven door Ida en Anne Z

 

P.S.: We willen via deze weg iedereen bedanken die ons gevolgd en bijgestaan heeft deze reis. Ook al die mensen die 'stiekem' meelezen zonder een berichtje achter te laten. We weten dat jullie er voor ons zijn en aan ons denken, en daar zijn we super dankbaar voor!

 

P.P.S.: Dat was het dan echt, lieve kijkbuiskinderen! Tot de volgende keer!

 

P.P.P.S.: Fr. Joseph, thank you for everything! You have touched us in our hearts and we will miss you! Hopefully we will meet again (maybe next year in Holland?)

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

vrij 02-08 - deel 1 | Vertrek uit Kilgoris!

Vanmorgen zaten we om 7 uur aan het laatste ontbijt in Kilgoris. De koffers stonden allemaal al klaar om in de busjes geladen te worden.

We kijken allemaal uit naar Nederland, onze familie, ons bedje en onze eigen dingetjes die we zo gewend zijn en koesteren. Maar eerst moeten we nog even een dag in de auto zitten. We maken weer een tussenstop in Mulot (voor de lunch), in Narok (daar komen we Lisa en Pieter weer tegen), bij het Rifty Valley uitkijkpunt en in Karen (het dorpje vlak buiten Nairobi, waar we de eerste nacht overnacht hebben bij de zusters). Daarna gaan we naar Nairobi Airport.

 

Voor wie ons willen volgen:

Ons vluchtnummer is KL 566. We hopen rond 12 uur vannacht op te stijgen, en rond 7 uur zaterdagochtend (Nederlandse tijd) weer te landen.

 

Als het lukt plaatsen we vanavond ook nog even een berichtje. Zo niet, dan tot morgen allemaal!

 

Reactie plaatsen

Reacties

Elma
5 jaar geleden

Fijn dat jullie weer gezond thuis zijn. Ook als niet familie heb ik genoten van jullie verhalen. Ik hoop dat daar nog een vervolg op komt door bijvoorbeeld een avond in kerk of de Brink.
Lieve groet, Elma.
P.S. maar wacht s.v.p. nog even daarmee want we zijn nog op vakantie. 😎

Chris & Frouk
5 jaar geleden

Dag lieve mensen,
Jullie zijn weer terug, bol van verhalen - emoties en vooral herinneringen! Koester deze, samen met de verbindingen die jullie met elkaar hebben gelegd met Kenia en ook met elkaar.
We hebben volop genoten van jullie verhalen. We zouden het op prijs stellen als ook het laatste deel, deel 2 van jullie vertrek nog na te lezen zou zijn.
We zijn blij dat jullie er weer zijn!,
Lieve groet en knuffel voor allemaal🥰
Wil daarnaast nog even kwijt dat we bijzonder blij met de begeleiding zijn geweest, respect voor jullie geduld, liefdevolle zorg en luisterende oren. Ontzettend bedankt hiervoor🥇 daarvoor alleen al een medaille 😘 we gaan van alle verhalen en foto’s een mooi boek maken voor Marit & Niels... dank jullie wel
Chris & Frouk

Jaap en Tineke Meester ( Jambokoor)
5 jaar geleden

ik heb een reactie geschreven ergens hieronder , er is wel heel veel tekst !!! ik ga er nog wel even voor zitten !!

Marlies
5 jaar geleden

Hê toppers, dat was het dan alweer! Als jullie dit lezen zijn jullie dus op het ene vliegveld of al op Schiphol aan het wachten op je spullen. Wat een reis! Nu eerst bijkomen, lekker eten en laten bezinken. Tot snel. Heb zin om in real life de verhalen te horen!

Marcel
5 jaar geleden

Goede reis.
En tot.......

Patrick
5 jaar geleden

Weer een hele dag hobbelen in de auto, net zo als 2 weken terug maar nu zitten jullie vol herinneringen en verhalen ☺️.
Een goede vlucht aan jullie allen toegewenst en hopen dat jullie de ogen nog even kunnen sluiten tijdens de nachtvlucht 😴
Tot morgenochtend op schiphol 🎉🎉🎉
Patrick en marilene

Jeannette Z
5 jaar geleden

Het zal een lange, vermoeiende reis zijn, maar dan zijn jullie weer in het vertrouwde Nederland. Waar geen, of bijna geen, enge spinnen zijn. 😉 Nogmaals een hele goede reis. En bedankt voor alle mooie verhalen die ik heb mogen lezen en waarin jullie zoveel bijzondere ervaringen deelden. Liefs, Jeannette

Chris & Frouk
5 jaar geleden

En wij naar jullie!
Nog paar uur en dan is het zover! Het is om gevolgen
Nu al weer op AirPort 👍🏻
Tot dvel🥰


do 01-08 | De laatste dag hier in Kilgoris!

We hebben vannacht heerlijk kunnen slapen, zonder ons zorgen te maken over DE spin. Lisa en Pieter zouden om 7 uur vertrekken, maar toen wij om half 8 aankwamen bij het ontbijt zaten zij nog steeds te wachten. Typisch Keniaans weer…

Tussen half 9 en half 10 is er een groepje naar de basisschool gegaan. Frouke, Sanne, Suus en Joeri werden door Father uitgenodigd om naar groep 4 en 5 te gaan om daar les te geven. Toen ze binnenkwamen stonden de leerlingen op en begonnen ze met het zingen van een lied waar hun leraar naar keek. Na een korte introductie was het tijd voor de eerste les (het eerste spelletje). We liepen met de leerlingen naar buiten om levend Stratego te doen met keersommen. Vanaf het moment dat we de deur uitliepen bedankte de leraar ons en liep hij weg. We waren er enorm van overtuigd dat we het heel goed uitgelegd hadden en hadden twee groepen gemaakt, kamp Frouke was groen, kamp Sanne was blauw en Suus en Joeri waren de scheidsrechters die overzicht hielden op het spel. Toen de leidsmannen aftelden en ‘Go’ schreeuwden, was het tijd om te beginnen. Tot onze verbazing renden de kinderen keihard naar elkaar toe, passeerden elkaar en renden door naar het andere doel en schreeuwen dat ze gewonnen hadden. Het was een prachtig gezicht om te zien hoe ze geen enkel idee hadden hoe levend Stratego werkt. Na een korte herhaling van de uitleg was er nog een poging om opnieuw te beginnen en werkte het nu wel goed. Team Sanne had dik gewonnen met 53-27.

Daarna was het tijd voor de laatste les. Het spel heette Kaboom en bestond uit stokjes in een bekertje met sommen erop. De bedoeling is dat de leerlingen een stokje uit het bekertje halen en dan die goed beantwoorden. Als ze de Kaboom pakken moeten ze hun stokjes weer terug in het bekertje stoppen en gaat het weer verder. Het was een enorm geslaagd uurtje met heel veel lachjes op gezichtjes, met vooral glunderende leraren.

 

Een andere groep is weer vroeg begonnen aan de muurschildering, en voor de rest was er even wat vrije tijd. Om half 10 uur vertrok er een groep naar Poroko, en om 10 uur de tweede groep naar Nkararu.

 

Poroko:

De groep die vandaag naar Poroko ging had een apart momentje. Hun vertrek stond om 10 uur gepland, alleen werd dat half 10. HET WAS EEN HALF UUR EERDER. De Kenianen kunnen dus enigszins zich wel aan een afspraak houden en zelfs op tijd komen. Voor deze vroege start was de school in Poroko echter niet klaar, want toen we aankwamen hadden de leerlingen nog les en waren de leraren niet klaar voor ons. Om de tijd te doden waren we naar een boerderij achter de school gegaan waar ze bakstenen aan het bakken waren. Martijn en Joeri hadden de dag ervoor van Pieter een mooie les hierover gehad en deelden dat graag met de groep die vandaag met ze meegingen. Na de topuitleg was iedereen klaar om te vertrekken. We gingen eerst gezamenlijk naar een huis die nog wat luxe had. Ze sliepen met z’n negenen in een huis met land voor zelfvoorzienend eten, een woonkamer, een keuken buitenshuis en 2 twijfelaars. Na dit bezoek liepen we weg in de richting van de andere huisjes en splitsten we ons op in twee groepjes. Ineke, Frouke, Sanne en Marit waren 1 groep en Baukje ging met de mannen mee (Niels, Martijn, Alexander en Joeri). Ze zouden beiden twee huizen bezoeken. Allebei de groepjes hadden 1 primitief huis en 1 luxehuis. Na deze twee korte maar intensieve en surreële bezoekjes, gingen de twee groepen weer naar elkaar toe om terug naar de school te lopen. Na een wandeling van dik een half uur, waren we terug bij de school om kwart over 1. De directeur zei toen dat hij contact met Father Joseph had en dat de buschauffeur er zo aan zou komen. Na een dik uur kwam iemand die wél contact met hem gehad had ons vertellen dat de buschauffeur er over 25 minuten aankwam. Om tien voor drie werden we dus echt wel opgehaald en was het tijd om naar de vertrouwde woonkamer terug te keren. Het was een mooie maar toch ook wel heel bijzondere ervaring om wel even te realiseren hoe goed wij ‘wazungu’ het hebben.  

 

Nkararu:

Na een ondertussen standaard hobbelige rit die langer duurde dan verwacht (de chauffeur had nog een tussenstopje, en totaal geen haast. En dat terwijl we al drie kwartier te laat vertrokken) kwamen Charlotte, Karen, Esther, Marjolein, Ida, Thomas, Linda en Eva aan bij een huis in Nkararu. De bedoeling van dit uitje was om bij de wat armere bevolking thuis langs te gaan, om een goed beeld te krijgen, maar tot onze verbazing kwamen wij bij een groot luxe landhuis aan. Hier werden wij van harte welkom geheten door Elizabeth (die ook in het ziekenhuisbestuur zit) met passievrucht en melkthee. Dit vormde nog een “klein” probleempje, omdat eerst een groot deel van de groep geen passievrucht lustte, en vervolgens was de thee voor de meeste ook geen succes. De passievrucht wisten wij nog subtiel te pletten waardoor het leek dat we hem op hadden, maar met de thee ging dit niet zo makkelijk. Gelukkig lustte Eva de thee wel, en kon Thomas hem ook nog wel drinken. Dus voor degene die hem echt niet op konden werd een grote wisseltruc georganiseerd, waarbij Marjolein voor de afleiding zorgde. Eerst werden de kopjes van Linda en Eva omgewisseld (toen Eva de eerste op had), en vervolgens kon dit ook nog met Marjolein. Maar toen kwam Ida ook nog aanzetten met haar thee, maar dit ging er bij Eva echt niet meer in. Gelukkig schoot Thomas te hulp. Daarna werden we nog rondgeleid op het terrein (dit had Linda in eerste instantie aangevraagd om te proberen de thee weg te kunnen gieten). Het terrein was groot en ze had nog veel landbouwgrond met verschillende groeisels. Toen de schoolkinderen die ons naar hun huizen mee zouden nemen eindelijk aankwamen werden we in twee groepjes opgedeeld.

 

  1. Linda, Thomas, Eva en Marjolein gingen een klein stukje met het busje naar een klein terreintje met meerdere huisjes. We werden gelijk hartelijk ontvangen en meegenomen in een klein huisje. Hier woont een gezin van 8 verdeeld over twee kleine modderhutjes, zonder elektriciteit, keuken of badkamer. Na een kort gesprekje en rondleiding door de 3 kamers hebben we nog een tasje met spulletjes achter gelaten en gingen we door naar een ander gezin. Dit lag op het naastliggende terrein, en hier waren de huisjes al iets groter en luxer, maar veel was het niet. Hier werden we meegenomen naar een huiskamer waar de kopjes en thermoskan al klaarstonden. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, maar toen we probeerde af te wijzen werden we erop aangesproken dat dat natuurlijk niet netjes is. Gelukkig hebben we ze ervan kunnen overtuigen dat we maar een half kopje hoefden. Tot onze grote schrik werd er ook nog een pan op tafel gezet, maar gelukkig zaten hier pannenkoekjes in. De wisseltruc ging in deze situatie wat minder soepel, aangezien Marjolein afgescheiden werd van de groep door een aantal Kenianen. Maar uiteindelijk is het toch gelukt om alle theemelk weer bij Eva en Thomas te droppen. Na nog een vergelijkbaar gesprekje en rondleiding hebben we nog wat spulletjes gegeven en moesten we weer snel terug naar de groep, want we waren al enorm uitgelopen.
  2. Ida, Karen, Esther en Charlotte gingen mee met het Keniaanse meisje Daisy naar haar huis. Hier ging ook een leraar mee, die toevallig ook al een keer in Nederland was geweest. Hierdoor probeerde hij wel continu Kenia met Nederland te vergelijken en tegelijkertijd Kenia een beetje te verdedigen. Dit gebeurde door zinnen als: “Wij hebben geen straten want alle wegen zijn hier natuurlijk en dat is veel mooier”. Eenmaal bij Daisy’s huis aangekomen mochten wij in de keuken kijken, wat een donkere ruimte was dat naar rook stonk en waar ook een bed in stond omdat het eten beschermd moest worden. Ook hebben we de openlucht hokken van de koeien en schapen gezien, en de plek waar Daisy en haar familie hun water vandaan halen. Dit is een soort oase waar water uit de berg sijpelt. Volgens de leraar was dit water hartstikke schoon, maar wij vonden dat er toch wel een ongezonde gloed overheen zat. Nadat Daisy had laten zien hoe zij het water weer mee terug nam naar haar huis (op haar hoofd) hebben we samen met de leraar, Daisy en de andere Keniaanse kinderen die mee waren een kleine fotoshoot gehouden in een boom. Vervolgens gingen we terug naar het huis van Elizabeth, waar de andere groep nog niet gearriveerd was, die zouden pas een half uur later komen, dus in de tussentijd heeft Esther het Nederlandse spel Rollit uitgelegd en gespeeld met de schoolkinderen.

Toen de groep weer compleet was zijn we teruggereden naar Kilgoris, om daar drie kwartier na de geplande tijd aan te komen. Op zich was dit niet erg, maar blijkbaar moest onze bus ook nog de groep die naar Poroko was gegaan ophalen, die dus al een uur of twee stonden te wachten. En ons middagprogramma was ook behoorlijk vol, dus veel ruimte voor vertraging was er eigenlijk niet.

 

Om 3 uur zouden wij bij de meeting die over het Medical Camp ging aanwezig zijn, maar door de grote vertraging hebben we deze maar even overgeslagen. Hierdoor konden de mensen van de muurschildering nog snel even een extra uurtje doorwerken, waardoor hij precies op tijd klaar was voor de afsluiting van het project dat om 4 uur begon. Tijdens deze afsluiting hebben Nurse Finn, Elizabeth (die was met ons mee teruggereden), Father Joseph en Alexander (bij gebrek aan Pieter) een speech gehouden. Ook is Niels nog (onverwachts) voorgegaan in gebed, waarin hij vooral aandacht besteedde aan het eten, de bedden en het weer. Vervolgens hebben we met de gehele medische staff en onze eigen Keniagroep een foto gemaakt bij de muurschildering om zo het project helemaal af te sluiten.

 

Hierna was het tijd om de kleermaker af te betalen bij de geïmproviseerde bank van Alexander en Marjolein, koffers in te pakken en de huisjes schoon te maken voordat we gingen eten. Ons laatste avondmaal was de inmiddels gebruikelijke pasta met saus en fruit. Helaas dit keer dus geen Ugali voor Niels. Na het eten nog lekker alle berichtjes van de afgelopen dagen gelezen en vervolgens heerlijk bij het kampvuur deze fantastische reis afgesloten.

 

Charlotte, Eva en Joeri

 

Pieter en ik (Lisa) zijn vanmorgen om 8 uur vertrokken om de voorgaande projecten te bezoeken. Als eerst gingen we naar Mulot, waar we father Patrick en father San ontmoetten. We kregen van Alice een heerlijk ontbijt. Hierna gingen we naar Ilmotiook, waar in 2015 gewerkt is aan het waterproject. We werden uitgenodigd in het kantoor van de headmaster van de middelbare school, omdat deze school nu de waterbron beheert. Pieter stelde vragen hoe het er nu bij staat met het schone drinkwater. Hierna gingen we de waterbron bekijken. Allerlei belangrijke mannen uit het dorp gingen met ons mee. We hebben de opslagtank gezien, het huisje met de pomp, het watertappunt en de bron zelf. Bij elk plekje moesten we op de foto met deze mannen. Na de rondleiding reden we terug naar Mulot waar een lunch voor ons klaarstond.

 

Vervolgens gingen we met 2 auto's onderweg naar Sakutiek. Onderweg maakten we een aantal tussenstops. We gingen langs bij het huis van de broer van father Patrick. We werden heel hartelijk ontvangen door Anthony, zijn vrouw en twee lieve kinderen. De jongste nam me meteen bij de hand om het terrein te laten zien. Ook werden we binnen uitgenodigd om popcorn te eten. We voelen ons zeer welkom, en vonden het erg jammer dat we weer verder moesten. 

 

Weer op weg zat ik bij father Patrick in de auto. We hebben veel gepraat, en hij wees me op alle bijzonderheden die we onderweg tegenkwamen. Op een gegeven moment kwamen we aan bij de laatste tussenstop, vlak voor we de bergen in gingen. Hier moesten we namelijk wisselen van auto. Je hebt een sterke 4wheeldrive nodig om de hobbelige bergweg op te komen. Op het moment dat ik dit schrijf zijn we halverwege de bergrit. De weg is erg stijl, hobbelig en smal. Het is dan ook een hele opgave om dit bericht te typen. We komen straks in het donker aan in Sakutiek, dus morgen kunnen we pas echt zien waar we terecht zijn gekomen. 

 

Lisa en Pieter

 

P.s. ik ben mijn malariapil niet vergeten! De ingesproken wekker met "Lisa, je malariapil!" werkt dus erg goed

 

P.P.S. Nee mam, ik ga niet alle spinnen thuis vangen, daar hebben we drie katten voor. En… willen jullie een broodje kaas voor mij mee nemen naar Schiphol? Thanks! Tot zaterdag, knuffel van Charlotte.

 

P.P.P.S. aan mijn lieve vriendinnetjes (Sanne, Alex en Zoe): super leuk om wat van jullie te horen! Dat had

ik hier echt even nodig <3   Zie jullie snel en kusjes van mij

 

P.P.P.P.S.: @Chris en Frouk: Mam, kun je asjeblieft mijn kamer doen? Mét een schoon dekbed! Kusjes, Marit

 

P.P.P.P.P.S.: “Ik heb trek in sushi!” Aldus, Esther

 

P.P.P.P.P.P.S.: Mama, ik wil pizza! Liefs, Shanna

 

P.P.P.P.P.P.P.S.: @Nick, wil je zorgen dat er halfvolle melk in huis is voor Esther?! Daar heeft ze het al dagen over!

Reactie plaatsen

Reacties

Jaap en Tineke Meester ( Jambokoor)
5 jaar geleden

Mooi jullie zo te volgen, een ruime 40m jaar geleden was ik in Kilgoris, dan realiseer je dat de tijd snel gaat als je het naar je zin hebt.

Alinda
5 jaar geleden

Wat een belevenis! Wat een ervaring. Prachtige muurschildering! Tot heel snel; ook wel weer heel fijn hoor, vinden wij! De pizza gaat vast lukken Shanna. Liefs!

Marilene
5 jaar geleden

Ooh wat heerlijk mijn kind kan ik straks weer vast houden. Lieve lieve Keniatoppers. Wat hebben we genoten van jullie verhalen. Ik ga het lezen nog missen en wat zullen jullie terug kunnen kijken op een prachtige mooie bijzondere tijd. Jullie houden er een mooi reisverslag aan over zo. We kunnen niet wachten om jullie allemaal weer te zien. Heel veel liefs van ons Patrick, Zefanja, Jessey en Marilene

Lieneke
5 jaar geleden

Heb jij alle passievruchten opgegeten Karen?
Wat een ontzettend mooie muurschildering hebben julie achtergelaten, echt een monumentje!

Corrie en Henk
5 jaar geleden

Toch nog even schrijven . Lieve keniagangers wat hebben we genoten van de verslagen. Super gedaan lieve mensen. Een schat van waarde en indruk gaat mee in jullie hart. Wel thuis allemaal.

Wies
5 jaar geleden

Lieve allemaal.

Als jullie dit lezen zijn jullie waarschijnlijk in Nederland.
Wat hebben jullie veel gedaan en beleefd...geweldig......jullie zijn kanjers....ben trots op jullie.
Deze ervaringen nemen jullie mee op jullie verdere levenspad....
Geniet van het ontbijt.....en slaap (en eet) lekker...
(en wat een mooie muurschilderingen)

Lieve groet Wies

Annie Wolzak-Pols
5 jaar geleden

Wat een schat aan ervaringen en belevenissen nemen jullie mee naar huis! Die staan voor altijd in je geheugen gegrift! Ik heb genoten van jullie mooie verhalen een veilige vlucht naar Holland en tot ziens lieve mensen🥰💕💋

D.D. Molenaar-Pluister
5 jaar geleden

Lieve Allemaal,

Wat weer een prachtig verslag. We zullen ze nog gaan missen als jullie weer in Nederland zijn.
Voor ons gaat nu de laatste week van onze vakantie in. Wat gaat het allemaal vreselijk snel.
Goede reis en tot snel!
Veel liefs Marcel, Debora en Bianca.

Chris & Frouk
5 jaar geleden

Wat een mooie afsluiting! Fijn dat jullie op deze manier nog dingen hebben kunnen bekijken en ervaren! Nu zijn jullie onderweg - tassen en spullen gepakt. Jullie levensrugzak vol met ervaringen en herinneringen, die neemt niemand jullie meer af!
Door deze reis hebben jullie gezien en ervaren wat een voorrecht jullie hebben met elkaar. Soms ons als “ irritante” ouders - soms het “ op je lip “ zitten van andere familie leden, maar met allemaal familie waar je terug op kunt vallen. Waar je lief& leed mee kunt delen, waar je straks weer met een warm gevoel naar terug kunt keren. Waar wij de overvloed hebben, luxe kunnen en mogen ervaren.
Ik denk dat deze reis jullie nog meer tot betere mensen maakt met elkaar. Jullie hebben nu de verbindingen gelegd. Echt geweldig - wij hebben genoten van het verslag en de belevenissen.
Kom veilig en goed weer terug! We gaan jullie zien en ontmoeten😘

Erwin en Jolanda
5 jaar geleden

Wat een heerlijk verhaal weer. Zie het zo voor me: je legt iets uit en denkt dat de kinderen het snappen, maar dan doen ze iets wat je totaal niet verwacht had. Dat maakt lesgeven ook zo leuk😉. Dank jullie wel voor alle leuke, uitgebreide verslagen van de afgelopen weken, die we met heel veel plezier hebben gelezen!! We wensen jullie een hele goede reis en zien jullie morgenochtend op Schiphol!


wo 31-07 | Het aftellen is begonnen

Vandaag was de laatste werkdag hier in Kenia. Er is een groepje naar Poroko gegaan om de docentenhuisjes af te maken en de rest bleef in Kilgoris om de Nursing School te schilderen.

 

De schilderdag was erg relaxed. Het scheelde ook enorm dat het de hele dag lekker Hollands koel en bewolkt was, waardoor het niet te warm was om te werken.

Een deel van de groep heeft gewoon schilderwerk gedaan, zoals muren en kozijnen. Marjolein, Linda, Marit, Thomas en Niels waren een buitenmuur aan het afwerken met bruin, toen fr. Joseph bedacht dat het toch grijs moest worden. Dit was lichtelijk frustrerend, maar hij bleek wel gelijk te hebben, grijs was stukken mooier!

Shanna, Jorien, Daisy, Anne en Anne hebben gisteren een schets gemaakt voor een mooie muurschildering, zodat we een stukje van onszelf achterlaten op een muur van de Nursing School. Vandaag zijn ze al een heel eind gekomen. Verder verklappen we natuurlijk nog niets! De foto’s zullen snel volgen.

 

Het groepje dat naar Poroko ging heeft vandaag de lerarenhuisjes helemaal afgemaakt. De vloeren moesten gelegd worden, dus er moest weer met zand en zakken cement worden gesjouwd. De mix werd op de vloeren gegooid en de jongens smeerden alles uit. De Kenianen hadden de hoeveelheid cement helaas tot drie keer toe verkeerd ingeschat, waardoor we steeds weer een nieuwe mix moesten maken! #keniaanseefficientie

En toen waren de huisjes helemaal klaar! Behalve de inrichting dan. Het blijft toch raar dat twee weken geleden er nog een leeg stukje berg was en dat daar nu drie woningen staan.

 

Sanne, Alexander en Ineke hebben bijna de hele dag in Kisii vertoefd, een stadje op ongeveer drie kwartier rijden afstand. Sanne had namelijk al meerdere dagen pijnklachten in haar oren en keel. In het ziekenhuis hier in Kilgoris konden ze haar niet helpen, omdat er niet echt een KNO-arts aanwezig is. Maar de pijn verdween maar niet, dus vandaag gingen ze toch maar naar de specialist in het ziekenhuis van Kisii. Rond 11 uur stonden ze netjes bij de auto die ze naar Kisii zou brengen. Maar, ze konden voorlopig nog niet vertrekken. Want de auto moest eerst nog van buiten en van binnen uitgebreid gewassen en schoongemaakt worden! Want je kunt natuurlijk niet met een stoffige auto naar het ziekenhuis rijden! #keniaanselogica

Nadat zelfs het dashboard uitgebreid afgenomen was konden ze dan eindelijk vertrekken. Aangekomen in Kisii keek het drietal de ogen uit! Kisii is toch wel echt een heel ander dorp dan Kilgoris. Veel drukker, en wat een chaos! Het leek wel een krioelende mierenhoop van mensen, auto’s en dieren. Rond half 1 waren ze in het ziekenhuis. Hier moesten ze nog even wachten om geholpen te worden. Slechts vier uur!! Of de arts überhaupt nog tijd voor ze zou hebben die dag was niet bekend, hij zat nog midden in een operatie. Toen ze om kwart voor 5 eindelijk naar binnen konden had de arts wel snel door waar het aan lag. Sanne heeft een fikse keelontsteking die uitstraalt naar haar amandelen, kaak en oren. Met een berg medicijnen onder de arm stonden ze rond half 6 weer buiten.

 

Voor het eten kwam iedereen bij elkaar voor een laatste groepsfoto voordat Lisa en Pieter morgen naar Mulot vertrekken. Ook werd onze eigen groepszuster Ineke in het zonnetje gezet! Ze kreeg een oorkonde en medaille ter erkenning van haar goede, verzorgende werken tijdens onze reis. Waar zouden we zijn geweest zonder haar pleisters, paracetamol, zwachtels, jodium, ziekenhuisondersteuning, bezorgdheid, knuffels en liefde! Ineke, je bent een topper!

 

’s Avonds was er een feestmaal georganiseerd samen met alle werklieden waar wij de afgelopen twee weken mee samengewerkt hebben aan de Nursing School. Er werd een vuurtje gemaakt waar een vers-geslacht geitje op gebraden werd. Niet iedereen durfde het aan hier een stukje van te nemen. Maar Suus en Esther hebben hun Westerse grenzen behoorlijk verlegd! Ze hebben een stukje geitennier en een stukje geitendarm gegeten! #keniaanselekkernijen

Na het eten was het tijd voor een paar korte speeches, bedankjes en gebeden. Om te zorgen dat niemand het koud zou krijgen tijdens deze meeting werd er flink wat hout op het vuur gegooid. Zeg maar gerust; ál het hout werd op het vuur gegooid! Het kampvuur werd twee meter hoog! Het was nogal heftig, maar het doel was bereikt, niemand had het meer koud.

De rest van de avond hebben mensen gezellig bij het kampvuur gekletst, gedanst en in de boekjes geschreven.

En dan is morgen alweer de laatste dag in Kenia! En de dag zit ramvol gepland met alle laatste dingen die we nog willen zien en doen. En dan moeten we ook nog inpakken.. En foto’s maken..

 

Esther

 

P.S.: Een verzoekje van Lisa en Eva (maar ik denk dat we voor iedereen uit de groep spreken), we willen heel graag géén pasta eten dit weekend! Dat hebben we hier meer voldoende gehad.

 

P.P.S.: Charlotte heeft tijdens het werken spierballen gekweekt en ze is er trots op.

 

P.P.P.S.: Karen heeft bij thuiskomst in Nederland trek in kaas. Zowel meisjes- als jongenskaas is welkom!

 

P.P.P.P.S.: Hoe gaat het met Piep? Is hij al bij de kippen? Of is hij er al als de kippen bij? Kus, Sanne

 

P.P.P.P.P.S.: Of de vader en broer van Jorien de gletsjertocht hebben overleefd..? (Of kunnen jullie dit niet eens lezen vanwege gebrek aan WiFi?)

 

Reactie plaatsen

Reacties

Erik
5 jaar geleden

IHet zit erop!
k weet niet of dit bericht nog in Kenia wordt gelezen of al in Amsterdam. Ik wil jullie wel allemaal bedanken voor de mooie, spannende, soms erg lange😀 maar vooral geweldige verhalen die jullie geblogd hebben. En wat een herinneringen en indrukken moeten jullie daar op gedaan hebben.
Nu nog ff een paar uur hobbelen en, hopelijk, een paar uurtjes slapen in het vliegtuig. Tot zaterdag!
Kus voor Lotje en groeten voor de rest😘

Rob Meijers
5 jaar geleden

Hallo allemaal, wat hebben jullie geweldig je best gedaan. In Kenia hebben ze daar nog heel lang van genieten. Geniet ook nog even van je laatste dag. Morgen lekker in het vliegtuig slapen en zaterdag lekker pasta eten. Tot zondag

Lieneke
5 jaar geleden

Beste Keniagangers, hartelijk dank voor jullie mooie verslagen waardoor de thuisblijvers het idee hadden dat ze er een beetje bij waren. Ik wens jullie een vlotte en veilige thuisreis!

Fransje Welbedacht
5 jaar geleden

Hallo allemaal,
Het laatste bericht van mij naar Kenia. Wat ik heb ik fijn mee kunnen genieten. En wat heb ik respect voor jullie allemaal. Geweldig wat jullie allemaal gepresteerd hebben. Nogmaals “petje af” Nu nog een lange dag reizen en dan allemaal in jullie eigen bedje! Dat zal toch ook weer fijn zijn. Allemaal bedankt voor het mee mogen lezen en kijken tijdens de werkzaamheden. Ik wens jullie een veilige reis en een goede thuiskomst. Lieve groet Fransje.

P/S lieve Niels en Marit💋💋 voor allebei en tot gauw.

Jeannette Z
5 jaar geleden

Lieve kanjers,
Wat hebben jullie een werk verzet waar de mensen daar echt wat aan hebben. Ik wens jullie een mooie laatste dag. Het afscheid daar zal best moeilijk zijn, denk ik zo maar.
Goede thuisreis en behouden aankomst in Nederland.
Groeten van Jeannette en dikke knuffels voor Frouke, Ida en Anne Z

Simone
5 jaar geleden

Hoi Kanjers,

Tsjonge jonge, wat hebben jullie intensieve indrukwekkende drukke fantastische 2.5 week achter de rug. Veel beleefd, hard gewerkt, plezier gehad, ervaringen opgedaan en een prachtig avontuur gehad die niemand jullie meer afneemt.
Wat je al niet in deze tijd kan meemaken zeg! Ongelofelijk! Echt iets om trots op te zijn!
En Suus, wat een schitterende aandoenlijke foto stuurde je per mail van jouw maatje die bij je in slaap viel! Zo schattig!

Wij wensen jullie een goede reis terug en zijn erg benieuwd naar nog meer verhalen en belevenissen!
Tot zaterdag hoor!

Dikke knuffel voor Suus en lieve groet aan allen,
Hans en Simone

Rob en Els
5 jaar geleden

Wat een mooie tijd hebben jullie daar gehad. Morgen alweer rijzen en zaterdag weer in Nederland. Bedankt voor jullie mooi verjaardagslied. Tot zaterdag !

Ninetta en Elisa
5 jaar geleden

Lieve allemaal,

We hopen dat jullie een mooie laatste dag in Kilgoris hebben gehad. Wij hebben genoten van jullie verhalen.
Een hele goede terugreis.
Tot zaterdag op Schiphol.
Liefs,

Ninetta en Elisa

Ps Sanne, Tommie verveelt zich heeeeel erg wat zal hij blij zijn als je er weer bent 😉

Stijn Le Blansch
5 jaar geleden

Wat een heerlijk verhaaltje weer!

''P.P.P.P.S.: Hoe gaat het met Piep? Is hij al bij de kippen? Of is hij er al als de kippen bij? Kus, Sanne''

het gaat super goed met Piep, alleen de andere kippen zijn nog niet berijdt hun plekje op te geven in de pikorde. maar dat komt goed. Ze mag afentoe een midagje bij de rest Kus, Stijn

Sanne
5 jaar geleden

Lieve eva en lisa,
Wat een leuke verhalen en wat een avontuur!
Ik blijf jullie volgen hier vanuit hhw;)
Gecondoleerd met Milou, ik hoorde het verdrietige bericht vandaag.. wat vervelend dat het nu zo tussendoor komt.
Liefs sanne


di 30-07 | Say Safariiiii

Vanwege het late thuiskomen gisteravond, het uitvallen van de stroom, en allerlei andere excuses is het bericht van dinsdag wat later vandaag. Veel leesplezier!

 

Vanochtend mochten we in alle vroegte opstaan, want we gingen op safari! Dit betekende dat de wekker om half 5 ging want het ontbijt zou er om 5 uur zijn. Dit was natuurlijk niet het geval, we konden pas om half 6 ontbijten. Na onze maagjes gevuld te hebben konden dan toch om 6 uur, en niet de afgesproken half 6, vertrekken. We gingen naar de Masai Mara, een enorm park vol met ‘echte’ Afrikaanse beesten. We gingen met twee auto’s en de jeep van Father Joseph.

 

Om 4 uur vanochtend werden wij (Lisa, Frouke, Jorien, Eva, Charlotte, Ida, Boukje, Sanne en Karen) goed gewekt door een luide gil van Esther. Die had namelijk een spin gespot! Een grote! En voor degene die het nog niet snappen, hier zijn ze groot en snel, en dus erg angstaanjagend! De grote helden (op sokken) onder ons, rende meteen naar buiten. Maar onze helden Jorien en Boukje probeerde het beestje te vangen. Helaas ontsnapte hij. Na een zoektocht moesten we ons toch echt gaan klaarmaken en lieten we de spin even voor wat het was. Wordt vervolgd…

 

Alexander, Sanne, Charlotte en Magdalene (een Keniaans meisje dat bij Father Joseph werkt) gingen mee met de jeep. We vertrokken een tijdje later dan de rest van de groep, want Father Joseph moest eerst alles nog op slot doen. Eenmaal onderweg mocht de (Nederlandse, want Magdalene wilde dat graag leren kennen) muziek van Sanne nog niet op; Father Joseph wilde eerste nog even met ons bidden. Uiteindelijk bleek dit helaas niet veel geholpen te hebben want we waren nog maar een half uur verwijderd van het park of de auto begon een raar geluid te maken. En ja hoor, lekke band. Gelukkig gebeurde het vlak bij een dorpje dus stonden daar wel een aantal mannen die konden helpen. Toen eenmaal de reserveband erop zat ontstond er nog een probleem. Deze band was niet echt wat je noemt hard. Zo konden we natuurlijk niet de wildernis in die na het dorpje zou beginnen (volgens de behulpzame mannen) dus konden we zo’n 7 kilometer terugrijden naar het vorige dorpje waar een garage was. Deze garage kan eigenlijk niet een garage genoemd worden, het was niet meer dan een aantal banden op een stoepje waar een generator met een pomp bij stond. Maar, de ‘garagemannen’ konden wel de band plakken en meteen even de reserveband oppompen. We hadden ondertussen zeker een half uur vertraging opgelopen, en inmiddels was de rest van de groep al aangekomen bij de Masai Mara. Maar uiteindelijk hebben we het toch gehaald en daar hebben we dan ook een beloning voor gekregen; het eerste dier dat we in het park tegenkwamen was een olifant, op zo’n 3 meter afstand van de auto!

 

Het gehobbel begon al onderweg naar de Masai Mara. Onder het genot van muziek en zwaaiende naar school gaan de kinderen werden al onze ingewanden even heerlijk wakker geschud. Voor een aantal lange mensen in hun hoofd werd ook het bovenste gedeelte van hun hoofd even ruig gemasseerd. Het was een lange rit van zo’n 2,5 uur. Onderweg kwamen we de eerste zebra’s al tegen!

Na de lange tocht kwamen we eindelijk dan bij onze bestemming aan, of naja, twee van de auto’s in ieder geval. Nadat we te horen kregen dat we nog wel een uur moesten wachten op Father Joseph, zijn wij alvast naar binnen gegaan. De eerste dieren die we daar zagen waren 2 buffalo’s en 2 olifanten die de weg even wilde oversteken. Dit leverde uiteraard al de eerste mooie plaatjes op en het ge-oeh en ge-ahh was officieel begonnen. Na een stukje gereden te hebben zei Richard (onze chauffeur) dat hij allemaal auto’s bij elkaar zag staan en dat dat meestal betekend dat er een leeuw te vinden was daar. Dus wij gingen die kant op. Eenmaal daar kwamen we erachter dat er niet alleen een leeuw lag, maar ook dat er een schoolbusje vast was komen te zitten. We zijn via een iets meer toeristische route langs het busje gegaan om onze eerste echte levende live leeuw te zien! Ondanks dat alleen de oren en af en toe een stukje kop te zien waren, was het een heel mooi en bijzonder gezicht!

Toen we ons eindelijk los gerukt hadden van ze leeuw, zijn we verder gegaan naar onze eerste rustplek. Hier waren allemaal nijlpaarden (hippo’s) te vinden. Ook daarvan werden allerlei foto’s en een aantal filmpjes gemaakt. Ons werd verteld dat hier helaas geen krokodillen te vinden waren omdat dit stuk water afgesloten was van de rest. Maar op iets langere inspectie van het water wisten we er toch eentje te spotten. Op deze plek hebben we ook even gewacht op de auto van Father Joseph.

Hierna zijn we weer verder op weg gegaan. We zagen giraffen, olifanten en heel heel heeeeel veel gras en hier en daar een boom. Sommigen vielen door al het gehobbel toch in slaap, maar gelukkig was er altijd wel iemand die waarschuwde als er een dier te spotten was.

We kwamen aan bij onze lunch plek. Een veldje met wat bomen en een winkeltje. De eerste mensen die uitgestapt waren bleven bij het huisje even staan, er zat namelijk een gekko met hele mooie kleuren daar op de muur. Hij was blauw met roze en rood. Nadat deze uitgebreid op de foto gezet was gingen we dan toch echt lunchen. Er stond op het menu; worstjes, jam, twee soorten pindakaas (met en zonder stukjes) ei, brood, een flesje frisdrank, marmelade, appels en bananen. Ook kwam er een potje zout voor de eitjes, toen deze al op waren, die had zich waarschijnlijk even aan de Keniaanse tijden gehouden.

Na de lunch wilde wij even een brug op om daar hopelijk wat krokodillen te vinden. Helaas mocht je daar alleen komen als je een tour van een half uur zou doen. Dat ging ons ietsje te ver. Volgens onze chauffeurs zouden we nog wel even ergens langs rijden waar ze te zien waren. En ja hoor, na een lange tocht, kwamen we dan eindelijk aan in de buurt van de krokodillen. We hadden begrepen dat we daar even konden uitstappen, dus dat deed Esther vol enthousiasme. Helaas voor haar, mocht dat dus echt niet, en werd er luid tegen haar geroepen door de mensen uit de andere bus die meteen van Richard te horen gekregen hadden dat dat dus niet mocht. Na hier even te zijn gestopt zijn we weer verder gegaan.

We zouden ook nog even langs de landsgrens met Tanzania gaan, dus hier zijn ook weer een hele serie foto’s gemaakt. Esther had een motto dat je wel iets in een land gedaan moet hebben om er echt te zijn geweest, dus ze heeft even een koekje gegeten in Tanzania. Anderen hebben elkaar geknuffeld of gewoon een foto gemaakt.

Na al deze avonturen was het tijd om, met nog een korte plaspauze tussendoor, weer terug te gaan naar de ingang van de Masai Mara. Onderweg terugging 1 busje nog even kijken of de leeuw er nog lag. Het andere busje bleef maar aan Richard vragen daar ook geen te gaan, maar volgends hem was dat niet nuttig, want er zou toch niks zijn. Nadat de andere bus daar al een kwartier stond en Richard onze klachten en verzoeken maar in de wind bleef slaan, kwam Father Joseph aan, hij heeft hem gelukkig toch nog over weten te halen. En met resultaat! Er was daar nog een leeuw! En het leukste van alles, ze had een welpje bij zich!! En na lang turen zagen we ineens een paar leeuwenpoten in de lucht steken van een leeuw die op zijn rug lag! In het busje met chauffeur Caseine stelde Caseine voor dat Esther wel eventjes de deur zou opendoen, op de rand van de auto zou staan, om zo een goede foto van de leeuwen te maken. Dit was natuurlijk een belachelijk idee! Maar na aandringen van de rest van auto, dat het toch wel vet en stoer zou zijn (en een beetje dom) heeft Esther toch snel een foto gemaakt met Daisy haar telefoon. De leeuwen waren nog steeds ver weg, dus de kwaliteit van de foto is niet geweldig, maar het is wel gelukt!

Nadat we nog een paar minuten bij de leeuwen hebben staan zwijmelen zijn we dan toch echt weer teruggegaan naar de poort. Daar heeft iedereen nog even de benen gestrekt na de lange zit en hebben we een groepsfoto gemaakt. En toen was het hoogste tijd om weer in de busjes te stappen en op weg terug naar huis te gaan. Voor de bus met Richard was dit een erg leuke ervaring, althans, voor Thomas en mij (Karen) die voorin zaten dan. Elke keer als Richard met meer dan 5 km/h over kuiltjes en hobbeltjes ging hoorde wij van achterin een luide “oef” of “ah” of een andere luide kreun. Hij hield er namelijk niet veel rekening mee dat er achterin lange mensen zaten die zeer hard hun hoofd stootte. Uiteindelijk riepen de twee dus maar even “kuil” als ze hun hoofd moesten intrekken. Dit ging niet altijd goed, want de weg was lastig in te schatten. Toen het een half uur voor aankomst ook nog even goed begon te regenen, werd het al helemaal leuk. De kuilen waren amper meer te zien door het water en je kon elkaar nog amper verstaan soms door het gepiep van gemartelde muizen wat dan de auto moest voorstellen. Maar, we zijn heelhuids aangekomen.

 

Om kwart voor 7 in de avond kwamen we weer aan bij de woonkamer. Het eten zou pas rond 20.00 klaar zijn, dus wilde iedereen graag nog even naar zijn of haar huisje. Een aantal om te douchen, al kon je dat ook doen door gewoon buiten te staan. En een aantal om gewoon even iets anders aan te doen en te relaxen. Omdat het zo hard regende stelde Father Josepf voor om ons even met de busjes te brengen. Waarop een aantal aangaven dat we niet van suiker zijn en dat dat dus niet nodig was. Dus als echte bikkels zijn we terug gelopen door de regen. Alvast een goede oefening voor thuis, toch?

Na het eten, bestaande uit ugali, hutspot, vlees, fruit, groente en nog meer lekkers, zijn we al jullie berichtjes gaan voorlezen. We waren echter erg moe, en hierna zijn we bijna allemaal direct naar bed gegaan.

 

En dan nu, het moment waarop u allen heeft gewacht. Het vervolg van de spin…!

Toen Marit, Daisy en ik (Karen dus) in het huisje aan kwamen en Marit haar deur open deed en naar haar bed wilde lopen, slaakte ze een luide gil. Daar zat hij, de spin! Daisy en ik hadden beide echt geen moed om het dier weg te halen en stonden al op het punt om iemand te gaan halen van het andere huisje toen Charlotte en Eva naar binnen liepen. Onze helden, dachten we alle drie direct. En ja hoor, Charlotte was moedig genoeg om een glas te pakken en de spin te vangen, althans, dat was het idee. Het beestje dacht er echter anders over. Met een super snelheid rende hij van de muur op de grond, ook daar wilde hij niet gevangen worden en hij rende onder Daisy haar koffer. Marit was ondertussen naar buiten gegaan en weigerde nog naar binnen te gaan. Nadat we een tijde zochten, vonden we de spin, op de muur in een hoekje. Het vangen waren we beu, we waren nu klaar met het diertje, hij kreeg zijn straf voor het bang maken van ons. Hij is meerdere malen met een schoen geslagen. Er bleven alleen een paar stukken over, die Charlotte heeft opgeraapt en weggegooid. Na al dit drama, is ook dit huisje heerlijk gaan slapen. En geen zorgen! Dit hele feest is gefilmd door Eva! Dus iedereen kan nagenieten ;)

 

Zo lieve lezers, het verslag zit er weer op, tot de volgende ronde!!!!!!

Karen en Charlotte

 

P.S.: De foto van Eva en Martijn voor de beroepingscommissie was bij het vorige bericht niet door de trage internetverbinding heen gekomen, dus die is er alsnog even bij geplakt (bij het bericht hiervoor dus)

 

Reactie plaatsen

Reacties

Annie Wolzak-Pols
5 jaar geleden

Jullie Kenia avontuur zit er bijna op en wat een prachtige ervaring daar gewerkt en zoveel voor elkaar gekregen!!! En nu dat safari avontuur met al die prachtige dieren in het wild prachtig om te zien he! Nog een paar fijne dagen daar en een veilige reis terug ( ik sluit me aan bij dat mooie lied van Froukje ( May God hold you ALL in the Palm of his hand) tot ziens op Schiphol lieve Allemaal dikke knuffel

Brenda Hage
5 jaar geleden

Wat een mooie foto's !!! Jeetje Charlotte wat stoer van je dat je spin geslagen hebt. Ik hoop dat je dat thuis voortaan ook bent als je een spin ziet!!
Ik wens jullie alvast een goede reis naar huis. Tot zaterdag!

Diny en Arie
5 jaar geleden

Dit wordt het laatste berichtje dat we jullie toesturen. Het spin verhaal is bijna nog spannender dan dat van de hele safari! We willen jullie bedanken voor alle mooie verhalen en foto's. We hebben er van genoten en een goed beeld gekregen van jullie ervaringen. Het is nu bijna ten einde en dan komen jullie weer naar huis. We wensen jullie een goede reis en een veilige thuiskomst. Charlotte dan kun je Gijs gaan bewonderen. Tot ziens

Zoë en Alexia
5 jaar geleden

Hey Eva!
Leuk om al jullie avonturen in Kenia zo te lezen. We zijn wel een tikketje jaloers. Niet op de spin natuurlijk, die houd je maar lekker daar. Of... je slaat hem bam bam bam met je pan dood, daar ben jij zo goed in toch? Nog veel plezier de laatste paar daagjes, geniet nog even van dit grote avontuur waar je zolang naar uit hebt gekeken.

Veel kusjes en knuffels uit Langedijk, we zien je gauw weer!

Chris & Frouk
5 jaar geleden

Hallo allemaal
Wat een avontuur!! Ga je op safari, tref je in je eigen huis ook een “ wild beest” 😂😂 nou ik zou ook geen held zijn hoor! En zeker moeten weten dat de spin weg zou zijn.🕷
Maar wat een geweldige tocht zo langs die dieren.. dat hebben jullie maar mooi getroffen hoor! 🦁🦒🐘🦛🐊
Nog drie nachtjes en dan zijn jullie weer terug! We kunnen niet wachten om jullie weer “ live and kicking” bij ons te hebben..
De hagelslag, pindakaas, smeerworst en andere beleggen liggen thuis al te wachten.
Nelis zit al bij de voordeur klaar .. nog ffentjes en het is zover!
Maak deze laatste dagen nog maar tot een mooi einde met elkaar!!💕 lots of love foto all
Chris & Frouk

Maikel Monde
5 jaar geleden

Wat een gave reis en wat doen jullie veel. 👍
Volgens mij niet een lekker moment om een lekke band te krijgen in de wildernis gelukkig goed afgelopen. Wat fantastisch om al de dieren in het wild tegen te komen. Dit staat ook nog wel op mijn Bucket list.
Daarbij doen jullie ook nog zo veel werk. Wij (de mannen van de bouw🤪) komen nog steeds vakmensen tekort. Ik zal doorgeven waar alle vakmensen op dit moment zitten.
Geniet nog van de laatste dagen en wek ze nog even.
Groetjes aan jullie allemaal ook van Kars en Luuk

Alinda Koppejan
5 jaar geleden

Oooh wat ontzettend gaaf!!! Blij dat jullie zoveel prachtige dieren hebben mogen spotten! Jullie hebben er hard voor gewerkt! (En moesten jullie er wat kuilen en bulten voor nemen!) Morgen al op reis of wordt dat vrijdagochtend? In ieder geval alvast een hele voorspoedige reis gewenst allemaal! Groetjes van ons. X

Jeannette Z
5 jaar geleden

Geweldig, die grote dieren in het wild! Wat zal dat magnifiek geweest zijn. Leuk dat jullie al een voorproefje van de foto's plaatsen. Fijne dagen nog. Liefs van JZ.

Bianca
5 jaar geleden

Hoi allemaal ik vind zo mooi om te zien en te lezen wat jullie daar allemaal doen. Wat een Gave foto's van de dieren. Leuk dat jullie ook 'in Tanzania' zijn geweest. Hey, Martijn het tentje is wel eenzaam zo zonder jouw, ik mis zelfs je opmerkingen van 'lig nou eens stil'. Ik had waarschijnlijk ook hard gegild bij het zien van die spin. Ik hoop dat jullie nog veel zullen doen en plezier zullen hebben.
Groetjes Bianca

Erwin, Jolanda en Nienke
5 jaar geleden

Wauw, wat een geweldige belevenis na al dat harde werken, dit hadden jullie dubbel en dwars verdiend!! Volgens mij een geweldig gezicht, al die dieren zonder kooi erom heen... Nemen jullie ook weer mee in die rugzak vol met avonturen, belevenissen en herinneringen. Nog maar eventjes, dan begint jullie reis weer terug naar huis. Dus tot die tijd nog erg genieten daar!! Liefs van ons, knuffel voor onze mannen!


ma 29-07 | ‘Just another day at work’

Vanochtend was het de bedoeling dat we weer om 7:30 uur bij de huiskamer zouden zijn voor het ontbijt en de groepjes. Daarna werd de groep opgesplitst in 2 groepjes. De eerste groep van 7 mensen ging naar Poroko om verder te werken aan de huisjes voor de docenten. Dit waren: Marjolein, Martijn, Ida, Suus, Jorien, Joeri en Niels. Toen ze aankwamen stonden we een beetje versteld dat de huisjes al muren en een dak van golfplaten had. Wij hadden namelijk verwacht dat we deze zelf moesten plaatsen. Joeri en Niels boden aan om Washiru te helpen bij de laatste dakdeeltjes te plaatsen. Toen we de mabati (golfplaten) moesten knippen met een ijzerschaar, was het een beetje onduidelijk hoe Washiru het resultaat nou precies wilde. We hadden namelijk een deel afgeknipt wat hij had afgetekend, maar dat bleek uiteindelijk niet goed te zijn volgens hem, toen knipte hij precies dezelfde vorm uit en dat was wel goed. Hierna nam Jorien het over van Niels en Joeri en gingen Joeri en Niels meehelpen aan de vloer bij een klaslokaal van de school. Deze moesten ze eerst leeghalen want er lagen allemaal stenen in. Nadat dit gebeurd was konden we beginnen aan cement maken, oftewel, eerst honderd keer heen en weer lopen met emmers water en deze in een regenton doen. Marjolein had nog een mooie yell: Yell Yell Yell, Dat Vloertje Leggen Wij Wel! Ook vormden wij een leuke trein om alle cement naar binnen te brengen en zongen wij hierbij Kedeng Kedeng bij van Guus Meeuwis. Hierna stonden de werklui erop dat we gingen lunchen, want we hadden hard gewerkt volgens Keniaanse Pieter. We kregen papperige rijst met bonen. Wat overigens best lekker smaakte, maar toch een beetje chilisaus miste, volgens Niels. Hierna wilden we weer aan het werk, maar de werklui hadden stiekem ons werk al afgemaakt. Toen hebben Martijn, Niels en Marjolein 12 zakken cement van 50 kg per stuk eventjes kipsimpel versleept naar een huisje. De Kenianen keken heel verbaasd want zij hadden dit niet van ons verwacht. Als laatste hebben we nog even geholpen met de bakstenen metselen en hebben we voor het lokaal Samen voor Kenia 2019 in de vloer geschreven. Rond 3 uur was het tijd om weer terug te gaan naar huis, want er wilden nog een paar mensen naar Kilgoris om souvenirs te kopen.

De  tweede groep:

De tweede groep ging vandaag schilderen. Deze groep bestond uit: Anne H., Shanna, Anne Z., Thomas, Karen, Eva, Charlotte, Frouke, Sanne, Lisa, Linda, Ineke, Boukje, Alexander, Marit en Daisy. We zijn verder gegaan met het schuren en schilderen van de Nursing school. We hebben vooral geschuurd en geschuurd, wel tot 5 keer over dezelfde plek (en het schoot voor geen meter op) omdat Simon de ene keer wilde dat de palen kaal geschuurd moesten worden en de andere keer moesten we gewoon opschuren. De rest van de groep heeft lekker muren geschilderd. Voor sommigen onder ons voelde het werk vandaag niet zo nuttig. Zo stonden Baukje en Linda de hele dag in twee kleine hokjes waar het echt een ravage van een bouwval was. De hokjes zouden toiletten zijn, maar het leek er (nog) niet eens op. Wel werd van Baukje en Linda verwacht dat ze de muren schilderden. Dit voelde een beetje als de verkeerde volgorde. Wie gaat er nou een muur schilderen als de muren niet eens afgewerkt zijn?! Alexander en Esther hadden ook een leuk klusje; ruitjes schoonmaken. Niet zo’n probleem, zou je zeggen. Maar het frustrerende was dat de ruitjes vol zaten met verfspetters, die we er nota bene zelf op gekliederd hadden! Want bij het schilderen van de tralies en kozijnen van de ruitjes hoefden we niet tot nauwelijks iets af te plakken! En de ruitjes bleken er vandaag ook nog eens eenvoudig uit te halen, dus waarom hadden we die dan niet verwijderd tijdens het schilderen, zodat ze schoon bleven?! Maar goed, dat de Kenianen niet altijd zo efficient als wij Hollanders te werk gaan, dat weten we onderhand. Dus de lijfspreuk deze reis is dan ook; “Let it go, let it goooo!” (Op de melodie van Frozen, uiteraard)

Rond 12:00 kregen we van Ineke te horen dat er in de middag een paar mensen mee mochten lopen met een rondleiding in het ziekenhuis. Daarbij konden 5 mensen mee en dat waren: Ineke, Esther, Anne H., Marit en Daisy. We hebben Nurse. Finn ontmoet, een superaardige vrouw. Aan haar hebben we de gedoneerde babyspullen gegeven. Sommige spulletjes hebben we zelf uit mogen delen aan de patiëntjes die aanwezig waren. Als eerst hebben we gekeken in de operatiekamer. We moesten ziekenhuis-crocs aan om daar naar binnen te mogen, maar bij gebrek aan voldoende schoeisel liepen Ineke en Daisy op boten voeten. Het was zo onwerkelijk om te zien hoe de OK (en ook de rest van het ziekehuis) eruit zag! Het is net alsof je in een medisch museum rondloopt, of een ziekehuis uit een oude film instapt! Zoveel ouderwetse apparatuur! Maar nurse Finn vertelde apetrots over alle materialen die er stonden! Voor haar was alles gloedjenieuw en voor Keniaanse begrippen zeer modern!

Na de operatieafdeling mochten we bij de patiënten op de verschillende afdelingen kijken. Als eerst zagen we een ziek meisje en gaf Daisy haar een Winnie The Pooh ketting waar ze heel blij mee was. Hierna liepen we langs een vrouw met een heeeel klein baby’tje en ze gaf haar jongetje meteen aan Marit. Dat vond Marit geweldig en ze straalde helemaal!!! We gaven haar een rompertje voor het kindje. Deze was nog wel wat groot, maar daar kon hij in groeien. Daarna gingen we naar een moeder die een heel schattig mollig kindje had J. Ook haar gaven wij een rompertje en een zelf gehaakt mutsje. Als laatste mochten we onder toestemming van de moeder en nurse Finn bij de couveuse kamer kijken waar een tweeling in lag. De 2 meisjes waren nog maar 1 dag oud en de moeder was tot onze grote verbazing 17 jaar oud. Dat was wel even een besef voor ons, aangezien Marit bijvoorbeeld ook 17 is. Er mochten 2 mensen de kamer in en bij Marit en Daisy vlogen de schoenen al uit. Nuree Finn gaf meteen de pasgeboren baby’s aan ons. Dat was zo ongelofelijk bijzonder, want in Nederland mag je niet als vreemde zomaar bij pasgeboren baby’tjes kijken en ze überhaupt aanraken. Marit en Daisy waren meteen verliefd (papa’s, mama’s en Diederik, jullie weten wat er te wachten staatJ).

Daarna rondde we de rondleiding af en gingen we ons klaarmaken om naar Kilgoris te gaan. Er zijn wat souvenirs en wat Masai kleden gekocht. Voor het eten wilde Marit en Daisy nog een mandala boekje geven wat Marit mee had genomen. Marit wilde het graag geven aan het schattige meisje die elke dag bij de keuken loopt. We werden meegenomen naar het huis van de moeder en mochten meteen plaats nemen op de bank. Toen Marit het boekje gaf zei het meisje niks omdat ze zo verlegen was maar begon wel meteen te kleuren. Het enige wat ze zei was “ik wil mijn jas aan en ik wil mee terug lopen”. Daarna hebben we heerlijk gegeten en de avond mooi afgesloten met de lieve berichtjes.

Vlak voordat we naar de huisjes terugliepen stonden Sanne en Esther nog eventjes buiten te kletsen. Maar wat ze niet doorhadden was dat ze in een nest rode mieren stonden! De mieren waren met tientallen tegelijk in hun kleding gekropen en ze zaten werkelijk overal! Wat een venijnige beten hebben die beesten! Het was voor fr. Joseph wel vermakelijk om te zien, zei hij achteraf. Gelukkig hebben we alle mieren uit de kleren kunnen kloppen.

Mensen, welterusten! Morgen weer vroeg op!

Daisy en Marit   

 

P.s. Ida heeft deze keer geen broek, maar haar knieën stuk gemaakt. Tijdens het werken heeft ze schaafwonden aan haar knieën opgelopen. Papa en Mama, geen zorgen het naaisetje is daarvoor niet nodig ;).

 

P.P.s @pap&mam

Foto’s maken is zeker gelukt!

Voor het avond eten van zaterdag zou ik graag: BBQen, met van alles wat en lekker toetje, M&M’s en cinna stick van domino’s thank you xxx!!

@Diederik

Vergeet niet vrijdag op zaterdag in mijn bed te slapen want dan hoeven mijn ouders niet langs jouw om je op te halen. 3 kusjes terug!!

@ Oma Annie

Hey oma wij zouden het heel leuk vinden als u ook mee komt om ons op te halen van Schiphol. In onze auto is vast wel een plekje vrij. Als dat niet lukt mag u altijd aanschuiven bij het ontbijt in de brink.

Kusjes Daisy

 

P.P.P.S @marlies (en andere beroepingscomissieleden): Martijn en ik (Eva) hebben onze vergadering voor de beroepingscommissie hier gehad hoor. We hebben ons echter niet aan de geheimhoudingsplicht kunnen houden, zie foto.

 

P.P.P.P.S @Mardoche nee helaas niet. Heb nog geen waardig kind kunnen vinden

@mama mooi dat het goed gaat met de dieren. Van Anne H

 

P.P.P.P.P.s @Chris&Frouk, verlanglijstje voor eten van zaterdagavond:

Niels wilt: cinnamon sticks van de Domino’s, dönner, m&m’s (alle smaken), bier,

Marit wilt: Pizza, KFC, tomaat-mozarella-basilicum, Foccacia met aioli en parmaham, sushi, zalm, dubbel friss, taart J. (als jullie van ons houden halen jullie dit allemaal.) (grapje!! We houden van jullie!!xxx)

Reactie plaatsen

Reacties

freek en tilly van den bos
5 jaar geleden

heel leuk om iedere dag even te lezen wat jullie allemaal doen en meemaken in Kenia!
nog een paar dagen te gaan: geniet ervan en voor daarna een veilige reis naar huis gewenst!
wij eten vandaag sperziebonen uit Kenia, zijn die akkers bij jullie in de buurt?
lieve groetjes voor jullie allemaal, maar speciaal voor onze (schoon)zus ineke!

Marilene
5 jaar geleden

Ooo wat een kleintjes meiden wat een leuke ervaring om iets zo klein te mogen vasthouden en dat dat daar ook mag. Hou die gedachten vooral vast heel klein in de praktijk nog alleen over na genieten in gedachten. Aan die fase zijn wij nog NIET toe. 🤗 Het is hier inmiddels gaan regenen. Volgende week ook iets wat regen voorspelt lekker knus in de tent. Hihi. Gaan jullie elkaar nog even knijpen dat jullie dit allemaal maar allemaal hebben meegemaakt. Dit pakt nooit iemand jullie meer af. Ga hier de laatste dagen nog bewuster van genieten. Jullie zijn zo weer terug in ons Nederland. Heel veel liefs van Ons kunnen niet wachten om je weer te knuffelen. Daisy en jullie allemaal natuurlijk. Dikke pakkerd Marilene

Annie Wolzak-Pols
5 jaar geleden

Lieve Daisy en Marit wat ontroerend en byzonder dat jullie de kleine tweeling mochten vasthouden en alles in het ziekenhuis mochten bekijken!!!!! Jullie boffen maar👍🏿👍🏼Ik heb gister ook een berichtje gestuurd maar die zie ik nu niet meer dus ik probeer het weer hopen dat het nu wel lukt! Ja de tijd begint nu op te schieten allen nog even hard werken en vooral genieten. Daisy je vroeg of ik zatetdag ook kom ophalen ja natuurlijk ik wil Jullie knuffelen ook Linda,Thomas en Joeri eigenlijk iedereen💋💖💋liefs Oma Annie

Patrick
5 jaar geleden

@daisy, BBQ zaterdag?...hmmmm klinkt wel erg lekker :)
M&M’s kan ik niet kopen want die eten je broertjes allemaal op!! (Komt goed)
Wat gaaf om zo’n klein baby’tje vast te houden, heel bijzonder.
Vandaag hebben zefanja en jessey gesurfd op het meer, ging heel goed, nu jij en Diederik volgende week nog hahaha.
Groetjes en een dikke knuf van ons
Patrick en marilene

Jan Bergsma
5 jaar geleden

Hallo Kenia gangers,
Wat leuk om al die verhalen en belevenissen van jullie te mogen lezen, Er is van onze kant veel herkenning, geniet deze laatste dagen vn alles wat jullie beleven. Doe Fr. Joseph, Fr. San en Fr. Patrick de groeten van ons.
Cobi en Jan

Bas, Ilona en Jax
5 jaar geleden

Hee martie!!
Je bent lekker bezig daar. We zijn trots op je!!
Nou wordt het wel weer tijd voor een biertje. Tot zaterdag!!
Dikke kus van ons

Ninetta en Elisa
5 jaar geleden

Wat weer een mooie verhalen en leuke foto's! Binnenkort weer thuis en kunnen jullie alle verhalen zelf vertellen. Kijken jullie in de tussentijd wel een beetje uit met die mieren?hahaha. Sanne en Alexander, voor als jullie terugkomen hebben wij al wat leuks gepland. We gaan a.s. maandag namelijk Rikkie ophalen!!

Geniet nog van jullie laatste dagen en tot snel,
Xxx Ninetta en Elisa

Bontje
5 jaar geleden

Wat leuk om al jullie berichten steeds te lezen!!!
Echt goed bezig! Bewondering voor jullie zo uitsloven in de vakantie!!! Nou veel succes en plezier nog verder!! En voor Baukje een hele dikke tut
Groetjes Bontje

Fransje Welbedacht
5 jaar geleden

Hwallo allemaal
Ik ga nu mijn 5e poging doen om een reactie te sturen. Pfff. Het is steeds niet gelukt.
Maar ik wil jullie zeggen, dat ik elke avond uitkijk naar het verslag! Geweldig. Al die
verhalen en belevenissen. Dat vergeten jullie nooit meer.Want wat verrichten jullie
veel werk! Dat is om trots op te zijn. Ik heb, door de dagelijkse berichten, het gevoel
, dat de tijd voorbij is gevlogen. Nu nog een paar dagen het werk afronden en dan weer naar huis. Wat schattig Marit, zo’n kleine baby! Groeten van Fransje.


P/S Niels en Marit dikke 💋💋 en tot gauw!

Sietse en jeannette
5 jaar geleden

We hopen dat jullie het slechte nieuws een beetje verwerkt hebben. Het is leuk om iets van het thuisfront te horen, maar zo natuurlijk niet. Het zette ons ook voor een dilemma. Milou is inmiddels begraven en ligt naast kitty onder papa zijn "takkie". Het is hier nu nog stiller in huis. We zouden jullie graag even knuffelen maar moeten toch nog even tot zaterdag wachten.
Eva is het nog gelukt met de muziek.?
Dikke hug van ons


zo 28-07 | Kerk en de Mountain of Love

Zondagochtend was een zondagsbegin. We mochten een half uurtje langer blijven liggen. Om acht uur stond er wederom een lekker ontbijtje voor ons klaar. Eitjes, toast en worst stond er deze morgen weer op het menu. Na het ontbijt was het tijd voor ons om ons voor te bereiden op de kerkdienst die voor ons stond. We zouden met z’n allen Gebed om zegen gaan zingen, maar dit moest wel nog eventjes geoefend worden. Dus wij met z’n allen in de woonkamer van Father Joseph uit volle borst zingen met Anne H op de gitaar. Toen we eindelijk het liedje een beetje onder de knie hadden was het tijd om naar de kerk te gaan. In tegenstelling tot vorige week zondag, waar iedereen halsoverkop naar allerlei plekken moest, hoefden we vandaag alleen maar de tuin uit te lopen. Vanaf het moment dat we binnenliepen waren we meteen al het midden van alle aandacht. Het was grappig dat de kerk halfgevuld was toen de dienst begon en uiteindelijk bomvol zat, dat hoeven wij in HHW niet te proberen. Vandaag ging ‘onze eigen’ fr. Joseph voor. Het zouden honderdvijftig lange minuten worden, waarvan wij driekwart niet begrepen. We hadden voor de dienst allemaal een paar bladzijden gekregen waar de tekst van de liederen op zou moeten staan, maar van de zes nummers die geprint waren, waren er maar twee te herkennen. Toen wij ons een beetje zaten te vervelen toen we een halfuur Swahili moesten aanhoren, maakte moedertje Van Tunen oogcontact met een jochie van anderhalf. Nadat er een kwartiertje heen en weer werd gestaard, durfde het dropje toch de eerste stap te zetten en ging tegen Suus haar been aanleunen met zijn handen omhoog. Toen ze het jochie in haar arm nam, werd er gedanst en daar werd het kleine Keniaantje best wel een beetje moe van. Met als gevolg dat hij op schoot in slaap viel totdat wij het podium op gingen (zie foto).

Tijdens de collecte wordt hier niet alleen geld, maar ook goederen te geven. Het uitgelezen moment om de mooie paaskaars vanuit Nederland te overhandigen. Vol trots danste Pieter met de kaars in zijn handen met de lange stoet Kenianen mee naar voren. Fr. Joseph was duidelijk blij met het geschenk en de kaars kreeg meteen een mooi plekje op het altaar (alleen een beetje jammer dat de kaars achterstevoren stond, waardoor je de opdruk niet kon zien). Maar na de collecte maakte fr. Joseph dit meteen goed! Hij stak de kaars meteen aan en zette hem weer goed neer. Het was een mooi gezicht! Die grote kaars, mooi aangestoken vooraan in de kerk!

Toen de dienst een beetje op zijn einde liep, werd Pieter door Joseph naar voren geroepen. Na een mooie speech van Pieter werden wij naar voren geroepen om onszelf een beetje voor te stellen met de familie waarin we behoorden en was het tijd om ons mooie zegenlied zingen. Het nummer was naar verluid enorm mooi, ook al verstond men er niks van. De Kenianen waren duidelijk onder de indruk van het nummer want er stonden veel mensen te filmen. Na ons (uiteraard) foutloze gezang, klonk een luid applaus en mochten we weer gaan zitten.

 

Toen we terugkwamen was het tijd voor de lunch. Nu stonden patat, worst, sla en een bonen en aardappel prutje voor ons klaar. Daarna gingen we weer op stap. De leiding had namelijk het grandioze plan om de Mountain of Love te beklimmen. Sommigen hadden hun beste wandelschoenen aangetrokken, hoewel anderen toch tegen de berg opkeken. Na een wandeling van een halfuur bergopwaarts, hadden we het mooie uitzicht bereikt en was het tijd om onze camera’s uit de tassen te halen. Na een kleine fotoshoot riep Pieter iedereen bij elkaar en was het tijd om onszelf voor te stellen aan de Kenianen die allemaal waren meegelopen. Hierna gingen we ‘Cross the line’ spelen over allerlei verschillende onderwerpen die veel spelen in Kenia en Nederland. Hierna hadden we Annemaria koekoek en steen papier schaar uitgelegd aan de Kenianen. Op hun beurt hadden zij een Keniaans spel aan ons uitgelegd. Twee meiden zongen een liedje en iedereen moest onder hun armen door. Doordat men dit deed werden er twee groepen gemaakt. Deze twee groepen gingen daarna tegen elkaar touwtrekken, alleen werd dit zonder touw gedaan. Alleen leek het daarna meer op ‘Keniaantje slingeren’, want voor we het wisten, werd de eerste Keniaan gelanceerd en was het spelletje alweer over. Toen vonden Alexander, Esther, Ida, Martijn, Jorien en Daisy de klim nog niet genoeg en gingen ze nog even een tandje hoger. Nadat we wat hadden gezeten liepen we weer terug naar huis.

 

Al met al was dit weer een heerlijke dag in het mooie, allesbehalve Nederlandse, Killgoris. Na het eten van Penne, ugali, rundvlees en kale hadden we weer onze maagjes gevuld en was het tijd voor jullie o zo uitgebreide en nooit ingehouden mededelingen/ berichtjes. Beste Marcel, LEES JE P.S.!!! groetjes Joeri. We zitten nu wat na en hebben de indeling voor morgen al gemaakt. Sommigen schrijven nog wat in hun reisdagboekjes, anderen spelen een spelletje en Ida krijgt een privéles over alle ins en outs van Kenia. Allemaal tekenen can een rustige avond dus. Welterusten en tot morgen! 

Suus en Joeri

 

P.S.: hey Pannekoek nog geen toilet spinnen, daarentegen kan ik niet van tevoren doorspoelen i.v.m. weinig water. So i’ll take my changes. Wel een spin gehad tijdens het schilderen dus als een echte zelfstandige vrouw heb ik een Keniaan gevraagd om hem weg te halen. How’s the guild doing, and is Vanilla there yet. TTYS xx

 

P.P.S: @Marcel je hebt een aantal mensen erg boos gemaakt met de F1 uitslag, wel zijn wij allemaal ook erg benieuwd naar de beelden van deze regen race. @Debora afspraak met Thijs is vrij laat gemaakt nooit aan gedacht om het te laten weten. Groetjes terug aan de Molenaartjes en geniet nog even van de camping!

 

P.P.P.S.: @Kristian leef je nog? Zo ja, teken van leven? Zo nee, Pap Mam Julian ….. Sterkte. Groetjes CharrieBarrie.

 

P.P.P.P.S: @Simone, ik had het over orthostatischetrombocytopenie maar dat begrepen ze niet in het Nederlands. Engels weet ik hem nog niet. Reactie? x Suus

 

Reactie plaatsen

Reacties

Simone
5 jaar geleden

Oeps Suus...tikfoutje in mijn vorige berichtje....ik bedoel orthostatische hypotensie🙈
Succes weer allemaal met wat de dag jullie brengt vandaag💪
Groetjes, Simone

Simone
5 jaar geleden

Prachtig verhaal weer! En wat mooi om daar in Kenia de paaskaars aan te steken!!
Goed gedaan moedertje van Tunen! Een klein kindje bij je laten slapen!
Maarrrreeee.....het is een idiopatische trombopenie ( in het Engels: immune trombocytopenia😉) en een orthostatische hypertensie🤣

Dikke kus voor jouw Suus😘
Paps en mams

Nel Huibers
5 jaar geleden

Wat een uitgebreide verslagen en dan vertrouwen jullie vást nog niet alles aan de blog toe... Iedereen zal wat jullie beleven op zijn eigen manier verwerken en onthouden voor de rest van zijn of haar leven. Dat pakt niemand jullie meer af! Ik ben benieuwd hoe het jullie zal beïnvloeden als je je leven weer oppakt op je ‘eigen’ vierkante meter van deze ‘Blue Planet’. Voor nu: maak de komende dagen nog mooie herinneringen met elkaar...
Jullie zijn stuk voor stuk TOPPERS!!!
Heel hartelijke groet voor iedereen.

Oma & opa Offinga
5 jaar geleden

Wat geweldig, dat jullie dit zo mee mogen maken. En wat mooi dat er een Paaskaars is gegeven.
Jullie gaan de laatste dagen in, we beleven deze graag mee aan de hand van jullie verhalen. Geniet met grote teugen!!!
Hartelijke groet voor allemaal
Knuffel voor Marit en Niels van O&O

Corrie en Henk
5 jaar geleden

Jullie zullen ongetwijfeld een mooie kerkdienst hebben gehad. Henco noemde het nog op dat we allemaal de verslagen kunnen lezen en zo is Kenia dichtbij. Ook samen het onze vader bidden wat jullie ongetwijfeld ook hebben gedaan.
Verder dus een rustige dag ,maar er zal nog wel gewerkt worden de komende dagen. Geniet ervan en sterkte met elkaar. Maak er een mooi slot van.
Groetjes Henk en Corrie

Els Vlaar
5 jaar geleden

O ja, graag foto's maken als Keniaanse jongeren met het voetbalspel spelen dat Pieter heeft meegenomen van de kringloop de Kook. Dat lijkt me zo leuk en laat ik zien bij de kringloop.

Diny en Arie
5 jaar geleden

Wat een prachtige en indrukwekkende verhalen schrijven jullie. Wat jullie allemaal meemaken. Een levens ervaring die je nooit meer vergeet. De bijzondere kerkdiensten, het overhandigen van de kaars. prachtig! We wensen jullie nog een goede werkweek toe. Hartelijke groeten van Arie, Diny, Floor en Gijs.
PS. Charlotte, Gijs is bij ons komen wonen. Hij is heel lief. Jij een dikke knuffel van opa en oma.

Opa Hage
5 jaar geleden

Hallo jongelui. Prachtige verhalen. Jullie doen ervaringen, de je hele leven je bij blijven. Er zal nog lang over worden nagepraat, als jullie weer terug zijn. Voor de resterende tijd, heel veel sterkte en ple
zier! Groetjes, Opa Hage

Els Vlaar
5 jaar geleden

The mountain of Love; ik heb gehoord van een Nederlandse arts die daar is geweest dat hij zijn vrouw op die berg ten huwelijk heeft gevraagd. Romantisch he.
Jullie hebben in de kerk weer gezongen dat is prachtig voor de Kenianen. Ik hoop dat wij met het Jambokoor volgend jaar Afrikaanse liederen mogen zingen in de Ontmoetingskerk. We moeten er wel geduld voor hebben om te mogen komen, heb ik ontdekt. Op zijn Keniaans; Pollo Pollo. Het lukt jullie sneller daar.
En met het licht van de Paaskaars zullen ze nog vaak aan jullie denken.

Erik
5 jaar geleden

Mooie verhalen eeer hoor. Ben benieuwd naar de foto's. Leuk om te horen dat jullie dagboeken bijhouden. Toch wel om te delen hè?
Wat nou? Mogen we geen sportuitslagen doorgeven ? Dus ook niet dat Ajax-Psv #-# is geworden en de Johan Cruijff schaal naar Amster....eh hoven is gegaan? De tour is klaar met een Colombiaan, een Brit en een Nederlander, jaja, op het podium. De spannendste tour ooit!
Kris leeft nog hoor, Lotje, al zien wij hem niet vaak. Hij is of aan het varen, of aan het werk, om zijn pas aangeschafte motorbootje terug te betalen.
Hier in De Goorn tel ik de dagen af naar de vakantie. Na vandaag nog 4!
Gr van mij😘


za 27-07 | Hup, Holland, Hup (poging 2)

Na een hele week op tijd opstaan was iedereen erg blij met het uitslapen van deze ochtend. We moesten namelijk vandaag pas half 10 bij het ontbijt te verschijnen. Na het ontbijt ging iedereen een beetje zijn of haar eigen kant op. De vrije ochtend werd goed besteed. Om 10 uur begon er in de kerk een korenbattle. Een aantal van ons zijn daar nog even naartoe gegaan, maar ook in de woonkamer was het al goed te horen. Er kwamen enkele Keniaanse vrouwen in het kleine huis boven helpen met de was en het opruimen van het huisje. Later gingen ze met Frouke en Lisa skip-bo spelen bij de woonkamer van father Joseph. Ook Joeri, Linda en Thomas vonden het tijd voor een wasbeurt, dus de rest van de dag hebben we de kleren op de lijn ontweken. Niels, Martijn, Suus, Karen, Shanna en beide Anne’s hebben de ochtend buiten besteed met muziek, puzzelboekjes, haren vlechten, zonnen en boeken lezen totdat het tijd was voor de lunch. Een aantal zijn ook wezen luisteren bij de koren-battle. 10 kerkkoren vanuit de regio hielden een wedstrijd. We zijn zeker onder de indruk van het mooie geluid dat de kerkkoren hier produceren! (Daar kunnen de koren in NL nog wel wat van leren!)

Na de lunch zijn we terug naar de huisjes gegaan om oranje shirts aan te doen, want ja, een revanche van de voetbalwedstrijd moest er wel komen natuurlijk. Ondertussen was er een man gekomen met souvenirs die hij aan het uitstallen was op een kleedje. Er was een heel systeem bedacht dat we in onze praatgroepjes ernaartoe zouden gaan, maar uiteindelijk stonden we met z’n 25-en om hem heen. Er werd enthousiast afgedongen, vooral door Esther. Soms kreeg ze de souvenirs zelfs mee voor de helft van de startprijs. Maar de man was aan het eind ontzettend blij met de goede zaken die hij had gedaan! Toen iedereen de souvenirs had gekocht die ze wilden kopen, gingen we met de hele groep naar het sportveld. Op het sportveld hebben we verschillende (Hollandse) spelletjes gespeeld. De spellen die we hebben gespeeld waren: touwtrekken, spijkerpoepen, koekhappen, een photobooth met echte probs, Jenga en aardappelrace-met-tennisballen-in-plaats-van-aardappels. Het was een beetje een chaos, want de kinderen renden van spel naar spel, maar het was wel heel erg leuk!

 

Na het spelen van de spelletjes kon de belangrijkste activiteit van vandaag beginnen: De voetbalwedstrijd. De re-match van het jaar! De verwachtingen waren hoog! Team Holland had een sterke start en in de rust stonden we zelfs voor met 2-0! Helaas raakten er wel weer een aantal mensen geblesseerd, dat is ook onvermijdelijk met alle hobbels en kuilen en stenen. Maar hierdoor was zelfs de aller-aller-allerlaatste reserve, Esther, nodig! De wedstrijd eindigde met (trommelgeroffel…) 4-3 voor team Holland! Shanna en Frouke voelen zich nog wel verplicht om te vermelden dat father Joseph en father Paul zich hadden aangesloten bij team Holland. Volgens Daisy was het echt beter voor Nederland dat zij zich aansloot bij team Kenia.

Na de wedstrijd was het tijd om het zand van de benen af te spoelen en om ons klaar te maken voor de avond. ’s Avonds voegde Lina, een zeer inspirerende Keniaanse vrouw, zich bij ons gezelschap. Ze vertelde over haar bewogen leven en hoe ze het leven van meisjes die uitgehuwelijkt dreigen te worden verbeterd.

Na deze intensieve, maar mooie dag is het voor ons tijd om naar bed te gaan. Morgenochtend gaan we naar de kerkdienst van father Joseph, daar hebben we erg veel zin in.

Tot het volgende verslag (lieve kijkbuiskindertjes)!

Frouke en Shanna

 

P.s. Tijdens een geweldige keeperactie van Ida is haar tweede broek gesneuveld… Dus papa, stuur dat naaisetje toch maar deze kant op.

 

P.p.s. Frouke, Anne en Ida zijn benieuwd of het geven van Poema’s medicijnen een beetje lukt.

 

P.p.p.s. van Anne Hiddinga: Enorm fijn om te horen dat het zo goed gaat met de kittens, Neo en Boris. Heeft Charlotte nog iets gezegd over de gezondheid van Boris? Jullie hoeven mij niet op te halen van Schiphol, dat doet Thijs (vriend van Martijn) al. Thijs dropt ons af bij de kerk want op de dag van aankomst ontbijten we nog met z’n allen in de Brink. Bij het ontbijt zijn ouders welkom.. mochten jullie dat leuk vinden. Zorgen jullie voor smeerworst als ik thuiskom? ;)

 

Reactie plaatsen

Reacties

Brenda Hage
5 jaar geleden

Wat een leuke foto's allemaal! Fijn dat jullie zoveel plezier hebben gehad en dat de Keniaanse koren zoveel beter klinken dan de Nederlandse koren!!🤔
Dat doet een mens goed om te horen!!😔
Ik hoop dat jullie vandaag weer een hele mooie inspirerende dag hebben.
Dikke knuffel voor Charlotte

Marijke Wijnker
5 jaar geleden

Hallo Keniagangers,
Wat een ervaring om een operatie te mogen meemaken! Dat lijkt me geweldig! Jullie zien er ook indrukwekkend uit in de speciale kleding!
De temperatuur hier nu scheelt een jas, heerlijk,je komt er helemaal van bij👍We hebben weer genoten van al jullie belevenissen!
Een hartelijke groet groet van ons!

Lieneke van Hoven
5 jaar geleden

Lieve groetjes vanuit Limburg waar de boeren oh zo blij zijn dat ik er weer ben. Nu kunnen ze namelijk stoppen met sproeien wan sinds vrijdag 17 uur (toen ik aankwam begon het natuurlijk) heeft het al zeker 24 uur geregend. Veel modder op de camping maar in de voortent valt het wel mee.
Esther, dat afdingen heb je niet van je moeder maar van je oma!

Diederik
5 jaar geleden

Haha die Daisy, een oude landverraadster is ze. Als ze terug is mag ze dat nog wel even komen uitleggen.😛 Verder vind ik het erg leuk om jullie verhalen elke dag te kunnen lezen. Ook erg mooie foto’s. Veel plezier nog met elkaar, en geniet er nog even van.
Groetjes aan iedereen en 3 X’jes voor Daisy😉
Diederik

D.D. Molenaar-Pluister
5 jaar geleden

Lieve Allemaal,

Wat heerlijk om te lezen dat jullie ook even gewoon hebben kunnen genieten van het zijn in Kenia. Gaaf die korenwedstrijd dat hadden we graag willen horen.
Leuk ook dat jullie Keniaanse kleding aangemeten hebben gekregen. Ben benieuwd wat voor outfit Martijn heeft uitgekozen.
Wij zijn vandaag naar Bobejaanland geweest dus Tess is weer naar huis nu.
@Martijn Max is 1e geworden vandaag in een super natte race. Het was een chaos dus als we thuis zijn maar effe terug kijken.
Veel liefs voor allemaal en tot de volgende keer.

Groetjes Marcel, Debora en Bianca

P.S.Martijn, zit ik me druk te maken dat j3 na zo'n lange reis met de trein naar huis moet lees ik hier dat Thijs je komt halen in een berichtje van Anne aan haar ouders. Fijn om te weten!

Wies
5 jaar geleden

Lieve allemaal.

Twee dagen niet gelezen.....moet ik niet meer doen....Ben nu zo'n tijd bezig om te lezen😂
Wat een heerlijke verslagen en toppie wat julie allemaal voor werk hebben verricht.
En daarnaast super bijzondere ervaringen op gedaan......dan begint het toch weer een beetje te kriebelen 😊
Geniet vooral en pas goed op elkaar.

Lieve groet Wies

Simone
5 jaar geleden

Hoi allemaal,
Dat klinkt als heerlijk relaxen vandaag!
Dat hebben jullie ook dik verdiend na een week van hard werken en alle indrukken en ervaringen verwerken die jullie meemaken en ervaren.
Wat een avontuur!!
Blijf genieten!!

Groetjes,
Hans en Simone

Oma & opa Offinga
5 jaar geleden

Schitterend jullie verhaal! We spraken vanmorgen andere gemeenteleden( familie Koen) die het ook zo geweldig vinden jullie te volgen!
We zijn benieuwd naar jullie kerkverhaal.
Hartelijke groeten en knuffel voor Marit en Niels
Oma en opa Offinga

Pannekoek
5 jaar geleden

Hallo allemaal,

Had niet door wat een verhalen hier allemaal op gepost, werden fantastisch wat jullie daar doen en erg leuk om een blik in dit fantastische avontuur te krijgen.

@Karen Nog geen toiletspinnen gevonden? :P Veel plezier en spreek je volgende week weer \o/

Sijmen
5 jaar geleden

Dappere strijders en harde zwoegers,

Inmiddels zitten jullie op de helft maar als ik teruglees wat jullie allemaal al hebben gedaan, lijkt het wel alsof het werk is van een jaar. En dat met nog zo’n lekkere rustdag tussendoor. Wat zullen ze blij zijn met jullie en wat gaan ze jullie missen.

Hier begint het nu weer een beetje normaal te worden. Geen 30 graden meer in huis en zo af en toe een verfrissend briesje. Schrijvende vanaf een heerlijk verkoelend balkon.

Morgen begint jullie laatste weekje. Bij deze alvast heel veel succes toegewenst maar dat gaat ongetwijfeld helemaal goed komen.

@Martie / belangrijke heads up:
~ AJAX heeft met 2-0 gewonnen, Ziyech wil blijven
~ Planten staan er meer dan prima bij
~ We hebben geen kat(ten) maar de vissen gaan ook lekker
~ Morgenavond (maandag) even een balletje slaan met vader Mol

A-dioszz, groetjes!


vrij 26-07 | Het verhaal van het Medical Camp

Vandaag was het dan eindelijk zo ver, het Medical Camp, georganiseerd door het St Joseph Mission Hospital van Kilgoris. Tijdens het Camp mogen mensen langskomen voor gratis medische zorg, op het gebied van Dental Care (tandheelkunde), Eye/Optical Care (oogheelkunde/opticien), Gynaecology (gynaecologie) en Surgery (algemeen, chirurgie). Ook worden er gratis medicijnen uitgedeeld.

Gisterenmiddag waren we uitgenodigd door fr. Joseph om aanwezig te zijn bij de laatste vergadering met het personeel. Hier kregen we uitleg over het Medical Camp, en welke taken hij voor ons in gedachten had. Tot onze verbazing was de vergadering niet bij het ziekenhuis, maar op het schoolplein! Blijkbaar zou het Medical Camp plaatsvinden in en om de school. Fr. Joseph verwachtte 1000 patiënten en hij ging ervan uit dat de eerste paar honderd zich al zouden aanbieden vanaf half 6 ’s morgens. De inschrijvingen zouden starten om half 7, en de artsen zelf om half 9.

Voor ons had fr. Joseph vier verschillende taken:

  • Registration: Registratie van de patiënten die binnenkwamen.
  • Pharmacy: Sorteren en uitdelen van medicijnen en het administreren van de patiëntenformulieren.
  • First Aid: Eerste hulp verlening gedurende het Camp.
  • Catering: Helpen in de keuken en het medisch personeel voorzien van eten en drinken.

Hieronder een verslag van het Medical Camp vanuit de verschillende groepen.

 

Registration (geschreven door Lisa)

De ploeg die was ingedeeld bij registration moest om half 7 klaarstaan bij het Medical Camp. Dit betekende dus in alle vroegte opstaan. Toen we aankwamen stonden er in plaats van de verwachte honderden, slechts ongeveer 20 mensen te wachten. Dit weerhield ons er echter niet van graag te willen beginnen. Echter misten er nog wat tafels om aan te kunnen zitten en schrijven. Deze moesten nog van ver worden aangesleept. Toen we eenmaal zaten konden we beginnen met het registreren van de eerste mensen. Bij binnenkomst op het schoolterrein krijgen de mensen een nummer. Vervolgens moeten zij zich inschrijven bij de tafel ‘registration’. Daarna worden ze doorverwezen naar de ‘wachtkamer’ (een paar houten bankjes en plastic stoelen in de schaduw). Per 10 nummers worden ze dan opgeroepen om naar de Nursing Station te gaan. De verpleegkundigen beoordelen onder welke categorie de klachten vallen en verwijzen de mensen door naar het juiste lokaal waar de arts aanwezig is.

Er waren tweetallen gemaakt bestaande uit een Keniaan en een Nederlander. De Keniaan vroeg de patiënt om zijn naam, geboortejaar, telefoonnummer, woonplaats, hoe diegene wist van het Medical Camp en of ze verzekerd zijn. Onze taak was om deze gegevens tegelijkertijd over te schrijven op een ander formulier die aan de patiënt werd meegegeven. Op dit papier kan de arts dan vervolgens de diagnose, behandeling en medicijnen opschrijven. Nadat we waren begonnen druppelden er steeds meer mensen binnen. Ze kwamen lopend, op een scootertaxi of met de auto uit allerlei afgelegen dorpjes. Er kwamen zelfs een aantal mensen uit Narok, wat ongeveer 3 uur rijden is. We zagen de mooiste Masai vrouwen en mannen voorbij komen, gekleed in prachtige kleden en volgehangen met kralen. Je kon duidelijk zien dat artsen hier aanzien hebben en de mensen dus in hun beste kleding op doktersbezoek gaan.

Om kwart over acht werd de 200ste patiënt geregistreerd. Het was soms lastig in te schatten of we male of female op het papiertje moesten opschrijven. In sommige gevallen kon je dit aan de naam zien, maar vooral bij de kleine kinderen moesten we regelmatig vragen of het om een meisje of jongen ging. Daarnaast was er soms verwarring over het geboortejaar. Sommige mensen weten hun geboortedatum niet en weten niet precies hoe oud ze zijn. Ook gaven een aantal mensen duidelijk niet de juiste geboortedatum: een vrouw gaf aan uit het jaar 1992 te komen, maar was duidelijk 10-15 jaar ouder dan Esther die uit 1991 komt. Ook was er een man uit 1903. We willen niet zeggen dat dit niet kán, maar het leek ons vrij onwaarschijnlijk. Het spellen van de ingewikkelde Keniaanse achternamen bleek ook een hele opgave. Als twee mensen met dezelfde achternaam werden geregistreerd door twee verschillende Kenianen, werd de achternaam ook op twee verschillende manieren opgeschreven.

Er zijn uiteindelijk 700 mensen naar het Medical Camp gekomen. Dit ligt duidelijk lager dan de verwachte 2000, maar toch zeer bijzonder dat 700 mensen medische zorg hebben gekregen die anders nooit naar het ziekenhuis zouden zijn gekomen.

P.S.: Weten jullie nog van die oude dame die Esther en haar groepje woensdag in het dorp tegenkwamen. Zij dacht dat Esther een dokter was en vertelde over haar lichamelijke klachten. Esther heeft haar gewezen op het Medical Camp van vandaag. En ze is ook gekomen! Dat is toch prachtig?! Ze heet Josephine en is 94 jaar oud.

 

First Aid (geschreven door Jorien)

Tot de First Aid crew behoorden vandaag Karen, Suus, Daisy, Linda, Jorien en Ineke. Al struinende over het terrein zochten wij naar de EHBO-post. Na honderd rondjes over het terrein gelopen te hebben en verschillende doctoren en andere werknemers aangesproken te hebben, kwamen we tot de conclusie dat die er nog niet was te en gerealiseerd diende te worden. We kregen een lokaaltje naast de Nursing Station en mochten deze zelf indelen. Het was te voorspellen dat het enorm druk zou worden bij de First Aid crew op zo’n Medical Camp (not dus). Wat er qua patiënten bij de First Aid-afdeling kwamen waren: één meisje die een vergroeide nek had, één man met een verlamde arm, één man die volledig verlamd was en één man die een katheter nodig had. Nou zie dat maar even te fixen met je eerste hulp-diploma… Dat gaat natuurlijk niet. Onze taak was voornamelijk dus het verwijzen van mensen naar de JUISTE post. Ook bijvoorbeeld de blinden die alleen naar de rij van de opticien moesten gaan lopen. Het was ook wel bijzonder dat bijna iedere Keniaan ons aanzag als doctoren. Al snel krimpte de First Aid-crew van zes leden naar ongeveer precies nul. Staat in ieder geval wel goed op ons CV: lid van de First Aid crew op een Medical Camp in Kenia.

 

Catering (geschreven door Charlotte en Pieter)

Shanna, Eva, Pieter en Charlotte zijn begonnen als cateringploeg. In de loop van de dag zijn er mensen bij de catering weggegaan en bijgekomen. We hebben doperwtjes gedopt en aardappelen geschild. Voor het schillen van de aardappelen kregen we elk een mes van zo’n 20 cm lang. Het was dus nog een hele kunst om goed te kunnen schillen, maar het is toch gelukt. Om 10 uur kregen alle 80 medewerkers Engelse thee (dus met suiker en melk) en 2 mandazi (een soort oliebol). Rond de lunch kregen alle medewerkers ook nog lunch, die wij mochten uitdelen. Dit deden wij onder leiding van de strenge maar vriendelijke Ruth. Zij was erg van de “hurry, hurry” in plaats van de gebruikelijke “pole, pole”. In een kwartier tijd had iedereen een bord vol eten en een flesje water. Na het ophalen van de borden was niet veel meer te doen voor deze ploeg, dus zijn de meesten gaan verven bij de Nursing School. Pieter heeft (samen met enkele kids) nog 3 kruiwagens vol aan zwerfafval geruimd. Sommige voorbijgangers lachten erom en anderen zeggen; “Good work”. Charlotte ging samen met 3 Keniaanse vrouwen op z’n Afrikaans afwassen. We wasten af in een grote teil met heet water en een schuursponsje welke steeds in het waspoeder gedoopt moest worden.

 

Pharmacy (geschreven door Joeri)

Marit, Thomas, Anne Hiddinga en Joeri begonnen onder leiding van Marjolein vandaag aan de Pharmacy. Na een last-minute verschuiving van tafels en stoelen was ons plekkie voor de dag ook gereed. Vanaf acht uur stonden wij klaar bij de apothekers om ze te helpen de dag door te komen. Op onze net neer gezette tafel kwamen papieren zakjes te liggen en werden gigantische potten met verschillende soorten pillen neergezet. Het was de bedoeling dat wij in de met de handgeschreven zakjes de juiste hoeveelheid pillen stopten. Na verzoek van Joeri kwam een vrouw aan met latex handschoenen die we konden gebruiken. We gingen aan de slag. Na de allereerste telbeurt was het al duidelijk dat er in het hoofd geteld ging worden. Met vijf personen op verschillende aantallen zitten met een andere hoeveelheid zou niet veel goeds beloven voor de hele dag. Toen wij ongeveer een kwartiertje bezig waren kwam de eerste klant. Het was apart dat onze deur open stond, want de patiënten moesten door een raam met daarin een tralies wachten op hun pilletjes. Het was geen verrassing dat af en toe een pilletje op de grond viel. Die werden vakkundig weggelegd om toch iets aan hygiëne te doen. Al zouden apothekers in Nederland zien op wat voor smerige tafel werd gewerkt, zouden die meteen een hartaanval krijgen. Tijdens het werk kwamen de klanten maar komen en bleven ze maar door de open deur lopen. Door gebrek aan taken bij de eerste hulp, kwam Linda na een poosje niks te hebben gedaan toch maar iets aan haar verveling doen. Voor Linda was het heel handig om van dit werk fotootjes en bewijs te hebben, zodat ze bij haar inschrijving voor de studie geneeskunde, een gigantische streep voor heeft op de rest van de studiebolletjes. Na twee uurtjes te hebben gewerkt, waren de zakjes op en daarmee was het werk voor ons af. Vol verbazing keken de Kenianen ons aan omdat wij zo enorm snel hadden gewerkt en zo snel klaar waren. Het was voor deze groep tijd om de ruimte uit te gaan en onszelf ergens maar nuttig te maken.  

 

Het Camp (geschreven door Esther)

Het was vandaag stukken minder druk en hectisch dan we allemaal van tevoren hadden verwacht. Ook werden er geen medische handelingen verricht in het Camp zelf. Dit was voor velen van ons wel een opluchting, want sommigen waren bang vandaag in een soort oorlogsgebied terecht te komen met honderden kermende, zieke en gewonde mensen, een hoop bloed, ellende en verdriet. Maar niets van dit alles! Het leek meer op een heel grote huisartsenpraktijk. Het overgrote merendeel van alle patiënten waren mensen die al lang rondlopen met bepaalde klachten zonder zich erbij te laten helpen. Vandaag kregen alle bezoekers een gratis consult en diagnose. Wanneer er medicijnen voorgeschreven werden konden ze deze meteen gratis ophalen. Wanneer er vervolgonderzoek, een operatie, het aanmeten van een bril of een andere medische behandeling nodig was werd er vandaag een afspraak gemaakt om binnenkort in het ziekenhuis langs te komen voor het (gratis) vervolg.

Fr. Joseph vertelde een indrukwekkend verhaal over een jong patiëntje. Het achtjarige jongetje kwam vandaag voor een consult bij de oogarts. Hij blijkt kanker in en achter zijn oog te hebben. De arts wilde de jongen doorverwijzen naar een specialist in een ander ziekenhuis in Nairobi. De moeder was natuurlijk uit het veld geslagen door dit nieuws! Maar niet over het mogelijke doodvonnis dat haar zoon zojuist gekregen had. Hoe erg deze diagnose ook is, de moeder was verdrietig om het feit dat ze de busreis naar het ziekenhuis nooit zal kunnen betalen. Laat staan de operatie en nazorg die er daarna nog betaald moet worden. Maar hier dacht zij nog niet eens aan. Ze praatte enkel over de reiskosten die voor haar financieel nooit haalbaar zal zijn. Het ziekenhuis is voor haar en haar zieke jongen letterlijk onbereikbaar. De diagnose van kanker is een zorg voor later.

Fr. Joseph heeft aangeboden de reis voor dit mannetje en zijn moeder te betalen, zodat hij geopereerd kan worden. Zijn oog zal dan in ieder geval verwijderd worden en hoogstwaarschijnlijk zal er ook in zijn hersenen geopereerd moeten worden. In het ziekenhuis zullen ze de moeder vragen wat ze wél kan bijdragen aan de kosten en de rest van de behandeling neemt Fr Joseph op zich. Het beleid is dat levensreddende operaties altijd uitgevoerd worden, ook wanneer de financiële middelen er niet zijn.

Er was vandaag ook een vrouw die vorig jaar al advies gekregen had geopereerd te worden aan haar been. Maar dit had zij niet gedaan, vanwege het geld. Het werd nu aangeboden voor 50 euro (normaal kost het ongeveer 300 euro), maar dit was nog steeds te veel. Uiteindelijk, na overleg tussen de arts en fr. Joseph, is aangeboden de operatie gratis uit te voeren. Dit kan omdat er wat geld verdiend wordt bij ziekenfondsverzekerden. Dit verdiende geld kunnen ze dus inzetten voor zulk soort gevallen.

Dit zijn natuurlijk aangrijpende verhalen, met vandaag gelukkig een goede afloop. Dankzij de inspanningen van fr. Joseph en zijn staf. Wat is het toch een inspirerende man!

Naar aanleiding van het Medical Camp zijn er meteen al 11 operaties ingepland. De chirurg werkt vanavond tot 10 uur door om zoveel mogelijk operaties vandaag nog uit te voeren. Vandaag heeft hij 8 operaties en morgenochtend ook nog drie. Linda en Ineke hadden de eer aanwezig te mogen zijn bij twee operaties! Dat is natuurlijk wel heel bijzonder en hier hebben ze zelf wat over geschreven.

Er zijn minder mensen naar het Medical Camp gekomen dan verwacht, waardoor er geld en materiaal is overgebleven. De bedoeling is om dat geld te gebruiken voor een camp over ca. vier maanden. Wellicht komen dan mensen met andere medische problemen aan bod.

 

Bezoek aan het ziekenhuis (geschreven door Linda en Ineke)

Dinsdag middag mochten wij ons eerste bezoek aan het ziekenhuis brengen, hierbij ontmoetten wij zuster Finn. Een geweldig aardige vrouw, die een belangrijke positie in en rond om het ziekenhuis heeft. Zij heeft ons een tour door het gehele ziekenhuis gegeven, waarin wij echt alles gezien hebben. De kinder- en vrouwenafdeling, operatiekamers, sterilisatiekamer, röntgen- en scan apparatuur, eerste hulp en laboratorium. Het was een hele bijzondere gebeurtenis, waarbij we ook alle patiënten hebben ontmoet.

Na de tour werden we uitgenodigd om de volgende ochtend om 9 uur mee te lopen met de controle ronde van de artsen. Dus de volgende ochtend stonden Ineke, Baukje en ik (Linda) om 9 uur klaar in het ziekenhuis. Aangezien we heel veel spullen hadden om te doneren aan het ziekenhuis ging Baukje gezellig mee. Tijdens deze ronde hebben we opnieuw alle patiënten gezien, alleen deze keer hebben we ook alle verhalen en redenen van opname gehoord. Onder andere een vijfjarig jongentje, met grote kans op leukemie. Dit was wel een realisatie momentje, want zijn kansen waren erg klein. De behandeling bestond vooral uit symptoombestrijding, aangezien leukemie hier niet te genezen is. Het is daarom best lastig om te bedenken dat hij in Nederland waarschijnlijk gewoon genezen zou kunnen worden.

Na de ronde overhandigde we de zusters de spullen die we meegenomen hadden, verbandmiddelen, katheters, bloeddrukmeters, saturatiemeters, uniformen en een stethoscoop. De dokter en de zusters waren hier erg blij mee, met in het bijzonder de saturatiemeters aangezien ze die nog niet hadden. Het was heel mooi om te zien dat ze er zo blij mee waren.

 

Vrijdag na het Medical Camp waren er verschillende patiënten die geopereerd moesten worden, deze operaties vonden meteen diezelfde dag nog plaats. Nurse Finn had ons daarom uitgenodigd om een kijkje te nemen in de operatiekamer, voordat we het wisten waren Ineke en ik aan het kijken naar hoe een tumor uit een arm verwijderd werd. Ook dit was een hele bijzondere, maar vooral ook interessante ervaring. Het was erg gaaf om de artsen en assistenten aan het werk te zien, in een toch wat eenvoudige operatiekamer. Nog voordat de tumor goed en wel verwijderd was kwam de volgende patiënte alweer binnen, ze hadden namelijk nog tien andere operaties te gaan, terwijl het toch al vrijdag 16:00 uur was. Toen de patiënte er klaar voor was kwam ze binnen lopen en nam ze plaats op de operatietafel, zij werd doormiddel van een ruggenprik verdoofd. Dit had een aantal pogingen nodig, bij de vierde keer was ze eindelijk verdoofd. Deze patiënt had een abces in haar endeldarm, hier kwamen ze tijdens de operatie achter. Ondertussen stonden wij gewoon mee te gluren over de schouders van de artsen, privacy kennen ze hier namelijk helemaal niet. De operatie verliep snel, de tijd tussen de binnenkomst en het verlaten van de operatiekamer was ongeveer een kwartier. Na deze operatie verlieten ook wij de operatiekamer, maar als het aan hun gelegen had waren we alle tien de operaties gebleven. Al met al was het een bijzondere en indrukwekkende ervaring.

 

De rest van de dag

Omdat er 's middags niet zoveel te doen was voor de hele groep op het Medical Camp hebben een aantal mensen nog een paar uurtjes de kwast gepakt en geschilderd aan de Nursery School. Rond 3 uur liep het Medical Camp op zijn eind en hebben we samen met alle schoolkinderen het hele schoolplein weer opgeruimd.

Na het eten hebben we nog even gepraat in onze kleine groepjes, al jullie berichtjes gelezen en een Afrikaans liedje geoefend die we zondag in de kerkdienst gaan opvoeren. 

Daarna ging het kampvuur aan en was het de rest van de avond hartstikke relaxed en gezellig. 

Morgen mogen we allemaal een beetje uitslapen, dus daar kijken we natuurlijk wel naar uit, na deze drukke week!

 

P.P.S.: Bedankt voor alle huisdierberichtjes tot nu toe! Maar er zijn nog een heleboel baasjes die een update willen, hoor!

 

P.P.P.S.: De werklui van Poroko en Ngararu hebben aan fr. Joseph gezegd dat ze erg onder de indruk zijn van ons harde werk en inzet! Dus of dat betekent dat ze ons laag ingeschat hadden van tevoren, dat laten we maar even in het midden.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Simone
5 jaar geleden

Hey allemaal,

Tsja, dat is even andere gezondheidszorg dan hier in ons Nederland.....
Zo top dat jullie daar deze dag je steentje aan hebt kunnen bijdragen.
En zo gaaf voor Linda en Ineke om echt een operatie bij te kunnen wonen! Wat een ervaring!
Wie weet Suus komt er nog een mogelijkheid voor jouw om dat mee te maken....kan je wat medische termen gaan roepen.....ik zeg bv discus intervertebralis...hihi

Hard gewerkt allemaal deze week en morgen lekker even wat rustiger aan!
Geniet ervan kanjers!

Groetjes nog steeds vanaf de camping in Warmenhuizen,
Hans en Simone

Stijn
5 jaar geleden

Jullie zijn ook van alle markten thuis! Super gaaf dat jullie overal jullie schouders onder zetten, echte doorbijters!

Ik hoop dat jullie en ervaring rijker zijn om nooit te vergeten. Heel veel succes de komende dagen!!!

- Stijn(van Sanne)

familie Willemsen
5 jaar geleden

he charlotte!
wat een avonturen en ervaringen doen jullie daar op !
geniet ervan! het is niet altijd makkelijk om ver van huis te zijn maar het is het waard!

dikke x van je oom tante nicht en neef

Jeannette Z
5 jaar geleden

Wat geweldig dat jullie zo hebben geholpen tijdens deze dag! 700 mensen! Wat erg dat mensen zonder geld vaak niet behandeld kunnen worden. Gelukkig zijn er mensen zoals de father. En jullie!
Bedankt voor jullie mooie verhalen.
Liefs, Jeannette
P. S. Ida, de rekening is betaald. Je kunt gerust zijn.

D.D. Molenaar-Pluister
5 jaar geleden

Lieve Allemaal.

Bedankt weer voor dit uitgebreide verslag over deze bijzondere dag. We waren er erg van onder de indruk.
Kan me zo voorstellen dat het nog meer indruk maakt als je er bij bent.
Al die mensen met allemaal hun eigen gezondheidsproblemen. En dan lezen dat er geen geld is voor behandeling voor die kleine jongetjes.
Wat is het dan geweldig dat er zulke mensen als Fr Joseph zijn.
Wat super goed ook dat Josephine ook gekomen is. Zo zie je maar alle kleine beetjes helpen.
Wat zijn wij dan bevoorrecht dat we toevallig in Nederland geboren zijn.
Wat fijn dat jullie je op deze dag zo verdienstelijk hebben kunnen maken. Wat zal Fr Joseph blij geweest zijn met zoveel extra handen. En voor jullie een enorme belevenis.
Nu in het weekend een beetje rust en dan komende week weer hard aan de gang.
Martijn vandaag waren Opa en Oom Richard en Tante Liesbeth bij ons op de camping. Ook zij volgen al jullie belevenissen en je moest de hartelijke groeten hebben.
We zijn zo trots op jullie allemaal.
Veel liefs uit een regenachtig Cadzand.

Groetjes,
Marcel, Debora, Bianca en Tess.

Els
5 jaar geleden

Alweer mooie verhalen! Er zijn toch "maar" bijna 700 mensen geholpen! Klasse! Nu het weekend iets meer rust?
Lieve groet, Rob en Els

Els Vlaar
5 jaar geleden

Zo, dat is zeker mooi om te lezen dit uitgebreide verslag daar hebben jullie zeker je best op gedaan. Heel indrukwekkend hoe fr. Joseph dit georganiseerd heeft met jullie. En blij is met jullie hulp om dan deze dag mogelijk te maken voor zoveel geblesseerde en zieke bewoners met weinig geld.
Ik ben wel een beetje jaloers op degene die bij de operatie mochten kijken. Ik heb die o.k. een keer schoongemaakt en vond toen een vliegenmepper. Dat is toch wel handig als er onverwacht een vlieg verschijnt tijdens een operatie.

De Buckies
5 jaar geleden

Wat een verhalen zeg, dank jullie wel

Marilene
5 jaar geleden

Hallo hallo

Wat weer een gave dankbare dag, wat doen jullie toch goed werk.
Maar nu even iets anders zijn het de viervoeters die het meest gemist worden of zo daar in Kenia?? Echt hè ZOO Jammer. Nou ik ga Helemaal Niks noppes nada meer vertellen over die haarballen. Dat doen ze maar lekker zelf. 😼😼

Ik heb ook medische zorg verleend. Ik moest donderdag na Mn werk met Zefan naar de huisartsen post. Hij had in iets scherps gestaan. Zijn kleine teentje moest geplakt worden. Ik heb de arts geassisteerd met het plakken. 👩🏼‍⚕️
Jessey is alleen maar aan het zwemmen bij Luna, hij is poepie bruin. Ik ben langzaam aan het aftellen voor mijn vakantie, Patrick heeft nu vakantie. Wij gaan beginnen met pakken voor de vakantie en het huis aan kant maken. Dit wilde jullie natuurlijk allemaal weten. Hihi nou tot de volgende keer. Groetjes de Groentjes

Annie Wolzak-Pols
5 jaar geleden

Wat weer mooie verhalen en foto’s zo beleven we het goed mee wat jullie allemaal doen in Kenia mooi zoals de mensen geholpen worden in het ziekenhuis. Wat zijn wij bevoorrecht met onze medische wetenschap waar de artsen zoveel kunnen doen! Fijn weekend en succes volgende week alweer de laatste week ik ben superTROTS op jullie allen 🥰👍🏿👍🏼💕 liefs


do 25-07 | Sporten en hameren, kwasten en spelen

Deze ochtend werd ik (Anne H) wakker door stemmen die van buiten mijn slaapkamerraam kwamen. Een groep had bedacht om de wekker ruim een uur eerder te zetten dan gewenst en “even een kleine work-out” onder leiding van Alexander te doen. Heel dapper deden mee: Martijn, Joeri, Thomas, Linda, Jorien, Ida, Shanna, Anne z., Suus, Esther, Baukje en Eva. Er werd eerst even gerekt en gestrekt, en toen kwam Father Joseph, die ook graag mee wilde doen, op zijn Keniaans aanlopen. 10 minuten te laat en totaal geen haast.  Vervolgens gingen we een rondje hardlopen, wel 3 kilometer. Maar vergis je niet, het was wel een off-road parkour, wat vooral losse stenen, heuvels, greppels en boomstronken inhield. Ook werden de achtersten van de groep achtervolgd door schoolkinderen. Dit gaf veel motivatie harder te rennen. Een aantal waren nog niet tevreden en renden ook nog een stuk de berg op, en weer terug. Hierna volgde ook nog een krachttraining, die bestond uit planken, opdrukken, burpees, walking lunches, etc.

Hierna was het ontbijt, waar Esther nog is aangevallen en gestoken door een wesp. Deze gil heeft heel Kenia kunnen horen. Het was even schrikken, maar gelukkig zakte de pijn gedurende de dag af en kon ze gewoon lekker meedoen met schilderen.

 

Na het zoals altijd heerlijke ontbijt gingen Suus, Jorien, Shanna, Anne Z, Baukje, Alexander, Marjolein, Daisy, Marit, Esther, Ida, Frouke, Pieter, Charlotte, Sanne, Karen, Jorien en Anne H op weg naar de Nursing School om het schilderwerk van de vorige dag weer op te pakken. De dag bestond grotendeels uit het overschilderen van de ruige rode muren en de binnenlokalen met veel te erg verdunde verf wat meer weg had van gekleurd water dan van verf. Langzamerhand wordt dagelijks verven voor ons al de normaalste zaak van de wereld al doen ze het in Kenia toch even anders dan in Nederland. De afgelopen dagen kwamen opmerkingen zoals: ‘Dit schilderwerk had mijn moeder nooit goedgekeurd’ dan ook vaak voorbij.  De Kenianen zijn dan ook vaak erg tevreden met de precisie van ons werk.

Het viel Suus op dat ze onze technieken beginnen te kopiëren. Zo werken de Kenianen nu bijvoorbeeld ook steeds vaker van buiten naar binnen door eerst met een kwast netjes de randjes langs te gaan om vervolgens het binnenste vlak te kleuren.

 

Een andere groep ging vandaag weer naar Poroko. Dit waren Joeri, Thomas, Linda, Niels, Martijn, Eva en Ineke. Minder mensen dan gisteren, want 11 personen bleek toch te veel te zijn. Er was niet genoeg gereedschap. We vertrokken om ongeveer 9 uur met z’n allen in het busje plus de chauffeur en nog één van de Keniaanse medewerksters. Ik (Ineke) was benieuwd hoe het eruit zou zien op deze bouwplaats. Ik heb er al veel over gehoord, maar ik was er zelf nog niet geweest. Onderweg hebben we met de hele bus een kruiswoordpuzzel gemaakt, maar we waren er al heel snel. De bouwvakkers stonden al klaar. Er werd van ons verwacht dat we balken zaagden en deze dan vast hamerden aan de palen die gisteren geplaatst zijn. Wat een goeie bouwvakkers hebben we in onze eigen groep. Joeri en Linda zaagden de balken alsof ze profs waren en ik ging ze vastspijkeren aan de palen die er al stonden. Nou, dat gaat niet zonder slag of stoot. (Ik, Ineke dus, ben dus echt een timmervrouw van niks…). Martijn, Niels en Thomas, zaagden de constructie voor het dak. Om 11 uur werden we verwend met koffie en brood met suiker, heerlijk!! Eva was vliegende keep en kwam mij aflossen, ook weer top. Die jongeren gingen als een malle. De kinderen van de school kwamen eten, keurig in de rij, ugali met groente. Eva ging opscheppen voor ze, wat indrukwekkend allemaal. Eva en ik brachten de tas met shirts e.d. naar de headmaster van de school. Hij was er erg dankbaar voor. Toen we niet zo heel veel meer konden doen, gingen Linda en Eva liedjes zingen met de kinderen in een HEEL grote kring. “And I fly, fly, fly like a butterfly”, oftewel de zelf vertaalde versie van het vliegerlied. Father Joseph kwam ons halen met zijn 5 persoons jeep. Daar konden prima 9 mensen in, zie foto. Als hij de motor start gaat de radio aan, en wat klinkt er? “Zij gelooft in mij” van Andre Hazes.

 

Ook vandaag hadden we een lekker kort dagje, dit keer mochten we om half twee al stoppen en ons richting de lunch begeven. Op de veranda van de “woonkamer” lagen die middag dan ook weer de lekkerste dingen voor ons klaar, waaronder: pannenkoeken, aardappelpuree, kip, soep en de overheerlijke Keniaanse pindakaas. Na de lunch kregen we de ruimte om iets voor ons zelf te doen. Pieter, Martijn, Niels, Joeri, Suus, Anne Z, Shanna en Anne H gingen nogmaals naar het dorp om dit keer ‘de goede’ supermarkt te bezoeken. Bij de bank kwamen Martijn, Niels en Anne H nog, tot alle verbazing, een andere Nederlander tegen. Hij was in Kenia omdat hij een Hotel School aan het oprichten was waarin mensen opgeleid zouden worden tot onder andere ‘frontdesk medewerker’ en dan zouden ze na de opleiding gelijk de arbeidsmarkt op kunnen.

 

Eenmaal weer thuis aangekomen werden we doorgestuurd naar de kledingmaker die speciaal voor de groep gekomen was. We konden broeken, jurken en blouses bestellen die de komende dagen op maat gemaakt zullen worden van echte Keniaanse stoffen. Na wat verwarring door de taalbarrière was het iedereen (die dat wenste) toch gelukt een bestelling te plaatsen waar hij/zij meer dan tevreden mee was.

Gedurende het bezoek van de kledingmaker dacht Suus even naar de WC te gaan maar na misstap viel ze tegen de WC aan waardoor een slangetje lossprong en dat maakte van de kamer en badkamer van Anne H en haar een groot waterballet. Iedereen bracht emmers naar de badkamer terwijl Joeri naar Father Joseph rende die (zelfs NA het uitleggen van het probleem) reageerde met: pole pole (wat ‘rustig aan’ betekent) ... typisch

Aan het eind van de middag kregen we uitleg over het medical camp van morgen. Maar dat, lieve kijkbuiskinderen, is weer een ander verhaal.

 

Na het eten werden er een hele hoop spelletjes gespeeld. Alexander en Esther hebben skip-bo geleerd en willen dit graag spelen met Nick/Ninetta en Elisa. Daisy en Marit speelden Jenga met de erg fanatieke Father Paul.

Morgen moeten we ONTZETTEND vroeg op, dus wij gaan onze Afrikaanse mandjes onder onze prinsessen klamboes opzoeken. Lala salama (slaap lekker).

 

P.S.: Voor degene die het niet geloven, ja Eva heeft echt meegedaan met de work-out (en nog enthousiast ook), en voor wie het nodig is, ja er is bewijs van.

 

P.P.S.:  Wat zijn wij blij met jullie reacties, we lezen ze elke avond met z’n allen, en dit is een moment waar we allemaal (incl. Father Joseph) enorm naar uit kijken. Voor mensen die zich aangesproken voelen: reageer maar wat vaker.

 

P.P.P.S.: Mama (Lieneke van Hoven), geen zorgen, het was maar één broekzakgesprekje met José van 21 sec. Kus, Karen

 

P.P.P.P.S.: De Snelle Jelles van Linda zijn nog niet op, ze zijn zelfs nog niet eens opengemaakt. We worden hier zo verwend met lekker eten dat zelfs Linda het lust. Maar bedankt voor de bezorgdheid, Bianca.

 

P.P.P.P.P.S.: Gisteren is er ook nog een klein groepje op visite geweest bij Caroline. Dit is een mama die een huis heeft opgericht voor kinderen die niet meer veilig waren bij hun eigen familie. Helaas was Caroline zelf niet aanwezig (Keniaanse communicatie, zucht) maar we hebben wel de gesponsorde gehaakte knuffeltjes kunnen uitdelen.

 

P.P.P.P.P.P.S.: Kunnen alle ouders en partners van katteneigenaren e.a. even een update geven hoe het gaat met de huisdieren in die hitte?

 

P.P.P.P.P.P.P.S.: Calvin/Kevin was gisteren jarig, dus Karen, Esther en Charlie (Charlotte) hebben hem vandaag verrast met Nederlandse koekjes, een boek en een t-shirt. Hij werd er enorm verlegen van!

 

P.P.P.P.P.P.P.P.S.:Wat is het hier toch aangenaam en behaaglijk met temperaturen tussen de 20 en de 25 graden, half bewolkt en af en toe een verkoelend briesje. ’s Avonds ‘de’ trui uit de koffer en slapen we onder een lekker wollen dekentje.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Jolanda en Erwin
5 jaar geleden

Die Eva, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!! En dan te bedenken dat je dus helemaal naar Kenia moet gaan om sportief te worden🤣. Wil uiteraard de foto's wel zien! Maar ff serieus, ik vind je een topper! En met jou alle anderen; sportief bezig zijn, hard werken... petje af!! Het blijft heerlijk jullie verhalen te lezen, we kijken er elke keer naar uit. Bijna teleurgesteld als er zoals nu nog niks geschreven is🙈. Wachten maar tot morgenochtend dan. Het is hier wat afgekoeld, nu om 22.45 uur "nog maar" 24 graden. We kunnen zo dus weer eens wat eerder naar bed en lezen morgenochtend dus vast jullie belevenissen van vandaag weer.

Liefs Jolanda en uiteraard ook van Erwin en Nienke

PS: ik ben heel benieuwd of mijn mannen ook thuis komen in een op maat gemaakt Keniaans pak, gewaad of iets anders. Kan me er nog niks bij voorstellen...😇

Sanne roos
5 jaar geleden

Lekker bezig allemaal!
Het bewijs van evas work out wil ik wel zien hoor :)
Hier is t snikheet, gelukkig valt t daar mee met al jullie harde werk.
Geniet ervan met zn allen
Liefs sanne

Rob
5 jaar geleden

Zomaar een bericht uit Kenia zonder bijna dodelijke ongevallen van de Zuidema's? Of is het er uitgeknipt? Het gaat goed met de katten. Panter is steeds op zoek naar jullie. Het is bloedheet hier. Het huis van opa is al bijna klaar. Geniet en werk en hou alles heel. Succes weer allemaal. Kanjers!

Jeannette Z
5 jaar geleden

Alweer zo'n mooi verslag! Ook de foto's geven zo 'n vrolijk beeld. Heel knap wat jullie allemaal presteren. In Ramsberg Zweden is het warm! 's Avonds nog in badpak buiten. Ik ben benieuwd naar jullie volgende belevenissen.

Christina Monde-Welbedacht
5 jaar geleden

Vanuit onze vakantiebestemming Oostenrijk volgen ook wij jullie avonturen. Wat zijn jullie toch allemaal kanjers!! Echt geweldig wat jullie allemaal doen en beleven. Een ervaring voor het leven. Ontzettend trots op jullie 😍❤️

Marjolein Schraa
5 jaar geleden

Ps 2 : misschien kan je je Snelle Jelles met Mueslirepen van Marit ruilen Lin 😉 alhoewel het klinkt alsof jullie helemaal niks te kort komen!

(ik zou ugali laten staan en een snelle jelle kiezen)

Marjolein Schraa
5 jaar geleden

Lieverds hier leeft iedereen de afgelopen dagen Pole Pole met de code rood hitte de afgelopen dagen.
Het klinkt aangenaam jullie temperaturen!

Mart wil je me laten weten hoe het met de Keniaanse koeien gaat?
En zijn jullie fr Joseph weer nieuwe huisdieren op de hals aan het halen? Lees: zwerfhonden die door de Hollandse Kenianen vertroeteld worden rondom zijn huis?

Werk ze jongens!
Geniet van het weekend wat voor de boeg staat en de aankomende kerkdienst zondag! 😉

Martje Kus! #HakunaMatata

Ps Martje ik houd echt van #mijntuin inmiddels. (niet zoveel als van #Roberttenbrink natuurlijk) Helaas is #onkruid nog niet verdwenen...
En denk elke avond even aan het heksenkamp 😊😘

Anita de prijcker
5 jaar geleden

Lieve frouke, ida en Anne, wat leuk om te lezen hoe het bij jullie gaat. Ik hoop dat jullie er van genieten. Hier in Nederland is het snikheet, 40 graden en meer. Niet te doen. Pip en penny liggen de hele dag languitgerekt op de grond en bewegen zo min mogelijk. Net als iedereen kun je het beste binnen zitten in de schaduw. Het gaat goed met de poesjes! Tot gauw, lieve groet... Anita

Anneriek Uchibori
5 jaar geleden

Vandaag weer jullie verslagen gelezen. Wat een boeiende tijd hebben jullie daar, en wat wordt er hard gewerkt.
Hartelijke groet.

Esther Giezen
5 jaar geleden

Lieve Daisy,
Wat gaaf dat jij en de anderen zoveel mooi werk verrichten en jullie je daar ook goed vermaken!
Qua temperatuur hebben jullie het ook goed voor elkaar, zoals jullie vast weten is het hier smelten hihihi maak er samen nog een mooie trip van en
zijn benieuwd naar de rest vd reis!
Groetjes daar en dikke knuffel van ons.


wo 24-07 | Another lovely, working day in Kenya

Vanochtend weer om half 8 verzameld bij de woonkamer om te ontbijten. Na het ontbijt gingen we weer in groepjes uit elkaar om aan het werk te gaan.

 

Poroko

Eerst zou er, net zoals gisteren, een groep naar Poroko en een groep naar Nkararu gaan. Dit ging niet door omdat er meer mensen in Poroko nodig waren dan in Nkararu, dus Nkararu werd vandaag overgeslagen. Daarom zijn we uiteindelijk met zijn elven (Daisy, Marit, Jorien, Anne H, Karen, Lisa, Charlotte, Niels, Marjolein, Esther en Ida) in Poroko verder aan de lerarenhuisjes gaan werken. De grond was gisteren al gelijkgemaakt, dus we konden vandaag beginnen met in de hoogte werken. Hiervoor was een enorme lading aan boomstammen meegebracht. In een treintje van elf Nederlanders zijn we die boomstammen vervolgens in twee hopen op de grond gaan leggen. Hierna is één groepje gaan zagen en één groepje gaten in de grond gaan maken, waar de boomstammen in moesten komen. Het groepje dat ging zagen, had als doel om verbindingstukken op de uiteindes van de balken uit te zagen. De andere groep ging in paren de gaten maken, waarbij de ene met een staaf heel hard de grond in sloeg, terwijl de ander als een soort hond de modder uit het gat ging weghalen. Omdat het steeds warmer begon te worden, begon Ida zich zorgen te maken of iedereen zich wel goed insmeerde. Terwijl ze zich hier druk om maakte vergat ze te kijken waar ze haar voeten neerzette en viel ze in zo’n versgegraven gat. Ida was er nog niet uit of het gebeurde daarna bijna weer in het gat daarachter. (Ze is in dit moment niet gewond geraakt, maar heeft nog wel haar hoofd gestoten tegen een balk)

Omdat we dit keer alleen in de ochtend zouden werken, kwam rond half 1 het busje ons al ophalen. Helaas had de gastvrouw ook op ons gerekend met de lunch…  

Voordat we vertrokken hebben we nog wat spullen gegeven aan de leraren. We hebben daarbij onder andere 16 witte dikke bandenrace shirts gegeven, die gelijk door 16 kinderen uit verschillende klassen zijn aangetrokken zodat we er een foto van konden maken.

 

Kilgoris

Na een welverdiende nachtrust en het prima verzorgde ontbijt gingen we weer fris aan de slag. Vandaag weer een mooie zomerse dag en met een temperatuur van 25 graden en half bewolkt was het prima weer om te werken. Iedereen die niet naar Poroko ging, starten met de werkzaamheden aan de Nursing school. Onder leiding van John werden de werkzaamheden verdeeld. Thomas, Linda, Joeri, Suus, Shanna en Pieter gingen het dak op. Sanne, Frouke, Anne en Eva gingen onder leiding van Simon buiten de wanden verven. Martijn en Alexander werden door Ke(l)vin binnen aan het werk gezet. Mooi om te zien hoe het gebouw door het verven steeds meer ‘gezicht’ krijgt en een fantastische locatie wordt voor de Nursing school. We zien in gedachten de leerlingen al in de mooie lokalen de lessen volgen en zich thuis voelen in hun kleine maar knusse kamers.

 

In de ochtend zijn Linda, Ineke en Baukje naar het ziekenhuis gegaan. Ze hebben diverse medische instrumenten overhandigd, zoals een bloeddrukmeter, infuusslangen, verband, ziekenhuiskleding en saturatiemeters. De verpleegsters waren zeer blij. Vooral de saturatiemeters zijn een ware aanwinst. Met een klipje op de vinger kan het zuurstofgehalte in het bloed worden gemeten. Ook mochten Linda, Ineke en Baukje de ochtendronde meelopen met de artsen. Heel indrukwekkend om te zien hoe de patiënten, met de weinige middelen die het ziekenhuis heeft, zo goed worden behandeld en verzorgd. Het geeft maar weer aan hoe blij wij moeten zijn met de gezondheidszorg en mogelijkheden in Nederland. Het voelt goed om te helpen waar we kunnen om zo ook de mensen in Kilgoris en omstreken goede gezondheidszorg te bieden.

 

Na het werken en de lunch hadden we de middag vrij en voor wie dat wilde kon naar Kilgoris gaan om de stad en winkeltjes te bekijken. In kleine groepjes en onder begeleiding van een aantal Kenianen zijn we de stad ingegaan. Een winkelstraat van platgereden modder en stenen met kleine krakkemikkige winkeltjes, vuilnis en allerlei dieren die hun maaltje tussen het vuilnis zoeken. Oppassen voor de kleurrijke brommers en busjes die door de straten scheuren. We zijn het gesprek op straat, “kijk daar zijn ‘mzungu’ die misschien wel wat willen kopen”. Een beetje opgelaten lopen we door de stad. We doen soms wat aankopen en daar kan het afdingen natuurlijk niet achterwege blijven. Ook heeft één van de groepjes een lekker bakje ijs uit de ‘supermarkt’ gegeten. Alleen was niet iedereen even tevreden met zijn/haar keuze. Vanille was erg lekker, maar bij het aardbeienijs was de aardbeiensmaak ver te zoeken. Terwijl ze de ijsjes aten, kwam een oude dame naast Esther zitten, en begon haar medische klachten in het Swahili aan Esther uit te leggen. Ze dacht dat Esther een arts was. Ze hebben haar toen uitgenodigd om vooral a.s. vrijdag naar het Medical Camp te komen in het ziekenhuis hier (maar dat is nog steeds een verhaal voor een andere keer). Daarna hebben ze haar het resterende ‘aardbeienijs’ gegeven.

 

Na het heerlijke avondeten hebben we genoten van een gezellig kampvuur. We zongen mee met de muziek en speelden een spelletje. Father Joseph speelde samen met Lisa fanatiek een partijtje Keezen tegen Ida en Frouke. Frouke en Ida hebben op het moment van schrijven 2 spelletjes gewonnen, maar Lisa en fr. Joseph hebben nog een kans bij het derde potje. De Father is lekker fanatiek. Maar hij moet op tijd naar bed. Morgen moet hij vroeg op (6.30uur) voor een training met Alexander (ja, de marathontraining gaat gewoon door), Baukje en nog meer mensen. Hij heeft er zin in! Morgen meer hierover.

Lieve groetjes uit Kilgoris.

Ida en Alexander

 

P.S.: Naald en draad opsturen is niet nodig, want de broek van Ida is in korte tijd alweer gemaakt door de lieve Kenianen!

 

P.P.S.: Wie is Stijn?! Kan Stijn zich nog even identificeren en aangeven bij wie hij hoort? Want wij snappen hier natuurlijk niets van. 🙃

 

P.P.P.S.: Met een kleine portie spelmanipulatie hebben Lisa en fr. Joseph inmiddels ook een potje Keezen gewonnen. Wordt vervolgd.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Stijn
5 jaar geleden

''P.P.S.: Wie is Stijn?! Kan Stijn zich nog even identificeren en aangeven bij wie hij hoort? Want wij snappen hier natuurlijk niets van. 🙃''

zal ik even toelichten: het zal de hitte geweest zijn haha. vanaf nu zal ik mij pertinent uitgebreid identificeren.

Ik kan op het verslag van 25-7 niet reageren dus ik hoop dat deze er nog doorheen komt voor morgen, maar het was weer heerlijk om te lezen.(kort maar krachtig)

- Stijn(van Sanne)

Rob
5 jaar geleden

Geweldig weer om jullie verslag te lezen. Fijn dat jullie zo fanatiek te keer gaan. Er hoeft niet elk verslag een broek te sneuvelen he?!! Maar ja als jullie maar goed ingesmeerd zijn. Niet alleen in Kenia nodig hoor ppffff. Goed te zien dat jullie ook nog kunnen shoppen, daar krijgen jullie vast nog meer energie van. Succes allemaal en hoop snel weer een nieuw verhaal te lezen. Moet ik al een paar reservebroeken opsturen?

Els Vlaar
5 jaar geleden

Fantastisch weer wat jullie allemaal hebben gedaan. Dat is vroeg opstaan iedere morgen, dan kun je wel wat doen op een dag. En ik zie jullie achter een vuurtje zitten s'avonds, daar moet je hier niet aan denken want het blijft lang erg warm. Er breken records.
Jonge jonge met boomstammen sjouwen jullie worden echt uitgetest betreft draagkracht. Dat moeten dan toch stevige huisjes gaan worden zou je denken. Ik hoop het volgend jaar te gaan zien. Groetjes en kusjes voor Pieter.

Brenda hage
5 jaar geleden

Hallo allemaal, wat indrukken doen jullie op en wat wordt er hard gewerkt. Hoop dat dat in Nederland zo blijft. Ik zit nu in de tuin te puffen bij een opblaasbadje😓. En Charlotte ,Loes leeft 's nachts buiten tegenwoordig en overdag slaapt ze onder de ventilator op ons bed. Julian heeft jou bed in gepikt. Hij heeft wel een beetje spijt van de ruil geloof ik. Geniet van jullie middag! Liefs Brenda

Peter en Like
5 jaar geleden

Lieve allemaal, in in het bijzonder lieve Martje.

Op het moment dat ik dit berichtje schrijf zijn jullie waarschijnlijk al weer heeeel hard aan het werk.
Wat zijn jullie goed bezig. Een dikke pluim voor jullie!!!
Heel leuk om jullie belevenissen via jullie reislogboek te lezen.
Alweer een week geleden dat jullie vertrokken zijn. De tijd gaat snel.
Gelukkig dat jullie niet vandaag moesten vertrekken want het is een puinhoop op Schiphol. Veel vertraagde en geannuleerde vluchten i.v.m.een langdurige storing in het brandstoftoevoer systeem. De vakantiegangers zijn niet blij.

Martje hoe gaat het met de “vloek van de farao”? Beter?
Hier alles goed. Papa neemt vanmiddag “hitte vrij”. Doet hij goed. Maar hij moet ook zijn befaamde nasi maken want we krijgen “hoog” bezoek”. Sijmen komt vanavond eten en daarna gaan ze samen naar AZ.
Je krijgt ook de hartelijke groeten van Esmail(dr. Noor)en personeel. Ze zijn ook trots op jullie.
En ook de groetjes van het nagelvrouwtje.
Heel veel liefs voor allemaal en een dikke kus voor Martje.

Debora Molenaar-Pluister
5 jaar geleden

Goeie morgen allemaal.

Wat is het zalig onze ochtend boterhammen belegd met jullie avonturen.
We hebben weer genoten.En geïnspireerd door jullie verhaal zaten we dinsdag met 32 graden aan de chili con carne. Wel jaloers op de temperatuur bij jullie die willen we hier ook wel. Boven de 30 tot bijna 40 is echt iets te veel van het goede.
Wat is er weer hard gewerkt en wat zullen jullie trots zijn op wat er allemaal ontstaat daar.
Mooi ook om te lezen dat ze zo blij zijn met de medische apparatuur. Zo zie je maar dat iets wat bij ons zo normaal is en waar bij ons zelfs de huisarts over beschikt daar een geweldig cadeau is.
Bianca heeft al gezegd dat wanneer er weer een reis voor jongeren naar Kenia komt ze zeker mee wil.
Martijn, Tess vond op een markt het 1e deel van de grijze jager en je raad het al ook zij is helemaal om. Het boek was in 2 dagen voorgelezen.
Nu al weer benieuwd naar jullie volgende verhalen!

Dikke knuffel van hier,
Marcel, Debora, Bianca en Tess.

marina berardi
5 jaar geleden

hallo allemaal .na het lezen van de afgelopen 2 dagen moet ik zeggen dat jullie heel wat werk hebben verzet.petje af hoor wat zal dat een goed gevoel geven.ga zo door groetjes uit heet nederland marina

Jan, Linda en Inge
5 jaar geleden

Prachtig om jullie verhalen te lezen, en wat wordt er hard gewerkt! Wij zijn trots op jullie en willen via dit berichtje speciaal even een dikke kus geven aan Ineke (jullie mogen haar best even lenen hoor als "mamma", maar we willen haar wel graag weer terug, want we missen haar!)
We kijken al weer uit naar het volgende verslag en nieuwe foto's en nog heel veel plezier allemaal!

Jan, Linda en Inge

Erwin en Jolanda
5 jaar geleden

Lezen voor het slapen gaan ipv 's morgens bij het ontwaken is ook een keer leuk! Al denk ik dat dat voor vannacht hetzelfde zou zijn: er zullen weinig slaapuren gemaakt worden vannacht aangezien het nu buiten nog 28 graden is, om over in de caravan maar niet te spreken...😱 Gelukkig is het daar minder warm en kunnen jullie hard werken. Wat is er al een hoop gedaan. Volgens mij zullen de foto's "before" en "after" dat straks ook wel bevestigen. Kanjers zijn jullie om je op deze manier voor anderen in te zetten. Ga zo door!! Dikke knuffel voor Joeri en Thomas. En natuurlijk ook voor Linda en Daisy. En dan ook nog voor Lisa, Eva en Charlotte. En voor de rest dan ook maar😉!

Bianca
5 jaar geleden

Hallo allemaal,
Ik zie iets dat niet helemaal klopt, Linda in de “shoppingmall”. Hoe kan dit?!
Wat een leuke verhalen allemaal. Nog heel veel plezier en succes met het harde werken. En Lin, zijn je snelle Jelles al op?
Groetjes Bianca


di 23-07 | Hakken, verven en een gescheurde naad

Vandaag ging rond 6.45 uur de wekker. Om 7.30 uur zaten we gezellig met zijn allen aan een overheerlijk ontbijt van toast, een gekookt eitje, weetabix (soort brinta), knakworst, brood met suiker, marmelade of zelfs pindakaas, koffie, thee en chocolademelk. Dit zullen we straks nog missen als we weer in Nederland zijn J

Na het ontbijt gingen we in 3 groepen uiteen. Een groepje van 6 ging naar Poroko, een ander groepje van 5 naar Nkararu (om het werk van gisteren weer op te pakken) en de rest bleef in Kilgoris voor het schilderwerk.

 

Poroko

In Poroko werden we heel hartelijk ontvangen door de leerkrachten en de kinderen. Wat voelt het toch fijn om elke keer zo’n warm welkom te krijgen. Eén van de leerkrachten wilde heel graag dat we haar huis kwamen bekijken. Het is vrij klein, met 2 bedden en een klein beetje extra ruimte. Hier woont ze met haar zus en in totaal 4 kinderen. Toch wel indrukwekkend.

Het werk op deze dag bestond uit het levelen van de grond om daar 3 woningen te bouwen voor leerkrachten. Wij hadden niet het idee dat dit zou passen, maar uiteindelijk blijken deze huisjes 12 vierkante meter te worden. Daar word je toch wel even stil van. In de ochtend hebben we heel hard gewerkt. Lisa en Niels waren nog fris en fruitig, maar na een uurtje met de ploeg gewerkt te hebben hadden ook zij de blaren op de handen. Joeri, Suus, Pieter en Baukje hadden ze al, maar ploeterden rustig verder. Ondertussen kwamen de kinderen langs voor gefermenteerde pap, Suus en Pieter gingen helpen met uitdelen. En ook dat is indrukwekkend. Wij daarentegen kregen van één van de juffen heerlijke oploskoffie en brood met suiker. Echt verwennerij was het, dan komen de verschillen toch wel heel duidelijk naar voren. Tussen de middag kregen de kinderen Ugali en sukumawiki (groene groente). Wij zouden zeuren als we elke dag hetzelfde zouden moeten eten en zeker Ugali, maar hier hoor je geen enkel protest. Ook maalden de kinderen niet om de grootte van de portie, of vergelijken ze niet met een ander die wellicht meer opgeschept heeft gekregen. Ze zijn blij dat ze iets te eten krijgen. Daar kunnen wij nog heel wat van leren…

Na de lunch, die voor ons bestond uit bonen en witte rijst, mochten we nog even de klassen in. Hier hebben we liedjes gezongen, uitleg gegeven over Nederland enz. Daarna ging het andersom. Om 3 uur verzamelden we in de kerk en kregen wij entertainment van de schoolkinderen. Een uur lang werden er diverse liedjes gezongen en dansjes gedaan. Steeds weer kippenvel voor ons.

Daarna was het wachten op de bus om ons weer op te halen. Ondertussen kwamen de kinderen ons roepen, want ze wilden nog graag exercises met ons doen. Baukje was eerst aan de beurt. De exercises waren springen, rekken en strekken, sprintjes trekken, joggen op de plaats, een kikkersprong waarbij je je oren vast moest houden enz. Al met al best vermoeiend, maar voor de kids vooral erg lachwekkend. Na Baukje was Pieter nog aan de beurt. Vooral het hoogspringen vonden ze geweldig. Overigens was Pieter vandaag erg in zijn sas. Hij kreeg een bijzonder groot compliment, ze dachten dat hij 34 was. Misschien dat dit iets met zijn harde en goede werktempo te maken heeft?

Een ding is zeker na deze dag, wat zullen we weer heerlijk slapen…

 

Kilgoris

Karen, Esther, Charlotte, Martijn, Marjolein, Anne H, Ida, Frouke, Thomas, Linda, Ineke, Marit en Daisy bleven hier in Kilgoris om lekker te verven en te schuren. Eén groep heeft een dak geschilderd, waarbij een aantal van onze meiden hun hoogtevrees hebben overwonnen. Marit, Ida, Anne en Esther, we zijn dus super trots op ze! Ook dit dak heeft schade toegebracht aan een broek van een Zuidema, Ida scheurde er namelijk volledig uit. Maar, volgens Frouke valt de schade dit keer wel mee. Want Ida heeft, in tegenstelling tot Anne, wél een naaibaar gat.

Een andere groep ging verder met het beschilderen van de kozijnen, waaraan we gisteren al waren begonnen. Weer een paar anderen zijn samen met onze inmiddels vriend Calvin of Kevin (de naam is nog niet helemaal duidelijk) kamertjes gaan schuren en schilderen. Dit hebben we de hele ochtend gedaan. Om half 1 was er lunch, die voor ons gelukkig niet bestond uit witte rijst met bonen maar gewoon uit hutspot en pannenkoekjes. De lunch duurde natuurlijk anderhalf uur, dus tegen de tijd dat we weer konden beginnen lag de helft al half te slapen. Maar we zijn er weer hard tegenaan gegaan. ’s Middags zijn de kozijnen afgemaakt, is er een buitenmuur geschuurd en zijn er weer een aantal kamers geschilderd. Ook is er een andere buitenmuur knalrood geverfd, want dat past goed bij de blauwe daken. Toen het begon te regenen waren er toch wel wat mensen die het voor gezien wilde houden, maar uiteindelijk is toch iedereen tot 4 uur gebleven. Behalve Esther en Charlie (zoals Charlotte door de Kenianen wordt genoemd), want die hebben nog een extra uur onbetaald overgewerkt, er moest namelijk nog een kamer geschilderd worden en dat konden ze Calvin of Kevin niet alleen laten doen natuurlijk.

 

Nkararu

Anne (Zuidema), Eva, Sanne, Shanna en Alexander zijn teruggegaan naar de plek waar het andere groepje gisteren was, Nkararu. De weg ernaartoe was weer typisch… Toen we er bijna waren moesten we nog een steil, hobbelig stukje naar beneden. Dat was een behoorlijke opgave voor zowel de auto als de billen van de passagiers, dus dit moesten we dan ook op de terugweg lopend doen. Toen we aankwamen op de plek was er al veel gedaan. Er werd echter meegedeeld dat we nog ruim een halve meter moesten levelen, de berg ín, dus met pikhouwelen en schoppen gingen we weer aan de slag. Het was toch wel erg zwaar werk en elke 10 seconden een kleine pauze was niet overbodig.  Na een poosje hakken en scheppen werd het tijd voor de weer ‘heerlijke’ bonen met zompige rijst. Net als gisteren werd ook ons groepje weer aangestaard door een horde kinderen die na een poosje zelfs meedansten met de Nederlandse muziek. De (vele) restantjes werden gedoneerd aan de bange hondjes. Na de lunch mochten we weer hard aan het werk, want er moesten nog twaalf gaten van zo’n 40 centimeter met zware metalen stokken worden gemaakt. Echter, na een poosje kwamen we meer en meer stenen tegen en besloten we het aan de Kenianen over te laten. Met hamer en beitel hebben wij, maar vooral Alexander, nog een poging gedaan om de twee grote uitstekende stenen met de grond gelijk te maken. We hadden dus weinig te doen. Aangezien de Kenianen wel lekker bezig waren, gingen Eva, Alexander, Shanna en Sanne een paar anderen Rummikub leren. Zo legden ze af en toe een 13 bij drie twaalven, maar een joker pakken was toch wel erg duidelijk. Anne Z was de (inmiddels nog maar twee van de vijf) hardwerkende Kenianen boven aan het aanmoedigen. Zij vonden haar pogingen met de grote zware hamer erg grappig en daarom kwam de camera al snel tevoorschijn. Op de terugweg nog een ambulance tegengekomen die reclame maakte voor het medical camp van vrijdag. Maar dat, lieve kijkbuiskinderen, is weer een ander verhaal…

Baukje, Charlotte, Shanna en Anne Z

 

P.S. Lieve Mamma, ik ben totaal het besef van dagen kwijt, maar Father Joseph vertelde me vandaag dat het morgen de 22e is, dus ik wil zo de eerste zijn die je feliciteert met je verjaardag. Dus zoals ze in Kenia niet zeggen maar zoals fr. Joseph heel lief creatief voor me hertaald heeft: Furahia sherehe ya kuzaliwa.

Reactie plaatsen

Reacties

Ninetta en Elisa
5 jaar geleden

Lieve allemaal
Wat weer een.mooie verhalen. Jullie zijn goed bezig en ook nog zo sportief....Toppers
Groet vanuit Barcelona
Ninetta en Elisa

Marijke Wijnker
5 jaar geleden

Wat zou ik graag eens om een hoekje kijken en wat zijn jullie goed bezig!!
Fijn om de verslagen te lezen!
Een hartelijke groet uit een heel warm Heerhugowaard !
Marijke Wijnker

Jeannette Zuidema
5 jaar geleden

Wat een mooi verhaal weer! Ik ben diep onder de indruk van jullie prestaties! En ook Ida krijgt een nieuwe broek! Liefs uit een warm Zweden

Stijn
5 jaar geleden

Top verslag weer, heel veel succes morgen!

Annie Wolzak
5 jaar geleden

Wat zijn jullie allemaal hard aan het werk! Super hoor en de verslagen zijn heel leuk om te lezen dan beleef je het een beetje mee! Wat zijn de kinderen daar blij he dat hebben Teun en ik ook gezien toen we in Africa waren en ook hun huisjes gezien. Wat leven wij dan in weelde lieve Keniagangers nog veel plezier met elkaar en met jullie hulp daar lieve groet uit de Waard Oma Annie Wolzak-Pols

Oma & opa Offinga
5 jaar geleden

Goeiedag! Wat een verhaal, dan te lezen dat onze kleindochter zo hoog op een dak staat! Geweldig hoor hoe jullie met elkaar zo dingen aanpakken! Hopelijk gaan de blaren gauw over, Niels.. opa en ik zeiden al tegen elkaar, ze kunnen hier dan straks ook aan de gang.
We vinden het echt genieten elke ochtend jullie verhaal zo te kunnen volgen.
Hartelijke groet, oma en opa Offinga

Els Vlaar
5 jaar geleden

euk om te lezen en heb ik ook meegemaakt dat de kinderen een houding kunnen hebben van: het is zoals het is, betreft bijv. de maaltijden. Je zou bijna denken dat ze van ruzie nooit gehoord hebben; dus nooit ruzie maken. Wat een vredig land moet dit zijn. Hier valt veel van te leren.
Pieter, ik hoop dat je geen blessures oploop door keihard te werken. Ze willen nog meer dagen van je genieten.

Erik Hage
5 jaar geleden

Hallo allemaal!
Als ik jullie verhalen zo lees heb ik het idee dat jullie harder werken dan jullie thuis ooit gedaan hebben. Maar goed dat de meesten pas weer eind augustus aan de bak moeten in NL, kunnen jullie nog ff vakantie houden.
Leuk om te lezen dat de kwasten mooi van pas komen. Ik heb het doorgegeven hier en kreeg een dikke duim omhoog terug op de mail. Toch nog even de bezorgde vader uithangen; kijken jullie wel uit op dat dak? Een ongeluk zit in een klein hoekje......
Van een arbo-inspecteur hebben ze daar nog nooit gehoord zeker😀. Verder hier alles ok. In het mooie De Goorn is het in het gereedschapswinkeltje slechts 31 gr dus dat valt wel mee. Ben weer benieuwd naar de volgende blog!
Groetjes Erik
PS
@Charlotte; hou het maar bij knuffelen met die Kenianen, het is zo'n end rijden om op verjaardag te gaan naar je schoonfamilie🙄
Kus, papa😘

Huub en Hester
5 jaar geleden

Hallo allen,
Wat een mooie verhalen en wat zijn jullie goed bezig. Begrijpen wij het goed dat jullie Linda aan het werk hebben gekregen boven op een dak? Moeten jullie toch eens vertellen hoe jullie dat voor elkaar hebben gekregen. Bij ons bevroor ze letterlijk op het dak en wist ze niet hoe snel ze naar beneden moest komen.
We zijn trots op wat jullie allemaal al hebben gedaan en kijken uit naar het volgende verslag. Lieve groet uit het tropische Normandië

Anneke en Maartje
5 jaar geleden

Zo, stelletje bouwvakkers! Dat ziet er allemaal indrukwekkend uit. Allemaal lekker aan de arbeid en sommigen leven zich zo in dat ze een bijbehorend bouwvakkersdecolleté hebben. Wij zijn trots! Zet hem op en geef ze van jetje! Dit zijn herinneringen die je je leven niet meer vergeet. Groetjes Anneke en Maartje

NB @Alexander, lukt het een beetje met het skema? Deze week twee keer 15, een keer 3x3 en een 20! Zet hem op


ma 22-07 | De eerste werkdag

Geachte Hollander, na 4 dagen identificeren wij ons niet meer als Nederlander, daarom wordt u als lezer vandaag Hollander genoemd. Vandaag was de eerste dag dat we hebben gewerkt en dat was enorm slopend. Maar daarvoor had een klein groepje bedacht dat het slim was om even wat aan sport te gaan doen. Onder leiding van Alexander gingen Baukje, Niels, Thomas en Joeri mee om even hard te lopen en daarna ook een kleine work-out te doen. Het bleek een half uur die niet nodig was vanwege het werk dat die dag verricht zou worden. Het ontbijt stond klaar om half acht en daarna ging een groep naar Nkararu om daar een vloer te leggen en naar informatie van Pieter, ‘Iets aan een keuken te doen’. Vertrek stond om half 9, maar vanwege een lege band werd dat vertraagd tot 10. Het was wel fijn om te weten dat we een goeie band hadden, vanwege de mooie hobbels die we vandaag wel hadden. Hoofdjes tegen dakje was dus ook zeker wel gelukt. Hier splitste de groep van elf op in 2 groepen; groep één, bestaande uit Marit, Daisy, Esther, Pieter, Suus en Ida, nam de vloer op zich en groep twee met Jorien, Thomas, Baukje, Frouke en Joeri zouden de keuken op zich nemen.

Uit groep één gingen Daisy, Marit en Ida de vloer goed schoonmaken, eerst op handen en knieën alle stukjes aarde en stenen met de hand bij elkaar vegen, bij elkaar leggen en in bakken doen en naar buiten gooien. Nadat Peter (de Keniaan, dus niet te verwarren met ‘onze’ Pieter) uitleg heeft gegeven zijn Marit en Daisy verder gegaan met de grond. Pieter heeft ons geleerd hoe we de grond klaar moesten maken voordat het cement gestort kan worden. Ook heeft hij ons geleerd hoe je cement moet maken. Nadat het cement klaar was, moest het verspreid worden over de grond, dit deden wij met een troffel. Na het stampen met een stamper, hebben wij de grond geëgaliseerd met een stalen balk. Als laatste hebben wij het nieuwe vloertje een oranje/rode top coat gegeven. De top coat moest er uiteindelijk twee keer eroverheen aangezien de ene kant van het lokaal de perfecte kleur had maar de andere kant helaas echt een andere kleur had. Esther, die de mix voor de top-coat maakte, had de half Engelse, half Keniaanse instructies namelijk verkeerd begrepen, en daardoor minder pigment gebruikt. Uiteindelijk is alles gelukkig opgelost.

Bij het kiezen van waar de groepjes gingen werken wilde Peter (de Keniaan) graag dat de jongens bij hem zouden gaan werken omdat hij vond dat jongens sterker waren. Nou, de meiden hebben laten zien dat wij ook sterk zijn want uiteindelijk waren we met een topteam en hebben we een mooie vloer gemaakt! Pieter [Bijl] vroeg aan Peter hoe de meiden het hadden gedaan en het antwoord was (uiteraard) “They did an excelent job!!!”

Groep twee ging dus naar de keuken-to-be toe en toen we weer eens berg opwaarts liepen, stopte onze begeleider ineens en zei hij: ‘Nou, hier mag ie komen.’ De verassing was enorm omdat we niet dachten dat er vanuit niks een keuken gemaakt moest worden en het idee was dat er iets gerepareerd of iets dergelijks moest worden. Met stappen werd de grond gemeten die ongeveer nodig zou zijn voor de keuken en na een kleine uitleg werd het duidelijk dat we de grond gelijk moesten gaan maken. De pikhouwelen en scheppen lagen voor ons klaar en daar gingen we. Goedgemutst gingen we te werk en het was enorm zwaar. De grond bestond voor dertig procent uit steen en voor zeventig procent uit harde grond dus het ging voor geen ene meter. Na een kleine pauze gingen we verder, alleen hadden Suus en Frouke geruild van taak en groepje. Suus kwam erachter dat het werk geweldig was om je agressie kwijt te kunnen. Die begon toen toch met slaan! Daar zeg je u tegen! Ondertussen lag er al een flinke laag op het onderste stuk en dus werd de vooruitgang merkbaar. Het werd tijd voor alle kinderen van de school om te gaan eten en die gingen met alle bordjes bonen maar even kijken naar die blanken die aan het werk waren. Met honderden ogen op ons gericht, deden we alsof wij het niet merkten en bleven zij ongegeneerd staren en kijken. Door al het eten van de kinderen te zien gingen onze maagjes wel knorren. Een uur na de beloofde tijd werden we geroepen voor het eten, achteraf had dat niet voor iedereen gehoeven. De lunch bestond uit louter gekookte bruine bonen en witte rijst. Het viel niet echt bij iedereen in de smaak, maar de voedzame maaltijd was wel nodig.

Daarna was het tijd om weer aan de slag te gaan, alleen was er nog een uurtje over voordat we weg moesten gaan. Dus wij gingen nog even hard aan het werk. De begeleider had niet gedacht dat we zo ver zouden komen dus waren wij best wel trots op onszelf. Het was rond half 4 toch wel echt tijd om te stoppen dus lieten we nog een klein beetje grond over voor de groep van morgen. Net voordat we weggingen lieten we bij de docenten daar nog even wat spelletjes en kleding en dergelijke achter en toen konden we vertrekken. De hobbelige weg terug was in de tussentijd niet veranderd en toen we terugkwamen hadden we het gevoel dat we een hele productieve dag achter de rug hadden en waren we moe maar voldaan helemaal gesloopt.

Groepje 2:

Vandaag was het dan zover: we konden gaan werken aan de Nursing school. Alexander, Anne Zuidema, Shanna, Linda, Niels, Karen en Marjolein gingen het dak schilderen. Dit was enorm zwaar werk omdat het daar heel heet was en ze in een wijde hurkpositie (als een pasgeboren giraffe) moesten staan om bij het dak te kunnen. Hierdoor scheurde Anne Zuidema uit haar broek en besloot ze er een verfhandschoen in te stoppen zodat niemand het kon zien. Helaas stak de middelste vinger van de handschoen er nog uit. Ook was het schilderen op het dak lastig door de geïmproviseerde/Keniaanse ladder. Dit bestond uit boomstammen en wat oude latjes. Op het dak hebben ze ook gezien hoe een ongewenst persoon op het terrein op een Keniaanse manier werd verwijderd, dit ging er nogal hardhandig aan toe. Een ander deel van het groepje die ging werken aan de Nursing school begon met het schuren en schilderen van de kozijnen. Dit waren Ineke, Anne Hiddinga, Martijn, eva en Sanne. Het schuren leek eindeloos door de vele ramen en de kleine spalkjes voor de ramen. Soms waren de ramen iets te hoog, toen besloot Simon (de Keniaanse schilder) dat het wel een goed idee was dat eva op een wiebelige stoel op een wat wankele tafel te gaan staan. Uiteindelijk kregen we toch de gesponsorde verfkwasten in onze handen geduwd en mochten we alle kozijnen wit schilderen. Simon vond het heel leuk om te vertellen over het schilderwerk en dan vervolgens 10 minuten achter je te staan kijken hoe je het doet. Lisa, Niels, karen en Charlotte gingen de muren en de palen schuren en schilderen. Karen en Charlotte hadden sjans met een Keniaan, hij heette Kelvin, en was heel verbaasd toen Karen en Charlotte hem een knuffel gaven. Aan het einde van de middag kwam iedereen het groepje van de kozijnen helpen met schilderen, gezellig met de muziek van Niels.

We hebben tot half 5 hard gewerkt en rond die tijd kwamen ook de andere groepjes terug. Alleen Esther en Pieter hebben nog anderhalf uur moeten wachten totdat de werklieden klaar waren met het finishen van de net aangelegde vloer. Om de tijd te doden heeft Pieter een welverdiend dutje in het gras gedaan en heeft Esther met de schoolkinderen gespeeld. Zij waren net uit met school en kregen van de teachers een paar van de spullen die wij zojuist cadeau hadden gedaan. Esther heeft de kinderen het schoolpleinspelletje aangeleerd waarbij je een tennisbal tegen de muur gooit, en bij de stuit er overheen moet springen. Het was zoals altijd erg grappig om de Keniaanse kids wat nieuws aan te leren!

Rond 6 uur was de hele groep eindelijk weer helemaal compleet in Kilgoris. Na voor sommigen een warme en voor sommigen een koude douche (dat lag eraan of je voor of na het oplossen van de stroomstoring onder de douche stapte) gingen we samen eten. Daarna hebben we de berichtjes gelezen en gezellig gekletst. Na een lange dag lekker vroeg slapen en morgen weer fris voor de nieuwe werkdag.

 

Ps. @Mar, ik heb van mijn moeder alleen maar mueslirepen meegekregen. 😊  Groetjes, Marit

 

Reactie plaatsen

Reacties

Marlies
5 jaar geleden

Hmm ik voel me zeer lui na het lezen van al die actie! Ik vandaag totaal niks gedaan. Excuus is dat het heet is! Maar jullie.. Respect hoor! Fantastisch dat jullie echt wat kunnen betekenen en intussen al die ervaringen met de Kenianen, rijkdom! Zijn jullie nog bij met de bijbel in een jaar uitdaging Niels en Alexander? Anders mooi moment voor even pauze van het werk ;-) succes weer vandaag!

Jeannette Zuidema
5 jaar geleden

Tjongejonge wat hebben jullie geboggeld zeg! Stoer hoor. Arme Anne, je krijgt een nieuwe broek! Oma Ieke geniet ook van jullie verhalen. Liefs, Jeannette

Diny en Arie
5 jaar geleden

Hallo allemaal.
Hier even een berichtje uit de van Ostadelaan, voor de harde werkers in Kenia. Wat presteren jullie daar veel in de warmte met elkaar. Petje af hoor. Toppie! Voor Charlotte dikke kus. Groetjes oma en opa Koen.,

Abco de Buck
5 jaar geleden

Wow, je gaat voor ‘wat aan de keuken doen’ en je staat vervolgens een dag te pikhouwelen in de volle hitte. Respect! Je staat er stoer op, Jorien. Het is hier in de Vogezen ook heet. Morgen zoeken we de bergen op. Zo te lezen hebben jullie het ook bere gezellig met muziek en spelletjes en gescheurde kleren😉. We kijken uit naar de volgende blog! Groetjes van Karin Abco en Tames.

Yolanda Le Blansch
5 jaar geleden

Wat een toppers zijn jullie allemaal. Het is leuk om jullie beleving hier te kunnen volgen. Compliment voor de leuke verslaggeving. Vanavond weer lekker bijkomen van jullie werkdag, kunnen jullie er morgen weer vol tegenaan

Rob Meijers
5 jaar geleden

Tjonge jullie zijn wel bergen aan het verzetten. Anne doe maar geen giraffehouding meer. Ik weet niet hoeveel broeken je nog mee hebt? Moet ik naald en draad opsturen. Bikkel ze verder....

Els
5 jaar geleden

Super leuk om jullie belevenissen te kunnen volgen. Zo voelen we ons er toch een beetje bij:). En father Joseph heeft zijn woord gehouden om genoeg werk over te laten voor jullie. Jullie zijn bikkels!
Succes verder, groetjes Els de Visser-Groenewegen

Patrick
5 jaar geleden

Jeetje wat hebben jullie alweer een werk verzet!!
Wat zullen de mensen blij zijn met jullie hulp.
We zijn weer benieuwd naar het nieuwe reisverslag ☺️
Groetjes uit het hete nederland
Patrick, marilene, diederik, zefanja en jessey

Nienke Pols
5 jaar geleden

Wat een mooie verhalen allemaal. Ja, zelfs IK lees ze iedere dag, terwijl ik helemaal niet van lezen hou😉. Maar na het lezen van deze verhalen weet ik het zeker: de volgende keer wil ik ook mee, schrijf me maar alvast op de lijst😇😜!!
Veel plezier en succes allemaal💪🏼.
Groetjes Nienke

Stijn
5 jaar geleden

Wat hebben jullie al een boel gedaan. jullie verhalen zijn een mooie motivatie bron om zelf ook wat te gaan doen. Super om te lezen weer!

- Stijn(je weet wel van wie)


zo 21-07 | 3 verslagjes in 1

Beste lezer. Zit u goed? Comfortabel? Heeft u wat te eten en te drinken bij de hand? Heeft u de tijd om dit uitgebreide verslag te lezen? Mooi! Veel leesplezier!

 

Gisteravond kregen wij te horen dat we in groepjes naar een aantal kerken zouden gaan. De eerste groep van 15 die om kwart over 8 vertrok, ging naar een kerkje 20 km verderop. De tweede groep, groep van 4, ging naar twee kerkdiensten vlakbij, zij zouden om half 9 vertrekken. De derde en dus laatste groep van 6 bleven op locatie om daar de Sundayschool bij te wonen.

 

Deze ochtend begon voor onze groep (Niels en Suus) een beetje moeizaam. Half 8 is toch wel heel erg vroeg voor velen van ons. Maar nadat we allemaal uit onze kribbetjes gerold waren en netjes klaar waren voor de dag gingen we eerst even ontbijten. Na het ontbijt was het tijd voor Shanna, Joeri, Linda, Thomas, Pieter, Marjolein, Alexander, Charlotte, Sanne, Baukje, Anne H, Anne Z en Ineke om af te reizen naar Enoosainn om een Keniaanse kerkdienst bij te wonen. Father Joseph was de bestuurder van ons busje, Pieter reed in een auto achter ons aan. Onderweg hadden we leuke muziek op, Father Joseph, Joeri en Suus die voorin zaten zongen gezellig mee, de mensen achterin de bus konden niet mee genieten van de muziek maar wel van het o zo mooie gezang van het drietal voorin. Dit kwam mede door de weg waar we op reden, want de weg was nogal hobbelig. En Niels die achterin zat stootte zijn hoofd tegen het dak.

 

Eenmaal aangekomen op bestemming, konden we gelijk de kerk binnen gaan. Waar alle kinderogen meteen op ons gericht waren. Enkele minuten later werd een melodie afgespeeld waar op wij met z’n allen lekker stonden te swingen en te klappen. Dit werd gevolgd door een groepje kinderen die dansend en zingend richting de preekstoel liepen. Father Joseph volgde hen al klappend. Toen de melodie was afgelopen en iedereen ging zitten, startte Father Joseph de preek in Swahili. Tijdens de preek, werd er nog veel meer gezongen en gedanst. Wij konden niet stil blijven staan want de melodie had een lekkere beat. Hierna werd er veel gebeden en werd er gecollecteerd. Father Joseph legde een klein deel van de preek uit in het Engels aan ons. Daarna mochten wij voor iedereen Siya Hamba zingen en meteen werden alle telefoons tevoorschijn gehaald om ons te filmen. Al dansend zongen wij en er kwamen zelfs een paar kinderen met ons dansen. Na de twee uur durende dienst, gingen wij voor de kerk spelen met de kinderen en hebben veel foto’s kunnen maken.

 

Father Joseph leidde ons toen naar een school waar wij ons voor gingen stellen en de kinderen ons een warm welkom heetten. Hierna hebben we in een kring met alle kinderen de Hokey Pokey gezongen en gedanst en nog een paar andere Keniaanse liedjes. De kinderen vonden het heel jammer dat we weg gingen. Onderweg terug naar huis stopte we nog even bij een ander klein kerkje dat Pieter heeft gebouwd met een ander project van een paar jaar geleden. Daar mochten wij ook nog een even een stukje bijwonen van de dienst die op dat moment bezig was. Anne H en Suus waren hun concentratie volledig kwijt en in een poging om de kerkdienst stilletjes te verlaten stootte Suus best hard tegen een kerkbankje aan dat daar stond. Schamend liep het tweetal verder en wachtend op de rest die enkele minuten later ook aansloten. Hierna vervolgden wij onze weg richting huis met dit keer leuke muziek op via een bluetooth speaker midden in de bus.

 

De ochtend begon voor mijn groepje gelijk met slecht nieuws, ik (Eva) zou samen met Esther, Lisa en Martijn naar 2 kerkdiensten gaan in vrij kleine gemeentes. Maar helaas kon Martijn niet met ons mee omdat hij de hobbelige weg niet aan kon door een valpartij tijdens het voetballen van de vorige dag. Hij heeft waarschijnlijk een bandje in zijn knie verrekt. Het doet gedurende de dag behoorlijk zeer, maar hij weert zich kranig! Maar sommige bewegingen en al teveel lopen lukt gewoon (nog) niet, dus hij zal nog even rustig aan moeten doen. (Wat hem erg veel moeite kost!) Hij heeft een prachtige Keniaanse kruk gekregen van fr. Joseph, maar die was natuurlijk veel te kort voor deze lange, Hollandse jongen. Dus de father heeft deze persoonlijk op maat gemaakt! Hoe lief?! Het feit dat hij niet mee kon naar de kerkdienst, heeft hem wel een mooi gesprek opgeleverd met de gatekeeper van het terrein.

One man down, maar wij vertrokken samen met Father Paul naar de gemeente Parokko. We kwamen een half uur te vroeg aan, dus Miss Precious met haar 2 zoontjes ‘Good Luck’ (ook wel Lucky genaamd) en Bryan lieten ons de omgeving zien. Van de keuken van de school tot het veld voor de koeien en de landbouw, en we mochten zelfs even bij haar huis naar binnen. Esther heeft een lieve Keniaanse jongen nog de schrik van zijn leven gegeven, toen hij met een beetje haast na een douchebeurt naar binnen rende en geen ‘Mzungu’ (Blanke) had verwacht.

Toen was het na een hoop foto’s toch tijd om naar de kerkdienst te gaan. We werden met bewondering aangekeken, vooral door de kinderen. We konden niks verstaan van de kerkdienst, want alles was in Swahili, maar we hebben toch aardig ons best gedaan mee te zingen.

Na de dienst mochten we nog blijven bij de repetitie van het koor, maar helaas moesten wij gelijk door naar de 2de kerkdienst op een vrij afgelegen plek waar Father Paul ook nog voor zou gaan. Weer in de auto werden de hobbelweggetjes alleen maar erger en ging de Father alleen maar harder rijden. Als je achterin zat (waar geen gordel was) werd je voortdurend van je stoel gelanceerd. Esther en ik hadden ook nog een flinke kopstoot, maar gelukkig konden we er allemaal om lachen. Na nog midden door een kudde koeien gereden te hebben en een tijdje te zoeken naar de weg, waren we eindelijk klaar voor de tweede kerkdienst.

Hier zaten we tussen het koor en hadden we een liturgie in het Swahili waardoor we wat beter konden meezingen. Maar ook hier kregen we niets mee van de inhoud van de dienst. We moesten wel in beide kerkdiensten ons nog even voorstellen.

 

Wij (Ida, Frouke, Daisy en Karen) zouden de Sundayschool (kinderneverdienst) bijwonen. Om half 10 zou de dienst beginnen en wij zouden dan vanuit de woonkamer worden opgehaald. In Keniaanse begrippen is half 10 toch wat later, denk aan half 11 ofzo. Dus rond die tijd werden wij inderdaad opgehaald. We hebben nog even een kwartiertje buiten moeten wachten zodat de Father de kinderen een klein beetje kon voorbereiden. In die tijd kwamen er kinderen aanlopen en werden wij al hartelijk door hen begroet. Daisy kreeg zelfs een pakje fruity chewing gum (fruitige kauwgom) van één van de kinderen! Toen de kinderen eenmaal waren voorbereid mochten ook wij naar binnen. Grote ogen keken ons aan. Wij mochten achterin plaats nemen. Bijna direct begon toen de dienst. De Father zou voor ons, zodat wij het konden volgen en verstaan, de dienst in het Engels houden, maar helaas galmde het in het kerkje zo erg dat hij het net zo goed in het Swahili had kunnen doen. Na heel veel liedjes en dansjes gingen de kinderen ook nog privé-optredens geven aan ons. Hierna ging de Father de preek houden. Die ging over hoe je gasten verwelkomt en verzorgt, hij heeft hier wel een uur over gepraat. Na de preek mochten wij een zangoptreden geven. We werden door de Father naar voren geroepen en helemaal vooraan in de kerk geplaatst. De liedjes die wij deden waren het Vliegerlied, 1 keer in het Nederlands en 2 keer in het zelf vertaald Engels. En ja, dit was inclusief dans. Ook hebben we In the Jungle en 'hoofd schouders knie en teen' (op de melodie van de wielen van de bus en in het Engels) gezongen. Daarna kregen we nog een keer een preek en gebed, hetzelfde onderwerp als daarvoor. En uiteraard nog een extra optreden. Wat ons opviel in de dienst, was dat alle kinderen opstonden, praatten en soms ook naar buiten liepen tijdens de Sundayschool. De meiden die de Sundayschool leidden zeiden hier niks van. Dit hebben wij in Nederland totaal niet. Dus daar keken we heel erg van op.

Na de Sundayschool zijn we nog naar de normale dienst geweest. We gingen met de kinderen achter in de kerk zitten. Er werd heel veel gezongen en gedanst door het koor, de rest van de kerk was vooral aan het luisteren en kijken. Op een gegeven moment stonden allerlei mensen op en liepen door het middelste gangpad van achter in de kerk naar voren en daar werd toen een man in een kleed gewikkeld. Zelf snapte wij hier niks van, want deze dienst werd wel in het Swahili gehouden. Wij zaten tussen de kinderen. Dat betekent hier; heel veel handjes en oogjes en gefriemel en alles wat een celebrity dagelijks meemaakt. Op een gegeven moment kwamen we erachter dat de dienst nog zo 2 uur zou duren en gaven we het op. We zijn teruggegaan naar het huisje.

Nadat iedereen terug was gekomen van de kerkdiensten hebben we samen nog even geluncht. Op het menu stond patat, met een worstje wat voor frikandel door kon, een salade, wat rijst, wat bonen in een sausje en natuurlijk thee. Voor 's middags stond op de planning om rond vier uur te verzamelen om te sporten met de kinderen. Dit betekende voor ons een paar uurtjes vrij. Sommigen zijn in deze tijd gaan douchen, anderen slapen, of op een andere manier lekker even chillen. Rond 3 uur zijn er een aantal gepikeerde Hollanders naar het voetbalveld gegaan voor een onofficiele re-match! By the way, om een foutje even recht te trekken waar een aantal ontstemde reacties van kwamen tijdens het lezen van het vorige verhaal (ja, inderdaad, je weet al over wie we het hebben :P ). De stand van gisteren was 5-2 voor de Kenianen. Door het extra vuur in ons hart is het vandaag wel gelukt om de Kenianen te verslaan! Met een beetje hulp van wat Kenianen, Father Joseph en de partijdige scheids van gisteren (die twee keer heeft gescoord) kwam de stand uit op 5-7 voor ons! (Dit bericht wordt u met trots mede gedeeld door Suus!)!

Een andere groep is met de kinderen die niet bij de school horen, en ook niet met die kinderen mogen mengen, gaan touwtje springen. Dit escaleerde natuurlijk al snel in allerlei andere spelletjes. Zoals zakdoekje leggen, tsju tsju wah dansen, handjeklap, frisbeëen en weer het Vliegerlied. Al deze aandacht is voor ons best overweldigend. Dus na een half uurtje haakten de eerste mensen al af om nog even tot het avondeten te relaxen in het huisje of in de woonkamer van fr. Joseph. Voor het eten hebben we nog even met onze eigen “goedemorgen groepjes” gezeten om te bespreken hoe je je voelt en hoe alles ervaart. Daarna hebben we gegeten. De pot schafte pasta, dit houd in, natte spaghetti, met 3 plakjes tomaat. Ook stond er sla, tomatensla, spinazie, vlees en natuurlijk ugali. Na het eten hebben we nog met zijn alle gezellig in de huiskamer gezeten. We hebben de berichtjes gelezen, liedjes gezongen, spelletjes gespeeld en natuurlijk veel het advies van Father Joseph opgevolgd: TALK TO EACH OTHER!

Het is nu half 11 en er zitten nog wat jeugd, Esther en Pieter in de huiskamer. Morgen staat de wekker weer vroeg. Half 8 ontbijt en half 9 starten met klussen! Maar meer daar over lezen jullie morgen!

Groetjes: Eva, Niels en Suus, Daisy en Karen.

 

P.S.: Geachte Sijmen, als het tropisch weer wordt in Nederland, moet je niet alleen op woensdag de plantjes geven, maar wat vaker! Lieve kusjes, Mar.

P.P.S.: Geachte Veronique, wilt u hiermee zeggen dat dat de Klercqjes NIET fanatiek zijn? Met vriendelijke groet de Klercqjes

P.P.P.S.: Maak jullie allemaal geen zorgen hoor! Het gaat goed met Martijn! Hij wordt (onder luid protest van hemzelf) door iedereen in de watten gelegd, zodat hij ons zo snel mogelijk kan helpen met alle klussen die ons te wachten staan!

P.P.P.P.S.: Lieve Marlies Douma, we weten dat je dit leest. Tijden het volleyballen denken we veel aan je. Elke keer als de bal in het net komt, op de typische manier, roepen we keel hard “VIS!!!” , groetjes Frouke en Lisa.

Reactie plaatsen

Reacties

Sarah-Joan Deetman
5 jaar geleden

Hej Marjolein, voor de warmte hoef je niet naar Kenia. Maar dat schrijft iedereen al. Toch wen je er na verloop van tijd aan en slaap je als altijd. Spreken jullie engels of frans met de medewerkers? Een week geleden zaten we nog op een bootje in een frisse avond naar muziek te luisteren. Gek idee. Straks ga ik het hele dagboek lezen dus wellicht lees dubbele berichten. Veel interessants heb ik niet te melden. De Brexit is nog steeds geen feit en tegen de poezie van Sijmen kan ik niet op. In ieder geval: goede werklust en plezier in wat jullie doen.

Erik
5 jaar geleden

Hallo wereldreizigers,
We zijn benieuwd wat er vandaag allemaal beleefd is. We hopen dat jullie veel schilderen daar, dan kun je bij terugkomst gelijk doorgaan met ons huis, Charlotte.
Maar zonder gekheid, wat een mooie belevenissen maken jullie daar mee. Zuig alle indrukken op, die pakken ze je nooit meer af! We wachten met spanning op de nieuwe verhalen. Knuffels van Erik en Brenda
PS
Loes heeft een tijdelijke slaapplaats gevonden aan ons voeteneind, Charlotte, dus van ons mag je morgen alweer terugkomen! Dikke knuffel van Loes, Tommie, Karel en Katie!
Oh ja, en misschien van je broertjes ook nog....

Sijmen van Hooff
5 jaar geleden

Dappere strijders in Kenia!

Met veel bewondering heb ik jullie meest recente reis teruggelezen. De tijd, aandacht en geduld die jullie tonen is bewonderenswaardig. Zeker gezien de plek waar jullie zijn en hoe jullie hiermee omgaan.

Als ik het zo mag samenvatten is een bestrating bedrijf geen slecht idee, plus een verzorger voor het NL voetbalelftal wat jullie mee hebben gebracht. Geintje uiteraard. Kan me bijna niet voorstellen hoe anders het daar is t.o.v. het zo goed verzorgde Nederland.

Geweldig ook dat jullie als celebrity’s worden opgevangen. Snap ik overigens volledig als ik de foto’s nog eens terugkijk die Marjolein heeft gestuurd. Ge-wel-dig. Al die mooie donkere mannetjes en dan een hoog blonde, krullende dame met fonkel blauwe ogen. Wie kan dat nou niet weerstaan... (A)

Het gemis begint wat toe te nemen, ik kan me voorstellen dat het niet alleen voor mij geld maar voor meerdere mensen hier in Nederland als bij jullie in Kenia.

Heel veel succes met het klussen, hopelijk snel weer elektriciteit en dus warm water en ik zal wat gaan lobbyen voor wegenbouwbedrijf en in Nederland ;-)

Groeten uit een tropisch Alkmaar!

Ps: @Martie: planten worden waanzinnig goed verzorgd en de vissen zijn ook helemaal happy!

Huub en Hester
5 jaar geleden

Wat maken jullie toch een bijzondere dingen mee en wat fijn dat we dat vanuit Normandië mee kunnen lezen!We zijn erg benieuwd naar de filmpjes met zingende en dansende Keniagangers. We hopen dat jullie vandaag een mooie start hebben gemaakt met de kluswerkzaamheden. We kijken nu al uit naar jullie volgende verhalen. Veel liefs Huub, Hester en Bianca

Jan, Inge en Linda
5 jaar geleden

Wat een geweldige verhalen zeg! Superleuk om te lezen! Veel plezier nog daar (en een dikke kus voor Ineke!)

Lieneke
5 jaar geleden

Wow, wat een uitgebreid verslag. Leuk om te lezen!
Als jullie net zoveel werk maken van het klussen wordt het vast heel mooi!

De Buckies
5 jaar geleden

Wat een belevenissen voor jullie allen - NL én Kenianen op een gewone zondag.
Ontzettend leuk om via jullie Blog te lezen wat jullie meemaken.
We leven met Martijn mee - gelukkig deskundige hulp vlakbij.
Veel plezier en werk ze morgen.
Abco, Tames en Karin de Buck

Sanne Roos
5 jaar geleden

Wat maken jullie veel mee, geniet van deze bijzondere ervaring ! Erg leuk om te lezen :)
Goed dat jullie wonnen met voetbal (heeft Eva iedereen getackled ?)
Liefs sanne

Annie Wolzak-Pols
5 jaar geleden

Hoi lieve Kenia gangers,
Wat een leuke verslagen wat beleven jullie al veel!
Heel mooi om te lezen dan zie je het voor je.
Nu zijn jullie aan het werk geweest succes met alles en lekker genieten maar! Lieve groet uit België, Lizz
Zepp ,Sander,Lotte ,Wijnand en Oma Annie Wolzak

marina berardi
5 jaar geleden

dit was idd een verslag voor een bakje koffie of iets anders lekkers maar wel erg leuk ga zo door en tot de volgende keer groetjes marina


za 20-07 | hup, Holland, hup! (poging 1)

Na een (voor de meesten) heerlijk lange nacht slaap mochten we om 9.00 uur aansluiten bij het ontbijt. Er stonden eieren, knakworstjes en toast voor ons klaar. Ook was er een kan met wat zij thee noemen, maar wat meer leek op warme melk. In de woonkamer zijn door Fr. Joseph briefjes opgehangen met daarop: “We have no WI-FI here!!! Pretend it is 1983: talk to each other!”. De rest van de ochtend stonden er geen activiteiten op het programma en hadden we tijd voor onszelf. Sommigen schreven in hun reisdagboek of deden spelletjes. Echter besloten Marit en Daisy dat ze nog niet genoeg slaap hadden gehad, en deden een schoonheidsslaapje.

Om 11.30 uur moesten we verzamelen voor een rondleiding over het terrein door Pieter. Eerst kwamen we langs de School of Nursing. We zullen hier vanaf maandag aan de slag gaan. Daarna liepen we langs een huis voor kinderen met een lichamelijke handicap. Die kunnen daar slapen, en zijn overdag op de tegenovergelegen school. Wat verder zagen we de oude kerk die niet meer in gebruik is. Hiernaast is een veel grotere nieuwe kerk gebouwd. Op de terugweg mochten we een kijkje nemen in een slaapzaal voor meisjes van de school. Dit was een klein en donker gebouw bestaande uit hout en golfplaten. Hierin stonden allemaal stapelbedden, en alle meisjes hadden 1 koffer voor hun persoonlijke bezittingen. Na de rondleiding stond de lunch voor ons klaar. Iedereen zat lekker te eten, tot Pieter met het nieuws kwam dat er in de keuken een 1 maand oude baby was. Hierop stonden een aantal meiden direct op om een kijkje te gaan nemen. In de woonkamer waren alle oehs en aahs duidelijk te horen. Daisy had de primeur en mocht het kleine meisje met de naam ‘precious’ als eerste vasthouden.

In de middag was er voor ons een sport en spel programma georganiseerd. Gekleed in onze oranje shirts liepen we naar de basisschool. Er werd een elftal samengesteld voor een voetbalwedstrijd tegen de Keniaanse leerlingen. Onder fanatiek gejuich ging de wedstrijd van start. Het voetbalveld is een ongelijk en heuvelig grasveld wat half de berg af loopt. Er waren dan ook binnen de kortste keren een aantal gewonden. Martijn heeft helaas zijn knie bezeerd, en Alexander liep een flinke schaafwond op. Maar geen zorgen, want ze zijn bij groepsmama Ineke en EHBO’er Karen in goede handen. Helaas viel al snel het eerste doelpunt voor de Kenianen, en later nog een paar meer. De eindstand: 5-1 voor de Kenianen. De voetballers kregen hierna even rust en de andere groepsleden begonnen aan een volleybalwedstrijd. Ondanks de tegenpartijdige scheids Alexander stonden we een paar punten voor. De Kenianen maakten uiteindelijk het winnende punt met dus weer een nederlaag voor Oranje.

We zijn dus zeker van plan volgende week voor een re-match te gaan!

Na deze sportieve activiteiten waren we wel toe aan een lekkere douche. Echter wachtte er bij terugkomst een vervelende verassing: de stroom is uitgevallen. Dit betekent dus een koude douche en geen licht. Er bleek achteraf een kabeltje los te zitten, wat fr. Joseph heeft kunnen fixen, dus we hebben (voorlopig) weer even stroom en een warme douche!

Het eind van de middag hebben we verder kletsend, lezend en spelletjes spelend doorgebracht, totdat het avondeten klaar was. Er was dit keer een soort hutspot gemaakt; aardappelpuree met stukjes wortel. Maar op verzoek van een aantal mensen uit de groep is er toch ook ugali gemaakt! Want wat is Kenia zonder ugali?!

Na het eten hebben we samen al jullie nieuwe berichtjes van de website gelezen. Wat een belangstelling! Het is echt onwijs leuk om al jullie reacties te lezen, dus blijf vooral zo doorgaan!

We merken dat jullie je vooral bang zijn dat we spierpijn hebben van de hobbelige busrit. Maar, de afgelopen jaren is er enorm geïnvesteerd in de wegen, dus het viel echt enorm mee!

Op dit moment is het avond en zitten we nog gezellig met zijn allen in de woonkamer van fr. Joseph. We hebben een kaartensetje met leuke levensvragen, zoals “Hoe gelukkig ben je momenteel en waarom”, “Wat is je wildste fantasie”, “Waar schaam je je voor” en “Wat is je grootste blooper”. Het was een hilarische avond, met veel mooie verhalen!

Lisa

Reactie plaatsen

Reacties

Sijmen van Hooff
5 jaar geleden

Stonden wat foutjes in mijn reactie:

Reis = reisverslag
Geld = geldt
Wegenbouwbedrijf en = wegenbouw bedrijven

Lieneke van Hoven
5 jaar geleden

Goedemorgen! Vandaag gaan jullie aan de slag met waar je in eerste instantie voor gekomen bent: het opknappen van de School of nursing. Zet 'm op en maak er iets moois van!

Nicolette Roest
5 jaar geleden

Lieve Kenia gangers.

Met alle vertalen hoor ik dat jullie al heel veel leuke ervaringen hebben opgedaan. Leuk om dat te volgen. Morgen dan echt aan de slag. Succes daar mee. Ik kijk weer uit naar jullie verslag.

Rick
5 jaar geleden

Wat een warm welkom hebben jullie gekregen van de fathers. En wat een leuke en sportieve start van het project in de oranje outfits. Echt heerlijk als je dan ook nog zo’n afritsbroek mee hebt hè Baukje? Veel plezier en succes allemaal met de werkzaamheden!

Anneriek Uchibori
5 jaar geleden

Ik geniet van jullie verhalen en wens jullie veel mooie ervaringen.

Corrie en henk de waal
5 jaar geleden

Wat een mooi verslag .ik probeer jullie te volgen. Morgen aan het ECHTE werk beginnen. Succes

Jenny
5 jaar geleden

Wat ontzettend leuk om jullie belevenissen zo te lezen. Heel veel plezier. Groetjes Jenny

Leny hoogvliet
5 jaar geleden

Jullie verwachten het niet van mij maar hier een berichtje van oma.
Wat fijn dat jullie zoveel leuke indrukken opdoen. Heb een mooi tijd met elkaar. Liefs oma.

Laura Pierce
5 jaar geleden

Ik ken maar 1 persoon en dat is Martijn Molenaar, wat een geweldige ervaring om zo iets mee temaken. Zo ver is er nog niet gewerkt maar ik begrijp dat komt volgende week. Ik lees met veel plezier jullie ervaring.🤗Voor jou Martijn, Tante Laura

Like en Peter
5 jaar geleden

Hoi allemaal,
Wat fijn te horen dat het goed met jullie gaat.
Het is elke avond weer heel leuk om jullie verslag te lezen.
Veel nieuwe indrukken voor allen die voor het eerst in Kenia zijn en voor de overigen een warm weerzien.
En dan morgen aan het werk. We hopen dat het er prachtig gaat uitzien. Speciaal voor Martje, we waren heel blij met de wekker. Jaylinn was om zes uur wakker.😃. Liefs Like en Peter


vr 19-07 | Dag 1 in Kenia

Na een korte nacht stonden wij fris en fruitig bij de ontmoetingsplek voor het klooster te wachten op ons vervoer dat precies op tijd kwam (voor Keniaanse begrippen). Het was nog een hele kunst om alle koffers in vier auto’s te proppen. Het was vergelijkbaar met Tetris. Voor het ontbijt hebben we ons gemanoeuvreerd naar een ander, zeer indrukwekkend uitziend klooster. Daar hebben we onze maagjes gevuld met heerlijke: broodjes (al dan niet getoast), gebakken eieren, worstjes, warme en koude melk, cornflakes, jam en vers fruit. Er was zelfs koffie! Toen iemand daarachter kwam, stormde de halve groep als een malle op de koffie af. De koffie was binnen no-time op. Toen iedereen zijn ontbijt zo goed als op had, kwam Frouke binnenlopen. Frouke moest nog even bij de slaapplaats blijven wachten, omdat er geen ruimte meer was in de auto’s.

De planning van vandaag was om van Nairobi naar Kilgoris te reizen. Dat is zo’n 340 kilometer. In Nederland doe je daar ongeveer drie uur over, hier in Kenia, over Keniaanse tijd gesproken, zeven. Onderweg hadden we een aantal tussenstops, waaronder een mooi uitzichtpunt genaamd Rifti Valley. Daar hebben we een aantal foto’s gemaakt en ook nog even ‘geknuffeld’ met een soort molratten.

Jorien, Marit en Daisy zaten in de auto bij father Matata. Geduldig heeft hij al hun vragen beantwoord over de dieren in Kenia en de spoorlijn die ze onderweg tegenkwamen. De spoorlijn loopt van Ethiopië naar Kenia en misschien nog wel verder, kortom het wordt een hele lange spoorlijn! Op hetzelfde moment leerden Ida, Esther en Frouke ook iets over de spoorlijn, namelijk dat de spoorlijn wordt gerealiseerd door China.

De tweede stop was in Narok, hier kregen wij 2000 shilling van Pieter. Deze zakcentjes kon men nuttig besteden in een supermarkt waar ze van alles verkochten; van brood tot cosmetica tot televisies. Hierna stapten we allemaal weer in ons vervoersmiddel. Lisa, Marjolein, Suus, Joeri, Ineke, Alexander, Martijn, Anne, Shanna, Sanne, Karen, Anne, Linda, Thomas en Niels zaten in de bus. In de bus paste vijftien passagiers, dat zorgde voor een knusse, maar gezellige sfeer. Het kleine minpuntje was de piep die te horen was bij het naderen van de snelheid van 80 km/u. Helaas reed de buschauffeur nauwelijks onder de 80 L

Even later arriveerden we in Mulot, de woonplaats van father Matata. Dit was onze laatste tussenstop. Er werd ons een zeer uitgebreide lunch geserveerd door Alice. Deze bevatte zoals verwacht de Keniaanse pot (ugali, rijst en veel fruit) was niet te ontbreken bij deze lunch. Verder was er nog groentesoep, popcorn en chips. Niels, Martijn en Jorien probeerden te achterhalen wat voor een smaak het zou zijn: misschien paprika, of toch barbecue? Achteraf bleek de chips zelf gemaakt te zijn van rode pepers. Lisa, Frouke, Pieter, Esther en Marjolein waren al eerder een keer in Mulot geweest. Het was een fijn weerzien. Na de lunch gingen we naar de kerk van Mulot, waar de leerlingen van de Bisschop Colin Davies School ook aanwezig waren. Zij hadden een dansje met Masai-zang gerepeteerd en droegen dat aan ons voor. We zagen veel passie verwerkt in hun optreden en zagen dat ze het met veel plezier deden. Aan het eind van het lied pakten zij onze handen en samen begonnen we op het liedje te dansen. Na de Kenianen was het onze beurt. Wij gingen het lied “Siyahamba” voor te dragen aan de Kenianen. Ook ditmaal sloten we het gezamenlijk af door een polonaise te lopen met de Kenianen en Nederlanders gemengd door elkaar. We sloten af met het “Onze Vader” in het Swahili. Eenmaal buiten aangekomen na de bijeenkomst in de kerk hadden we tijd vrij gemaakt om de Kenianen even te ontmoeten en een gesprekje met ze te voeren. Als The Little Monsters van Lady Gaga renden de Kenianen op ons af. Ze vroegen van alles over ons: hoe we heetten, hoe oud we waren, wat we studeerden. Af en toe was het iets te overweldigend na een lange reis in de auto en een nachtrust van zo’n vier uur. Ook vroegen ze naar Annemijn, Lia en Zara die een paar jaar terug ook Mulot bezocht hadden. Het is bijzonder dat zij die namen zo goed onthouden hebben. Na zeven uur arriveerde we in Kilgoris. We werden hartelijk ontvangen door de Kenianen daar. Op de locatie waar wij zitten hebben ze een ziekenhuis en een school. We zullen vooral aan de slag gaan om het ziekenhuis te renoveren. Onze handen jeuken om aan de slag te gaan.

Jorien

 

P.s. Annemijn en Ilja krijgen de groetjes van Tess! (De familie waar ze vorig jaar hebben gelogeerd.)

P.p.s. Lia krijgt de groetjes van Miryam.

Reactie plaatsen

Reacties

Lia
5 jaar geleden

Lieve Keniagroep!
Ik lees dat jullie al een tijdje in Kenia zijn! Zelf was ik ondergedoken in Taize, een kloosteroord met net zo weinig internet als Kenia. Dus ik kan nu lekker veel lezen. Prachtige avonturen! Geniet met een grote G! Jullie zijn een rijke zegen daar. Doe alle lieve fathers een knuffel van mij! We zijj gezegend met zoveel goede vrienden die tevens vaders zijn. Groet Alice in Mulot als jullie er nog komen. Groet die lieve zuster van de afdeling prenatal care in Kilgoris. Groet Miriyam als jullie nog op de terugweg via Mulot gaan. Teveel lieve mensen om op te noemen!

Veel plezier,
Lia

Wilma van der Velden
5 jaar geleden

Hoi Suus
Wat een andere wereld voor jullie met veel nieuwe indrukken in korte tijd . Veel succes

Maud
5 jaar geleden

Heey Marit en de rest.
Ik hoop dat alles goed met jullie gaat.
Veel plezier. Ps. Marit we missen je nu al❤️
Xx Maud (oempaloempa😂😉😘)

Simone van Tunen
5 jaar geleden

Superleuk verslag om te lezen, kan me er een voorstelling van maken, zo leuk geschreven.....alsof ik zelf mee dans en zing!
Fijn dat jullie op plaats van bestemming, nu lekker aan de slag!

Succes allemaal en een dikke knuffel voor Suus

Ina terpstra
5 jaar geleden

Prachtig om te lezen. Ik zie het voor me!!
Opgepropt in een wat gammele bus.
Verslag van de vragen die jullie stellen..!!
De juiste nieuwsgierigheid.. kijk... daar leer je van!
Ik blijf jullie met plezier volgen.

De Buckies
5 jaar geleden

Wat fantastisch dat jullie overal zo warm ontvangen worden zeg!
Komt die koffer met kwasten tóch prima van pas. Veel plezier

Jeannette Zuidema
5 jaar geleden

Leuk verslag! Heel beeldend. Ik heb ervan genoten. Veel plezier allemaal en knuffels voor mijn meiden.

Els Vlaar
5 jaar geleden

Zo, vandaag zijn jullie in Kilgoris gebleven neem ik aan. Daar valt genoeg te ontdekken. Ik ben benieuwd of ze nog wat werk voor jullie hebben. Want soms zijn ze zo enthousiast dat alles al klaar is betreft het gebouw.
Maar vervelen zal je je zeker niet daar. Fr. Joseph zal genoeg leuke plannen hebben met jullie.
Pieter, wil je nog kijken of de kraamafdeling er nog goed voorstaat na onze flinke schoonnmaak. En even de baby's vertroetelen he.

Danny, Bianca Liam en Finn
5 jaar geleden

Wauw, wat ontzettend gaaf om te lezen. Wat een indrukken hebben jullie nu al gemaakt, veel succes met de klussen en geniet ervan!

Dikke knuffel!

Carina Berardi
5 jaar geleden

Gaaf dat jullie alles zo goed omschrijven dan krijgen wij er ook een beeld bij... top... En mijn handen beginnen ook te jeuken als ik dat zo lees klus ze maar vergeet vooral niet om ook te genieten... jullie zijn allemaal stuk voor stuk toppertjes!!!


do 18-07 | We zijn er! 🇰🇪

Het ging allemaal niet in één keer, maar we zijn uiteindelijk helemaal veilig aangekomen in Naïrobi!

Het begon met een enorme file op de A9, waardoor een aantal mensen bijna te laat op Schiphol waren. Toen iedereen gelukkig net op tijd ingecheckt was konden we het vliegtuig in en onszelf klaarmaken voor een lange vlucht. Maar helaas werden we na een uur weer uit het vliegtuig gezet! Problemen met het koelingssysteem…

We hebben twee uur bij de gate gewacht, maar zijn uiteindelijk met 3 uur vertraging toch vertrokken naar Kenia!

Het was verder een heel goede reis. Op Naïrobi airport werden we opgewacht door Fr. Joseph, Fr. San, Fr. Patrick en Fr. Matata. Deze vier fathers waren ook betrokken bij de eerste reis en zijn bij ons in 2016 op bezoek geweest in Nederland. Het was een leuk weerzien!

Het is inmiddels 3 uur ’s nachts en we drinken nog een kopje thee op onze overnachtingsplek, een nonnenklooster in het plaatsje Karen! (Hoe grappig is dat?!)

Morgen staat ons een 7 uur durende hobbelige busrit te wachten, dus we gaan nu snel slapen!

Tot het volgende verslag! 👋🏻

Esther en Frouke

Reactie plaatsen

Reacties

Alinda
5 jaar geleden

Wat geweldig om de dagverslagen te lezen en foto’s te zien! Kijk nu al uit naar de volgende! Fijn dat de reis er op zit. Succes morgen allemaal! Knuffel voor Shanna;) van ons!

Sijmen van Hooff
5 jaar geleden

Lieve Kenia groep,

Niet iedereen zal gelijk weten wie ik ben maar ik hoor bij Marjolein ;-)

Wat een start van de reis... zat alles behalve mee. Gelukkig zijn jullie alsnog heelhuids aangekomen en konden jullie dezelfde dag nog vliegen.

Wat ik van Marjolein hoorde is dat het klooster ook meer dan prima was, dat is een fijne zaak.

Inmiddels zijn jullie denk ik op de volgende bestemming en kan het echte werk bijna gaan beginnen! Hopelijk was de lange busreis nog een beetje te doen..

Vanuit het warme Duitsland wil ik de hele groep veel succes wensen de komende tweeënhalve week. Aan jullie voorbereiding en het fantastische bedrag wat jullie hebben opgehaald kan het in ieder geval niet liggen! Diep respect.

Waarschijnlijk horen jullie nog wel eens vaker van mij.

Groetjes!

Willy
5 jaar geleden

Wat fijn te lezen dat jullie zijn gearriveerd!
Leuk om jullie te volgen, een gezegende reis met elkaar. Dat een ieder een kostbare ervaring rijker terug zal komen!
Hartelijke groet uit friesland :)

Els Vlaar
5 jaar geleden

Zo, Eindelijk zijn jullie in Kenia waar ieder na een jaar van inspanningen naar hebben uitgekeken.
Jullie hebben deze trip dubbel en dwars verdiend zou ik zeggen. Pieter, ik denk dat je straalde toen je de priesters weer ontmoetten.
En ik hoop dat er genoeg plaats was voor jullie met alle koffers op weg naar jullie 1ste bestemming.
Veel plezier in dat mooie land met prachtige inwoners.

marina berardi
5 jaar geleden

gelukkig dat jullie goed zijn aangekomen ik hoop dat de busreis goed zal gaan en sucses met jullie missie

Brenda Hage
5 jaar geleden

Fijn dat jullie veilig aan gekomen zijn !
Ik hoop dat jullie nog wat hebben kunnen slapen.
Sterkte met de hobbelige reis vandaag!

Jeannette Zuidema
5 jaar geleden

Een echt Keniaans start dus: wat moeilijkheden en vertraging, maar het kwam goed! Sterkte met de hobbels!

Lieneke van Hoven
5 jaar geleden

Wat een toestanden hè? Maar de ongemakken van de reis van gisteren zijn voorbij en voegen weer iets toe aan de bijzondere herinneringen. Hopelijk gaat de busrit vandaag wel volgens plan. Goeie reis!


ma 15-07  |  Het aftellen is begonnen, nog maar een paar dagen!

Zondag 7 juli was de 'uitzwaaidienst' in de Ontmoetingskerk in Heerhugowaard. Wat een belangstelling en wat leven er veel mensen mee! Zo gaan we wel met een warm gevoel weg! ❤️

✈️18 juli tot 3 augustus reizen we af naar Kilgoris in Kenia, om daar te zien wat er met het door ons ingezamelde geld al gebeurd is. Ook steken we zelf de handen uit de mouwen om de laatste hand te leggen aan het het opknappen van de Nursingschool.

Als laatste teamactiviteit voorafgaand aan de reis hebben we een ouderwetse Lipdub gemaakt!
Op het liedje "Can't stop the feeling" van Justin Timberlake.

 

Veel plezier met kijken en blijf ons volgen! 👋🏻

 

(En een berichtje achterlaten mag natuurlijk altijd!)

Reactie plaatsen

Reacties

Marilene
5 jaar geleden

Hey Lieverds
Wat een belevenissen al in zo’n korte tijd. Fijn om te weten dat jullie er zijn. Ik ben steeds in gedachte bij jullie. Raar idee dat mijn DNA zover weg is maar wel in goed gezelschap gelukkig. Geniet er allemaal van. Dikke Knuffel Marilene

Ingrid Hage
5 jaar geleden

Wat een mooi doel hebben jullie in Kenia! Aan jullie enthousiasme geen gebrek, het sprong van het scherm toen ik net jullie, ontzettend leuke, filmpje bekeek. Veel succes en een hele fijne reis!

D.D. Molenaar - Pluister
5 jaar geleden

Gister vanaf dat jullie vertrokken tot de landing via de tablet gevolgd waar jullie waren en jullie zien landen.
Daarna lekker gaan slapen. Succes vandaag met de reis naar Kilgoris. Jammer dat we die niet ook kunnen volgen. Love you all! We wachten met smart op jullie volgende berichtje. Liefs, Marcel, Debora en Bianca.

Chris& Frouk
5 jaar geleden

Fijn dat jullie er zijn!!
Nu gaat het echt beginnen... waar het eerste stukje reis al jullie geduld op de proef stelden, gaat dat deze dag zeker door! Met de “bobbelige busrit” voor ogen, wordt het straks alleen maar fijn als de eindbestemming daar is!
Een goeie( maar hobbelige en bobbelige ) reis toe gewenst!
Wij lezen jullie verhalen vanavond wel weer!
Lieve groet Chris & Frouk

Jolanda
5 jaar geleden

De reis gevolgd via de radar, we reisden eigenlijk een beetje met jullie mee. Nu begint jullie avontuur; veel plezier en succes, geniet ervan en maak vooral ook onvergetelijke herinneringen! Liefs Erwin en Jolanda

Marjolein Schraa
5 jaar geleden

Jeeeeej geland! Nu kan het echt beginnen.
Geniet groots.
Voor allemaal en dubbel voor Martje #HakunaMatata! Liefs Mar

Erik en Brenda Hage
5 jaar geleden

Volgens de radar zijn jullie zojuist geland. Na wat vertraging is het avontuur nu écht begonnen. Veel succes en plezier daar!

Simone van Tunen
5 jaar geleden

Superleuke Lipdub zeg!
Nu nog in vliegtuig, op weg naar geweldig mooi avontuur in Kenia!
Heel veel plezier en succes met het opknappen van de Nursing school, jullie gaan er vast wat moois van maken.
Ga heerlijk genieten van deze mooie indrukwekkende en geweldige ervaring!
Groetjes,
Hans en Simone van Tunen

Frouk
5 jaar geleden

Jullie worden op de voet gevolgd.. jullie vliegen nu in Nederlandse tijd 20.22 over Egypte.. 35.000 meter hoog! Leuk om het zo te kunnen volgen. Veel reacties vanuit familie die jullie geweldige filmpje hebben gezien! Mega irritant 😂muziekje.. blijft zo giga in je hoofd zitten!
Lieve groet.. Chris en Frouk

Inge
5 jaar geleden

Wat een geweldig filmpje is het geworden! Heel veel plezier allemaal op jullie reis, het is nu echt begonnen!

Liefs,
Inge de Boer